Kader eve gelince kızlar yemeğe oturmuşlardı
Kader : Meral nerede ?
Eylül : iş bulmuş
Kader : aa öylemi iyi bari en azından birimiz bulabildi...
Cemre : bende annemin eski arkadaşıyla konuştum bana da bir şeyler ayarlayacak
Eylül : iyi bari
Ali televizyon izlerken kapı çalmıştı kapıdaki Mehmeti görünce göz devirdi Mehmete sırıtıyordu
Ali : ne oldu lan sırıtıyorsun
Mehmet : seni hiç şort ile görmedim de bir an ciddiye alamadım
Ali : off...Ne oldu niye geldin
Mehmet : bu nasıl misafir ağırlama insan bir içeri geç çay mi istersin yoksa kahve mi?
Ali : öf...neyse geç hadi
Mehmet : Sağol kardeşim
Songül ve Güney sarılarak televizyon izliyordu
Songül : sevgili bugün günlerden ne
Güney : perşembe
Songül : bu mu yani sadece perşembe mi
Güney : özel bir gün mü?
Songül : off Güney şunu kapat
Güney : ya niye kapatıyoruz ki ne güzel romantik film
Songül : çok sıkıcı Güney ben ve romantik film
Güney : bugün maç var
Songül : hay Allahım...Ne maçı Güney!
Güney: ne oldu ya
Songül : hiç..hatırlamadın mı Güney
Güney : neyi kızım
Songül bir şey söyleyecekken Zil çalmıştı
Songül : ben bir kapıya bakayım
Güney : tamam
Songül kapıyı açtığında kızlar gelmişti
Songül : aa kızlar
Eylül : doğum günün kutlu olsun kardeşim
Kader : nice mutlu yıllara minoşum
Meral : ya biz erken gelecektik malum is buldum anca çıkabildim bir de siz Güneyle kutlarsınız diye biraz geç gelelim dedik
Cemre : pasta filan aldık
Songül : ya sağolun kızlar ilk kutlayan sizsiniz...Güney kutlamadı...galiba unuttu
Meral : Oha skandal eğer Mert benimkini hatırlamasaydı hemen terk etmiştim
Cemre : abartma meral...
Songül : hadi geçin kızlar
Kızlar içeri geçmişti
Güney : aa kızlar...
Meral : merhaba canısı
Güney : hangi rüzgar attı sizi buraya
Meral : kardeşimizin doğum gününü kutlamak için gelmiştik
Güney : ne...off...ben nasıl unuttum Songül sevgili Özür dilerim
Songül : önemli değil oğlum
Güney : doğum günün kutlu olsun aşkım
Songüle sarılır
Eylül : hadi pastayı keselim
Güney : ya ben çok üzüldüm sevgili... malum yaşanılandan sonra hatırlayamadım
Songül : tamam üzülme oğlum...Pasta filan var işte siz varsınız dünyanın en mutlu insanıyım
Kader : ya kardeşim benim
Songül Pastanın mumlarını üflemişti ve güzel bir gün geçmişti
Ali ve Mehmet oturup konuşuyorlardı
Mehmet : abi sana bir şey söyleyeceğim
Ali : söyle bakalım
Mehmet : ya benim ev sahibi beni evde kovdu
Ali : eee
Mehmet : şimdi ben ev buluna kadar sende kalsam olur mu kardeşim
Ali : iyi bari kal...ama ev bulduğun an gidersin kardeşim
Mehmet : Sen hiç merak etme
Sabah Eylül kardeşlerine bakmak için Feride Hanımlara gider Ali ile Mehmetle karşılaştığında göz devirerek kapıyı çalar
Ali : sanada Günaydın
Eylül : bir şey mi dedin
Ali : Günaydın dedim
Feride kapıyı açmıştı
Eylül : Merhaba Feride Hanım
Feride : Merhaba güzelim biz şimdi çıkıyoruz...Bir haftalık memlekete gitmemiz gerekiyor dikkat edin tamam mı?
Eylül : tamam
Toprak : dikkat edin eğer bir şey olursa telefon açarsın
Eylül : siz hiç merak etmeyin
Toprak : Günaydın çocuklar
Mehmet & Ali : Günaydın
Eylül : neyse ben içeri geçeyim
Feride: tamam güzelim...Hadi Toprak
Feride ile Toprak taksiye binip giderler Eylül'de kapıyı kapatıp kardeşlerinin yanına gider
Mehmet : oğlum bu neyin tribini attı şimdi...doğruyu söyle lan öküzlük etmedin dimi
Ali : yok...demedim...galiba
