Ik heb drie van de vijf gevechten gewonnen en mijn werptechniek is goed, dus ik maak me niet zoveel zorgen om mijn plaats in de ranglijst. Maar als mijn hele lichaam nog steeds pijn doet als ik met mijn vrienden aan het ontbijt zit, begin ik me toch lichtelijk zorgen te maken. Wat als ik vandaag weer tegen een jongen moet vechten en zal verliezen?
'Iedereen heeft het over je,' zegt Wesley tegen me. 'Ze vinden het geweldig dat je tegen Eric in bent gegaan tijdens het messen werpen en dat je door hebt gevochten totdat je erbij neerviel.' Ik knik, maar ik voel me niet zo heldhaftig. 'Zei hij nog iets tegen je toen je bijkwam?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, hij ging meteen de zuster halen,' lieg ik. Wesley knikt, maar ik zie dat Seth het niet gelooft.
Ik probeer heel hard om niet naar de leiderstafel te kijken. Zou Eric hebben gezien dat ik tranen in mijn ogen had, voordat hij de kamer verliet? Ik hoop het niet, dat doet me zwak lijken. Ik kijk op als ik Eric vanuit mijn ooghoek op zie staan en de kantine uit zie lopen. Ik pak een broodje en begin er lusteloos op te kauwen, omdat ik toch iets wil eten.
'Wat ga je doen?' vraagt Brad als Seth opstaat. Seth haalt zijn schouders op. 'Ik moet nog even iets doen.' Ik kijk hem na als hij de kantine uitloopt. 'Wat zouden we vandaag gaan doen?' vraagt Brad dan. 'Weer vechten?' Ik zucht. 'Ik hoop het niet. Ik weet niet of mijn lichaam dat leuk vindt.' Wesley begint te lachen. 'Dat had je dan eerder moeten bedenken, voordat je besloot om jezelf kapot te laten slaan.'
Ik haal mijn schouders op. 'Ik wilde gewoon niet verliezen.' Jenna glimlacht me bemoedigend toe. 'Gaat het echt niet?' Ik glimlach licht. Het is fijn dat ze zich zorgen om me maakt. 'Jawel.. maar ik denk niet dat ik lang zou kunnen vechten.' Ik neem een paar slokjes water en kijk opnieuw naar de leiderstafel, waar ze aan het lachen zijn. Dan hoor ik ineens achter me: 'Jade!' Ik draai me om en zie Leia staan.
'Leia!' Ik sta op en ze geeft me een knuffel, waardoor ik in elkaar krimp. 'Oh, sorry?' zegt de vragend. Ik glimlacht licht. 'In elkaar geslagen.' Ze grijnst. 'Oooh!' Dan kijkt ze heel serieus. 'Wat doe je hier?' fluistert ze terwijl ze me meetrekt naar een lege tafel. 'Eh?' Ik weet niet wat ze bedoelt. 'Is het soms je bedoeling om ontdekt te worden?' Ik kijk haar vragend aan. 'Als je doorgaat naar fase twee, heb je grote kans dat ze je ontdekken.'
Dan weet ik wat ze bedoelt. Ze heeft het over het Afwijkend zijn. Ik snap nog steeds niet waarom dat zo'n ramp is, maar zij lijkt het ernstig serieus te nemen. 'Hoe bedoel je?' vraag ik. Ze zucht. 'Ik mag niks zeggen, maar je loopt gevaar als ze je ontdekken.' Dan kijkt ze even om zich heen, maar niemand lijkt op ons te letten. Op mijn tafel na dan, want ik heb drie paar ogen vragend op me gericht. Ik doe net alsof Leia iets grappigs heeft gezegd en ik glimlach even.
'Maak je niet druk, ik zal geen gekke dingen doen.' Ze zucht. 'Dat denk je nu. Wees voorzichtig, oké?' Ik knik, dan sta ik op. 'Ik moet naar de training.' Ze knikt en glimlacht. 'Het is leuk om je weer te zien, echt.' Ik glimlach. 'Dank je.' Ik vraag me af waar ze al die dagen geweest is, maar ik vraag er niks over. Ik loop terug naar de anderen, die al opgestaan zijn. 'Wie is dat?' vraagt Wesley. 'Leia. Ze heeft mijn test afgenomen.' Gelukkig vragen ze allemaal niet door.
Als we de trainingszaal inkomen, zie ik dat Seth er al is. En hij is aan het praten met Eric. Als ze ons zien, houden ze meteen op met praten. Dan zegt Seth nog een klein dingetje en loopt hij naar ons toe. De trainingszaal begint al meteen vol te stromen met de andere aspiranten. 'Was je met hem aan het praten?' vraagt Wesley. Seth haalt zijn schouders op. 'Nah, we hadden het over messen.'
