Sabahın erken saatlerinde penceremden süzülen güneşin beni uyandırmasına izin verdim. 3 ay önce sevdiğim adamın kollarında uyanırken şimdi tek başıma ayakta kalmaya çalışıyordum. Ne ironi ama..
Banyoya gidip günlük rutin işlerimi hallettim . Üzerime beyaz tişörtü , yırtık kot pantolonumu ve kot ceketimi elime alarak evden çıktım.
Ailem, Busan'da yaşıyordu. Ben ise buraya üniversite okumak için gelmiştim, kaç kere pişman olmuştum hatırlamıyorum.
20 dakika geçen yolculuktan sonra okula vardığımda okul bahçesinin her zaman ki gibi kalabalık olduğunu gördüm. Etrafı incelerken adının bile yüreğimin sızlamasını sağlayan o kişiyi gördüm.
Min Yoongi.
Banklara oturmuş arkadaş grubuyla gülerek sohbet ediyordu. Piç herif. Yanında ki Namjoon ve Seokjin hyung bizim gibi 3 senedir beraberlerdi. Ve gerçekten çok güzel bir ilişkileri vardı. Her zaman imrenmiştim onların sevgisine. Biz asla öyle bir aşk yaşayamazdık.
Ben, onun kalbini sevdim. Yoongi, benim bedenimi. Ben, onun gülüşünü sevdim. Yoongi, benim dudaklarımı.
Hiç eşit olamadık biz. Eşit sevemedik. Ama artık bir önemi yoktu. Gerçekten unutup hayatıma devam edecektim. Yeniden sevecek ve bu sefer sonuna kadar güvecektim. Her şeyimin ilkini hiç tereddütsüz verecektim.
--------
Dersler her zaman ki sıkıcılığıyla devam ediyordu. Derslerim iyiydi. Şu son 3 ayı saymazsak tabi. Kendime gelmem gerekiyordu. Okulu bitirip buradan defolup gitmek istiyordum.Beni buraya bağlayan kimse kalmamıştı. Ah tabi biricik dostum Taehyung hariç.
Omuzuma atılan kolla irkildim. Kokusundan Taehyung olduğunu anlamam uzun sürmedi. Gülümsedim. Onu özlemiştim.
"Seni özledim Mochi. Artık benden kaçma. Yalnız kalmak zorunda değilsin. Bırak yanında olayım."
Bir kez daha iyi ki dedim. İyi ki Taehyung yanımda. O olmasa her şey daha zor olurdu.
"Açım. Bir şeyler yemek ister misin?." Soruma önce şaşırdı sonra gülümseyerek başını salladı.
Kafeteryaya indiğimizde boş masa ararken cam kenarında yemeğine odaklanmak yerine bana bakan bir çift göz hissettim. Durdum. Ve biliyor musunuz? Hiçbir şey hissetmedim.
Taehyung kulağıma hadi gidelim diye fısıldarken koluma girmiş beni boş bir masaya oturtmuştu.
Yemeğimizi yerken sohbet edip özlem gideriyorduk. Gözlerim kapıdan içeri giren bedene takılmıştı. Okulun popüler çocuğu Jungkook.
Gözleri masalarda dolandı ve benim gözlerimi buldu. Uzunca bakıp bize doğru yürümeye başladı. Siktir oradan buraya mı geliyordu o?
"Naber Taehyung? Uzun zamandır görünmüyorsun? "
Ah demek yokluğumda yeni kanka edinmişti. Adi Taehyung.
"Evet. Jimin'in keyfi yoktu, bende onsuz pek ortalıkta gözükmedim."
"Ah öyle mi? Merhaba ben Jungkook. Jeon Jungkook." Elini bana doğru uzattı.
Biliyorum, biliyorum okulun; en popüler, en seksi , en kaslı, en çekici ve en çapkın çocuğus-
"Jimin. Park Jimin memnun oldum." Ellerini tuttum. Sıcacıktı. Yoongi'nin buz gibi ellerine nazaran sıcacıktı. Biran içimi de böyle ısıtsın istedim.
------
Saatlerce süren sohbetimizden öğrendiğim en güzel şey sanırım dostum Taehyung, Jungkook'un biricik kankası Hoseok hyunga abayı fena yakmıştı. (Vhope :"))
Kıkırdadım. İkiside dönüp bana bakınca yok bir şey dercesine kafamı salladım. Jungkook hala neden dudaklarıma bakıyordu ki..
Sınıfa girmeden kolumdan tutup beni kendine çevirdi.
"Gülüşün. Çok güzel. Gülerken kısılan gözlerini bir daha izlememe izin verir misin Jimin-ah? "
Gözlerinin içine bakıyordum. Arkamdan tanıdık bir ses duydum.
"PARK JIMIN?!"
İşte şimdi tam sırasıydı.
"Öp beni Jungkook."
Cevap vermedi. Neden diye sormadı. Beni kendine çekip dudaklarıma yapıştı. Zorla öpme değildi bu. İsteyerek, tadını çıkara çıkara öpüyordu dudaklarımı.
İşte o an fısıldadım ince dudaklarına..
"Kim bilir belki sonsuza dek sadece senin izlemene izin veririm Jungkook -ahh. "
Ah 2. Bölümü nasıl buldunuz? Umarım beğenmişsinizdir.^_^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
