5 days of Torture

Chapter 1

Katie

Laguna, Philippines. 2007

"Kate! Stop it!" sigaw ni Kelsie.

"What?" tanong ko.

"The song! Duh?" mataray niyang sagot. 

"Na-b-bitter lang yan Kate." singit ni Ken sabay tawa. "Palibhasa nakipag break na sa kanya si Aaron. HAHAHA!"

"Shut up Ken! You're not helping!" natawa ako ng mahina sa kanila but Kelsie looked at me. "Ano?"

"What?" nagtataka kong tanong.

"Stop the fvcking song!" sigaw niya. Kaya tumatawa akong naglakad papunta sa phone ko. Unfortunately, hindi lang kami ang nakarinig kay Kelsie.

"Watch your words Kelistina." lahat kami napatingin kay Lolo habang pababa siya ng hagdan. Tumakbo agad si Karmen sa kanya, ang bunso kong kapatid na naglalaro ng lego kanina sa living room. "Maririnig ka ni Karmen. Alam mo namang ginagaya niya lahat ng naririnig niyang salita."

"I'm sorry Lolo. I'll never say it in front of Karmen again." nakayukong sabi ni Kelsie. Napatingin naman ako kay Ken na pinipigilan yung tawa niya.

"You should try practicing not to say it totally, ija. Hindi maganda tignan para sa babaeng may magandang mukha ang may panget na salita." binaba ni Lolo si Karmen, then bumalik siya sa paglalaro ng lego niya. "You should always remember that apo." dugtong niya. "Ikaw din, Katriana. At ituro mo din yan sa kapatid mo."

"Nice!" bulong ni Ken na akala mo nanalo sa lotto kasi hindi napagalitan. 

"Ikaw din Kendrick. Ikaw dapat ang nagpapangaral sa mga kapatid mo, ikaw dapat ang tumatayong tatay." binelatan ko siya, hAh!

"Speaking of tatay," biglang singit ni Kelsie. Ngayon ko lang narealize na wala na yung tugtog kasi nakatayo na siya sa tabi ng speaker kung nasaan yung phone ko. "Tumawag si Dad, he said he's going to pick us up after Katie's graduation."

"For what?" Nagbago bigla ang mood ko.

"He said we're going to celebrate." tss, ang layo layo pa. Hindi pa nga nagsstart yung klase eh!

"Phone him back and tell him it's not needed." masungit kong sabi but she glared at me. Sinenyasan naman ako ni Ken. Karmen's staring at me na akala mo naintindihan niya yung sinabi ko pero Lolo's the only one who spoke.

"Katie, don't be so harsh on your father. He's just being a father to you. Minsan niya nalang gawin to oh."

"He doesn't love us that's why." 

"Don't say that ija." He stood up. "Your father does love you. He can't just give you the life that you have here."

"Did I even ask for this? Wala akong hiningi dito!" I want it to be the last word I'll say today. I don't want to speak anymore. 

At sa mga oras na to alam ko gusto na ako yakapin nina Kelsie and Ken pero alam nila na ayokong umiyak sa harapan ng mga tao, like Lolo. At ang pag hug or pag hold ng hand ko habang nagpipigil ako ng luha ko ang mas lalong nagpapaiyak sakin.

"Kate, awat." sambit ni Ken.

"You'll understand me, Katie. You'll understand your Dad. One day, you will." tumalikod nalang ako at umakyat sa taas.

Inayos ko na yung gamit ko. It's the first day of school tomorrow. Para wala na akong aasikasuhin later, gagawin ko na lahat ngayon.

Actually ayos na siya kahapon, yung notebooks, pens, and other stuffs needed for school. Inayos ko lang ulit para bukas di na ko nagmamadali.