Iets zegt me dat het niet waar is wat hij zegt. Zeker omdat ik Eric de hele tijd naar ons zie kijken. Maar ik zeg er niks over. 'Aspiranten!' roept Eric. Iedereen houdt meteen op met praten en we komen dichterbij. 'Vandaag zullen we weer oefenen met messen werpen. Dus begin maar.' Samen met Jenna en Wesley ga ik bij de muur staan en pakken we messen.
Het werpen gaat al veel beter bij iedereen. Maar als Eric weer achter ons komt staan, zie ik Jenna gespannen kijken. 'Doe maar net alsof hij er niet is,' zeg ik tegen haar. Jenna knikt en begint te werpen. Gelukkig belanden al haar messen in het silhouet. Die van mij zijn op, dus ik loop naar het bureau en haal nieuwe.
'Doe maar net alsof hij er niet is,' hoor ik Eric zeggen als hij naast me staat. 'Daar ben jij wel goed in, hè?' Ik zucht. 'Waar heb je het over, Eric? Jij bent hier degene die doet alsof ik niet besta. Alsof..' Alsof we nooit vrienden zijn geweest, maar ik zeg dat niet. Ik schud mijn hoofd en wil weglopen, maar Eric's stevige hand pakt mijn arm vast. 'En waarom denk je dat ik dat doe?' vraagt hij indringend.
Ik slik. 'Omdat je niet met mij gezien wilt worden. Omdat het je niks meer kan schelen dat we vrienden zijn geweest. Omdat het je niks kan schelen wat er met mij gebeurt.' Ik ruk mijn arm los en loop weg. Ik hoor hem nog zeggen: 'Nee, dat is niet waar.' Maar ik ga er niet op in en loop terug naar Jenna en Wesley.
Als we op het dak van Onverschrokkenheid staan, sla ik mijn armen over elkaar vanwege de plotselinge kou. Meerdere aspiranten hebben het koud, want niemand wist dat we naar het dak zouden gaan om schietles te krijgen. Ik sta te rillen terwijl Four uitlegt wat de bedoeling is. 'Jullie krijgen allemaal een pistool. Jullie gaan oefenen op de poppen die daar staan.' Hij wijst naar de poppen. 'Ik doe het voor.'
Omdat ik nog nooit een pistool vastgehouden heb, gaat er nog een rilling door mijn lijf. Wesley legt zijn hand op mijn rug en ik ga iets dichter tegen hem aanstaan, zodat de kou gedeeltelijk overgaat. Jenna kijkt me aan en glimlacht naar me. Ik weet waar ze aan denkt. Ik zucht en kijk naar Four, die in de houding gaat staan en één oog dichtknijpt. Zijn schot komt in de neus van de pop terecht en ik ben onder de indruk.
Vanuit mijn ooghoek zie ik Eric naar me kijken en voor ik er iets aan kan doen, kijk ik terug. Ik zie hem fronzen. Eerlijk gezegd word ik er zo moe van dat Eric en ik de hele tijd blikken op elkaar werpen. Ik zou de Eric-strijd het liefst op willen geven, want ik weet niet meer waar ik aan toe ben. Hij negeert me steeds, maar ik denk aan het gesprek dat we net hadden bij het bureau. Hij zei dat het niet waar was dat ik zei dat hij niet met me gezien wilde worden en dat ik hem niks meer kon schelen. Meende hij dat?
Messen werpen kon ik goed omdat ik dat geoefend had, maar het schieten gaat niet helemaal lekker. Ik raak de pop wel net elke keer, maar mijn schoten komen niet waar ik ze hebben wil. Eric en Four lopen achter ons en geven af en toe tips aan aspiranten, maar als Eric bij ons komt staan, verstijfd Jenna weer.
'Je moet je goed concentreren,' hoor ik Eric zeggen. 'Doe één oog dicht en richt dan. Blijf niet te lang richten, want dan gaat je hand trillen en lukt het al helemaal niet meer.' Jenna, Wesley en ik zijn alle drie stomverbaasd om het feit dat Eric tips geeft en geen uitbranders. Ik doe wat hij zegt en schiet dan. Mijn schot raakt de pop in de neus. Ook Jenna's schot komt in de pop terecht.
We staan daar een beetje onzeker, omdat we niet weten wat we moeten doen. Maar dan kijk ik Eric aan en zeg ik: 'Dank je.' Hij kijkt me aan en knikt. Dan loopt hij weg.
