LOVE REVENGE | Jikook

25• Bölüm

Oy ve yorum sayıları düştü benim de yazma hevesim gidiyor....
Üzgünüm ama inanın yorumlarınızı okumak aşırı mutlu ediyor beni ve siz benden bunu esirgiyorsunuz...

Yine de seviyorum sizi...
Umarım yorum ve oy sayıları çoğalır.. ♡

---------

-Jimin-

Hayat herzaman beklemediğimiz mucizelerle doludur . Bu mucizeler de olmasa hayatın tadı tuzu kalmazdı zaten. Benim başıma gelen en güzel mucize onun gülüşünde saklıydı.

Aslında uzun bir süredir tanıdığım ve hayatımın içinde olmasa da hep bir köşesinde olan ama asla farkedemediğim o mucizevi gülüşü çok geçte olsa hayatımın merkezine yerleştirdim sonunda.

Hayatım da devasa değişiklikler yapan o gülüş, anımsamak istemeyeceğim hatalarla dolu geçmişimi silip atmış , daha anlamlı ve manidar kılmıştı hayatı bana. Ruhumu karanlıktan aydınlığa kavuşturdu.

Beni ; aşk değil de onun tek bir gülüşü değiştirmişti sanırım.

O güldüğünde derin derin nefes aldım ciğerlerime.

O güldüğünde gökkuşağının yedi rengi doğdu üzerimize.

Özlemin en koyusu Jeon Jungkook'un gülüşünde saklanmış.

Masmavi denizlerin berrak örgüsü...
Yaşamın ta kendisi ,
umudun ta kendisi onda toplanmış.

Bazen neden diye soruyorum kendime. Neden Yoongi gibi birini sevmeye çalıştım ? Neden aldatıldım?
Neden kurtulmaya çalışmadım ?
Neden yaktılar canımı ? Neden mutlu olmama izin vermediler ? Kendime bu soruları sordum durdum. Cevabını verebilecek kimse yoktu yanımda. Zaten tek bir doğru cevap vardı sorularıma .
Bütün bunları yaşadım çünkü hayatıma Jungkook'un girmesi gerekiyordu. Yaşadım çünkü onu sevmem gerekiyordu. Üzdüler beni , canımı yaktılar, çünkü Jungkook'un yaralarımı sarması gerekiyordu.

Tek bir doğru cevap vardı bende ;
Jeon Jungkook .

Ve bu tek doğru cevap bütün yanlışları silip attı.

Gelmişti . Bulmuştu beni sevdiğim adam . Beklediğime değmişti. Üzüldüğüme değmişti. Benim tüm yaralarım onda açılmıştı ama yaralarımı iyileştirecek olan yine oydu. Diyorum ya hep ; derdim de dermanım da Jungkook'tu.

Öyle özlemiştim ki bu evi. Evimizi. Şimdi bütün anıların yaşandığı odada , odamız da uzanıyorduk. Arabada uyuyakalmamın arından Jungkook beni kucağında eve getirmişti. Bir ara uyandım ve bana bu kıyafetlerle uyursam hasta olacağımı, duş almamız gerektiğini söyledi. Öyle yorgun ve halsiz hissediyordum ki mırıldanıp geri uyumak istedim. Fakat izin vermedi. Beni tekrar kucağına alarak banyomuza götürdü. Ah her şey bize ait. İkimize. Sonra güzelce çıkardı üzerimde ki ıslaklıktan üzerime yapışmış olan kıyafetleri . Doldurdu küveti. Uyanığım ama değilim gibi de. Gözlerim yarı açık ama bilincim yarı uyuklar haldeydi. Ne yaptığını kestirebiliyordum fakat yardım edemiyordum. Sanırım günlerin uykusuzluğu Jungkook'un kokusuyla beraber mayıştırmıştı beni.

Sıcak su ile dolan küvete usulca yerleştirdi beni. Sonra kendi kıyafetlerini çıkarıp attı kirli sepetine. Üşümüş olmalı ki hızla yerleşti arkama. Sesimi çıkarmadım. Çıkaracak bir sesim yoktu o an.
Zaten sürekli ona temas halinde olmak istiyordum. Çok özlemiştim nasıl dokunmayayım?  Sürekli bana sarılsın , saçımı okşasın, beni öpsün istiyordum. Öyle muhtaçtım tenine , dokunuşlarına.

Arkama yerleşince saldım iyice kendimi. Yasladım sırtımı soğuk göğsüne. Başımı da omzuna koydum. Tamamen kapattım gözlerimi. Beni okşamasına izin verdim. Usul usul sevdi elleri tenimi. Parmak uclarıyla gezdi tüm vücudumu. Yine ses etmedim. Hatta bi ara durduğunda mızmızlanıp elini tekrar tenimi okşaması için vücuduma koydum. Kıkırdadı. İlah gibi geldi sesi o an. Bütün ömrüm boyunca bir tek onu dinlesem yeriydi. Bir tek onu duysam gam yemezdim. Demedi bir şey. Gülümseyip beni keşfetmeye devam etti. Biraz böyle özlem gidermeye çalışarak geçti zaman . Arada omuzlarıma , boynuma, ıslak saçlarıma öpücük konduruyordu. Diyorum ya ayakta uyuyordum resmen ama hissediyordum işte. Öpücüklerin arasında beni çok sevdiğini ve kokumu çok özlediğini fısıldıyordu kulağıma. Gülümsemekten başka bir şey yapamıyordum çünkü deli gibi hoşuma gidiyordu. Şuan burada istediğini yapabilirdi bana itiraz edecek halim asla yoktu.