LOVE REVENGE | Jikook

30• Bölüm

Sizi seviyorum ♡

------

O kadar çok yorgunum ki, eskiden dimdik durup savaşacağım her şeye derken şimdi sadece “tamam” diyorum. Kim ne derse desin, ne olursa olsun tamam. Ve bu tek bir kelimenin ne kadar ağır olduğunu izah edemiyorum. Ben eski savaşcı ben’i çok özlüyorum. Ama bu yolun artık dönüşü yok, biliyorum. Savaşacak gücüm yok, biliyorum.

Tükenmek çok tuhaf bir duygu. Tükendiğini fark edene kadar, en önemlisi de hazmedene kadar geçirdiğin süre inanılmaz acı ve ızdırap dolu. Ama kabule geçtiğin an birden bire her şey duruluyor ve sakince "tükendim" diyebiliyorsun. Ben tükendim artık ne olacaksa olsun kabulümdür diyorsun.

Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum. Ezildikçe kendimden tavizler veriyorum. Bu tavizler ben'i ben olmaktan çıkarıyor ve bambaşka, mahçup bir insana dönüştürüyor. Bu ben değilim. Bu teslim olan kişi ben değilim. Bu yiten, biten ben olamam. Olmamalıyım. Kendim için değil ki. Kendimi çoktan bıraktım ben. O'nun için ben olmalıyım. O'nun için savaşmalıyım. Çünkü Tanrım hakediyor. O'nun için savaşmamı, onu mutlu etmek için mücadelemi sonuna kadar hakediyor.

Jungkook için her şeyi yaparım. Hemde her şeyi. Kendimde olmasam bile bir yolunu bulurum işte, onun iyiliği için benliğimi bir kenara bırakır yine ona giderim.

Ben o'nun için, o'ndan vazgeçerim.

Ki bunun bana vereceği acıyı tahmin edebiliyorsunuzdur. Tahmin etmeyi şöyle bırakın ve nefes alamadığımı düşünün. İşte Jungkook olmadan nefes alamıyorum. Kısa ve net olarak beni yaşatan tek şey Jungkook ve sevgisi. Onlar olmadan nasıl yaşarım ? Ayakta kalırım?

Ben düşüncelerimle boğuşurken kapıdan içeri giren bedenlere tek tek göz gezdirdim. Hepsinin gözlerinde öfke ve hayal kırıklığı vardı.

Bu kadar zor muydu sevgimizi kabullenmek ? Sevmekten başka ne yaptık ki biz ? Ne zararımız dokundu size ? İki erkeğin birbirini sevmesi bu kadar mı içler acısı ? Bu kadar mı kör oldu gözünüz? Görmüyor musunuz biz birbiriniz olmadan bir hiçiz ? Bırakın mutlu olalım yalvarırım.

Eşcinsel olmak suç değil. Cinsel kimlik sonradan kazanılmaz, zaten doğuştan bizimledir o. Belki hemen ortaya çıkar, belki yıllar sonra. Gay olmamız bir suç değil. Biz düşman değiliz. Biz sizin evlatlarınız. Sizin kanınızdanız. Bizi siz dünyaya getirdiniz. Bize düşman gibi bakmayın , Jungkook çok üzülür, incinir. Üzmeyin sevdiğim adamı, yalvarırım yapmayın. Diyemedim...

"Vay, vay , vay... Bakın burada kimler varmış. Demek bizsiz parti yapıyorsunuz ha ? Yakıştıramadım size gençler. "

Sesinde ki tınıyı bir türlü çözemedim. Sinirli mi, dalga mi geçiyor asla anlayamadım. Titreyen ellerimle Jungkook'un elini daha sıkı tuttuğumda gözleri karşısında konuşan adamdan bana doğru çevrildi. Titrediğimi hissetti. Kulağıma eğilerek sadece benim duyabileceğim şekilde fısıldadı.

"Sakin ol sevgilim. Geçecek. Söz veriyorum hepsi gibi bu da geçecek sana her şeyim üzerine, senin üzerine söz veriyorum ki geçecek, mutlu olacağız. "

Dolan gözlerimle gözlerine baktım. Korkuyordu o da tıpkı benim gibi. Kapının önünde duran bu kalabalıktan gelecek darbe ile o da en az benim kadar çok korkuyordu. Ama asla belli etmiyordu. Çünkü biliyordu ki benim onun gücüne ihtiyacım var. O korkarsa ben daha çok korkarım. Ellerimi sıkan eliyle cevap beklediğini anladım. Yavaşça başımı sallayarak onayladım onu.