De hongerspelen vanuit 12 jarige ogen

De arena

Ik word wakker om 3 uur en weet dat ik niet meer kan slapen, misschien wel nooit meer.

Het is de dag van de arena, de dag van het bloedbad en de dag van de doden.

Ik ben niet van plan om naar de hoorn te rennen om te gaan vechten, maar toch is er een kans dat ze me meteen vinden en vermoorden.

Ik hoop dat ze dat snel en pijnloos doen, anders ben ik bang dat mijn moeder weer instort.

Gelukkig heb ik bondgenoten, waarschijnlijk zou ik het zonder hen en sponsors niet lang uithouden.

Nu vraag ik me af of ik eigenlijk wel sponsors heb.

Ik denk van wel, zo slecht heb ik het ook weer niet gedaan bij de interviews, de trainingen en de parade.

Er zal vast iemand zijn die me wil sponsoren.

Ik besluit maar op te staan.

Ik kleed me aan.

Ik wil net naar de eetzaal lopen als ik bedenk dat er nu echt nog niks te eten is.

Zelfs Avoxen hoeven niet zo vroeg op te staan.

Het Capitool is misschien harteloos, maar zo harteloos zijn ze ook weer niet.

Ik loop naar de lift en druk op het knopje voor het dak.

Ik weet niet zeker of dat wel mag maar anders hadden ze dat knopje daar gewoon niet moeten zetten.

Ik kom aan op het dak en kijk om me heen.

Het is hier echt prachtig.

Overal om me heen staan struiken met allerlei soorten bloemen.

Rozen, zonnebloemen, tulpen en zelfs een vijver met lelies en prachtige vissen.

'Ik vroeg me al af wanneer je hier zou komen.'

'Peeta, hoi.'

'Mooi is het hier hè?'

'Ja, echt prachtig.'

'Het is mijn lievelingsplekje in dit gebouw sinds we hier zijn.'

'Mogen we hier eigenlijk zijn?'

'Anders zouden ze het knopje toch niet zo duidelijk zichtbaar in de lift plaatsen.'

We zwijgen allebei en staren maar wat voor ons uit, denkend aan wat om 10 uur te wachten staat.

Ik ben opeens heel moe en val al staand in slaap.

Ik merk niet eens dat Peeta me naar bed brengt.

Ik word pas om 7 uur weer wakker.

Nu loop ik wel naar de eetzaal en zie Peeta, Haymitch en Cinna al zitten.

'Waar is Effie?'

'Goedemorgen Prim, ze is zich nog aan het opmaken.'

Daar neem ik genoegen mee en ik pak een broodje, die ik beleg met bramenjam.

Ik probeer ook zoveel mogelijk te drinken, dan heb ik een grotere voorraad vocht en droog ik minder snel uit.

Ik weet niet hoe de arena eruitziet, misschien is het wel een woestijn, dan zal ik al het vocht dat ik op kan brengen wel nodig hebben.

Haymitch geeft ons nog wat laatste tips.

We worden opgehaald met een hovercraft waarmee ze ons naar de arena brengen.

Er loopt een vrouw langs met een grote spuit.

'Je arm'.

Heb ik geluk dat ik het kind ben van een dokter, ik ben niet bang voor een spuit.

De vrouw plaatst de naald in mijn arm en dan voel ik een immense pijn.

Een plek onder mijn huid licht op en de vrouw loopt verder.

Om 9:30 komen we aan enworden we meegenomen door onze stylisten.

Zij zullen ons voorbereiden op de spelen.

Onze stylisten zijn de laatste mensen die we te zien krijgen voor dat we elkaar uit moeten moorden.

Cinna en ik zijn aangekomen bij mijn voorbereidingskamer.

Mijn voorbereidingsteam zit al klaar om me terug te brengen naar 'schoonheidsniveau 0'.

Dit alles doen ze in stilte, met stille tranen die over hun wangen lopen.

Als ze klaar zijn geef ik ze alledrie een knuffel.

Dan lopen ze de kamer uit.

Van Cinna krijg ik mijn pak voor in de arena.

'Ik heb dit niet ontworpen, zou je dat willen weten.

Iedere tribuut draagt dezelfde kleding.'

Dit jaar is het een nauwsluitend pak met een riem, grote zakken aan de zijkant met wapenhouders en afritsbare delen

'Ik denk dat je terechtkomt in een arena met verschillende delen.

Met die afritsbare delen kan je het doel van je pak aanpassen.

Ik denk dat er in ieder geval iets van een zee of een meer is waar je doorheen moet zwemmen.'

Ben ik blij dat ik een beetje kan zwemmen.

Ik ben als klein meisje wel eens met mijn vader en Katniss mee geweest naar het meertje in het bos.

Ik heb dus een kleine voorsprong.

Nou hoop ik dat Rue, Tresh en Peeta kunnen zwemmen.

Rue zou ik nog wel houden, maar Tresh en Peeta is iets heel anders.

Als zij niet kunnen zwemmen zal ik ze ter plekke zwemles moeten geven.

'U heeft 1 minuut om in uw buis te gaan staan.' schalt er door de luidsprekers.

Ik omhels Cinna en hij zegt:'Ik mag eigenlijk niet wedden, maar ik zou mijn geld op jou inzetten.'

Ik loop naar mijn buis en zwaai nog even naar Cinna.

Ik loop mijn buis in en die sluit zodra ik erin sta.

Hij voert me omhoog, naar de arena.

Ik hoor de stem van Claudius Templesmith.

'De 74e hongerspelen zijn begonnen. Mogen de kansen immer in je voordeel zijn.'

De spelen zijn officieel begonnen.

Is het een mooi hoofdstuk? Tips en tops zijn nog steeds welkom. Zelfs spellingsfouten mogen aangewezen worden. Hope you enjoyed this.

Xxx-Jes Femke