(Önceki bölümleri atlamayınız.)
Hey Sicheng,
Bugün, bu soluk odada 252. günümüz.
Hava açık ama garip şekilli bulutlar var gökyüzünde.
Çeşitli şeylere benzetmeye çalışarak oynadığımız oyunlardakiler gibi.
İkimizin yerine de bulutlar için pek de iyi olmayan hayal gücümü kullanmaya çalıştım ama hepsi kafası ve bacakları tüyleri altında kalmış kuzulara benziyordu bence.
Senin kadar yaratıcı değilim sanırım.
Sonuçta, bir yanım tam değilken şu an
hayal gücümün de eksiklik çekmesi normal.
Ama bu böyle sürmeyecek.
Gözlerini kapatmanı sağlayan her bir kanser hücresini dokunuşlarımla kaplı vücudundan def edeceğiz.
Bazen kımıldayan göz kapakların,
ara sıra oynayan yanak kasların,
ellerinden hiç ayrılmayan ellerimi nadir de olsa sıkarmış gibi tepki göstermen bile yeniden bir gün diye düşünmemi sağlarken;
düşüncesiz doktorların senin hakkında söyledikleri hiçbir şeye inanmıyorum.
Çünkü onlar, sonsuzluğumuz hakkında verdiğin sözden bihaberler.
Acınası.
Tekrar birlikte olduğumuz her an bizim sonsuzluğumuzdur Sicheng,
ölü yahut diri.
Küllerimizden doğan şey bedenimiz değil yalnızca ruhumuz olsa dahi.
(İkisi de Sicheng'in sağlığında Osaka'da, lüks olmayan bir Japon mahallesinde bir apartmanın çatı katında birlikte yaşıyorlardı.Japonya'da olmalarının nedeni Yuta'nın Japon olması değil,
Sicheng'in Japonya'dan gerçekten hoşlanması ve Yuta'nın bu ülkenin Sicheng'in tedavisine iyi geleceğini düşünmesi.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Phoenix • YuWin
Kısa Hikaye"Kokunu bana getiren rüzgarların üzerinden estiği okyanus, belki ruhumu sana kavuşturur."
