'Waar heb jij de hele nacht uitgehangen?' Hier was ik al bang voor. Die beschuldigende toon in Wesley's stem maakt me weer verdrietig. Ik haal mijn schouders op. 'Ik wilde even..' Ik stop met praten, want ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik wilde zeggen dat ik even alleen wilde zijn, maar ik was niet alleen en dat vond ik helemaal niet erg. 'Ja?' dringt hij aan. 'Ach Wesley, laat haar toch.' Ik ben verrast als Brad het voor me opneemt. Ik dacht dat hij boos op me was vanwege fase twee.
'Iedereen gaat op een andere manier met hun verdriet om.' Ik kijk Brad dankbaar aan en ga tussen Jenna en Seth in zitten. 'Ja, en sommige mensen hebben een trieste manier van met verdriet omgaan.' Ik kijk Wesley aan en zucht. Gaan we nu weer beginnen? Wat is dat toch met hem? Het lijkt net alsof we alleen maar ruzie met elkaar maken sinds het einde van fase één. 'Ik weet niet waar je het over hebt,' zeg ik tegen hem. 'Maar ik ben net zo verdrietig als jullie. Ik kon er alleen even niet tegen om met zoveel mensen te zijn. Het was te veel.'
Ik verberg dat ik me eigenlijk te schuldig voelde om bij ze te blijven. 'Oh, ja hoor. Is dat weer één van je smoesjes om ongestoord verder te gaan met waar jullie gebleven waren?' Ik kijk Wesley vragend aan, maar Seth zegt: 'Wesley, zo is het genoeg. Wat Jade doet moet ze lekker zelf weten.' Maar Wesley gaat verder. 'Kom op zeg, we weten allemaal dat ze bij Eric was. We hebben ze zelf weg zien lopen.' Waarom gaan onze ruzies toch altijd over Eric?
'Ja, ik was bij Eric. Dus?' Ik word hier zo moe van. 'Dus?' Wesley rolt met zijn ogen. 'Is dat soms je manier om hoger op te komen? Heb je alle leiders soms al gehad? Met Eric gaan zodat je hogerop komt bij fase één. Heb je soms ook elke dag vijf minuten lang met Four zitten zoenen voor een hoge plaats? Dan nog even met Eric slapen, zodat je zeker weet dat je hoog eindigt?'
Mijn wangen gloeien van boosheid. Mijn handen beginnen ook te jeuken. Ik kan niet geloven dat hij dit zegt. Dat hij echt beweert dat ik Eric en Four inpalm voor een hoge plaats in de ranglijst. 'Ik kan niet geloven dat je dit zegt.' Mijn ogen beginnen te branden. Wesley rolt met zijn ogen. 'Bang dat we je eindelijk door hebben?' Seth staat op en pakt Wesley's shirt vast bij zijn nek. 'Hé, moet je eens goed naar me luisteren. Jij hebt mijn zusje nu al een paar keer verdrietig gemaakt, maar nu ga je écht te ver.' Seth's stem klinkt ijzig.
'Je noemt jezelf haar beste vriend, maar je bent verre van dat. Een beste vriend zou zich namelijk nooit zo gedragen. En waarom? Alleen maar omdat je jaloers bent. Je noemt haar geen slet, hoor je me? Als je nog één keer zoiets zegt, dan sla ik al je tanden uit je smoel.' Ik heb Seth nog nooit zo boos horen praten. En al zeker niet zo agressief.
Wesley rolt met zijn ogen. 'Whatever,' mompelt hij. Dan rukt hij zich los en loopt hij naar de andere kant van de slaapzaal toe, naar Bryan en Twan. 'Dankjewel,' zeg ik tegen Seth. Hij gaat weer naast me zitten en pakt mijn hand vast. 'Je moet niet meer met hem omgaan, goed? Hij maakt je alleen maar ongelukkig.' Ik slik en knik. Ik kan niet geloven dat Wesley zulke dingen over me zegt. Ik kan het gewoon niet geloven.
Ik heb hem mijn vertrouwen gegeven. Ik dacht echt dat het goed zou komen met ons allemaal, maar blijkbaar is dat niet zo. Als Wesley Eric niet kan accepteren, dan kan ik hém niet meer accepteren. Jenna geeft me een knuffel. 'Ik sliep in bed en Eric sliep op de bank,' zeg ik dan ineens. Ik weet eigenlijk niet eens waarom. 'Je hoeft ons echt geen verantwoording te geven,' zegt Jenna. 'Wij zijn niet zoals Wesley.' Ik glimlach wrang.
Dan gaat de deur van de slaapzaal open en komen Eric en Four binnengelopen. Eric's ogen glijden meteen naar ons vieren en dan naar Wesley. Dan kijkt hij mij vragend aan. Ik haal mijn schouders op en zucht. Waarschijnlijk is Eric nu boos op Wesley, ook al weet hij niet eens wat er aan de hand is. Maar hij ziet dat er iets is gebeurd is. En eerlijk gezegd kan het me even helemaal niet schelen of Eric of Seth Wesley zou slaan.
'Goedemorgen, aspiranten,' begint Four. 'Het is vandaag een dag met een dubbel gevoel voor jullie. Wat er gisteren is gebeurd is natuurlijk vreselijk, maar het betekent wel dat jullie allemaal mogen blijven. Vanmiddag zal de herdenkingsceremonie voor Sarah gehouden worden. Eric en ik zullen nu de ranglijst ophangen.' Terwijl ze naar het midden van de zaal lopen, blijven mijn ogen op Eric gericht.
Het is gek om te bedenken dat ik net nog samen met hem in zijn appartement was. Eigenlijk doet niemand veel moeite om naar de ranglijst toe te lopen. Dat komt omdat de afgelopen dagen ons zo gesloopt hebben dat we met moeite overeind kunnen komen. Maar gek genoeg voel ik me nu juist opgeladen. Misschien blijven we wel allemaal zitten omdat we de ranglijst zo ook kunnen zien.
1. Seth
2. Jade
Seth en ik zijn eerste en tweede. Dat komt alleen maar door onze Afwijking. Seth pakt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. Ik glimlach even.
3. Brad
4. Jenna
5. Twan
6. Bryan
7. Wesley
8. Luuk
Jenna heeft Wesley ingehaald! Ik kijk even naar Wesley, maar wend mijn blik dan snel weer af. Ik moet klaar zijn met hem. Zeker na wat hij net tegen me gezegd heeft. 'Wat een enthousiasme,' hoor ik Eric op zijn leidertoon zeggen. Ik glimlach even. 'Over een half uur begint de ceremonie.' Dan lopen Eric en Four de slaapzaal uit.
Jenna, Seth, Brad en ik zien het nut van in de slaapzaal blijven niet in. Daarom staan we op en lopen we weg. Maar voordat we de gang op zijn, hoor ik Wesley nog klappen. 'Goed hoor,' zegt hij dan tegen ons. Ik moet Seth tegenhouden, want hij wil zich omdraaien om Wesley te slaan. 'Laat hem maar,' zeg ik.
En dat moet ik ook doen.
