Als ik mijn ogen opendoe, zie ik de leiders allemaal naar me kijken. Ik leg mijn hand op mijn voorhoofd. Door het landschap heb ik hoofdpijn gekregen. 'Gefeliciteerd, je hebt het gehaald.' Ik kijk op naar Eric, die bij me staat. 'Eh, dank je.' Het is een beetje ongemakkelijk tussen ons als hij me overeind helpt. Ik ben blij dat Jeanine niet in mijn landschap voor is gekomen, maar ik denk maar steeds aan mijn laatste angst. Wat betekende dat? De andere leiders kijken geamuseerd van Eric naar mij. Ik weet niet wat ik moet zeggen en daarom ga ik maar naar de kantine toe.
'Het ging veel beter dan tijdens de simulaties!' zegt Jenna blij als we alle vier aan tafel zitten in de kantine. Zij en Brad houden elkaars hand vast en kijken bijna de hele tijd naar elkaar. Ik ben blij dat ze alleen maar aandacht hebben voor elkaar, anders zou Jenna merken dat ik weer de hele tijd aan het nadenken ben.
Ik heb Seth twee keer gered in mijn landschap. Een keer in het brandende huis en van de man met het doodserum. Als ik hem aankijk, voel ik echt dat hij heel veel voor me betekent. Zonder hem had ik het niet gekund, ook al heb ik niet veel hulp van hem hoeven aannemen. Hoe zou het zijn geweest als een van ons voor een andere factie had gekozen? Ik weet het niet. Ik ben alleen heel blij dat dat niet gebeurd is. Als Seth mij ook aankijkt, glimlacht hij even. Ik glimlach terug.
Ik weet zeker dat onze ouders trots op ons zullen zijn als ze ons zo hadden gezien. Seth en ik hoeven ons geen zorgen te maken over onze plaats in de ranglijst, omdat we sowieso zullen blijven. Als de leiders naar voren komen en aankondigen dat de ranglijst komt, maak ik me daarom ook geen zorgen om ons.
'Beste aspiranten! Jullie hebben het de afgelopen weken heel goed gedaan! Sommigen van jullie zijn echt boven zichzelf uitgestegen. Maar.. niet voor iedereen is er een plekje. Helaas zullen vier aspiranten Onverschrokkenheid alsnog moeten verlaten,' zegt Max. 'Nu zullen we de ranglijst laten zien.' Ik kijk naar de muur, waar de ranglijst op geprojecteerd wordt.
1. Seth
2. Jade
Seth en ik zijn nog steeds eerste en tweede. Ik had het wel al verwacht, maar om het zo te zien.. Het is echt fantastisch. De laatste ranglijst en we zijn eerste en tweede. We pakken elkaars hand vast en glimlachen naar elkaar. Dan kijk ik verder.
3. Jason
4. Paul
5. Brad
6. Troy
7. Anna
8. Jenna
Jenna en Brad hebben het ook gehaald! We hebben het allemaal gehaald! De geboren Onverschrokkenen staan hoger dan Jenna, maar Brad heeft er een paar ingehaald. Mijn ogen scannen de ranglijst, maar dan besef ik dat we het nog niet allemaal gehaald hebben.
9. Wesley
10. Chelsey
Ik kijk even naar Wesley, die nog steeds naar de ranglijst kijkt. Ik ben blij voor hem, ook al verdient hij dat misschien niet. Een leven als factieloze wens ik niemand toe, maar vooral hem niet. Ik kijk even naar Bryan, Luuk en Twan, die het niet gehaald hebben. Hoe kan dat nou?! Bryan stond eerste bij fase één. Dan herinner ik me dat zijn plaats in de tweede fase niet zo goed was. Maar die van Wesley ook niet. En hij heeft het wel gehaald.
Veel tijd om na te denken heb ik niet, want Jenna omhelst me gillend. 'We hebben het gehaald!' Dan omhelzen Brad en zij elkaar. Als ze beginnen te zoenen, kijk ik weg. Mijn ogen zoeken Eric, die even naar me glimlacht en dan met de andere leiders wegloopt. Ik voel een lichte teleurstelling. Waarom gaat hij nou weg en komt hij niet naar ons toe? Mag dat niet? Of wil hij het gewoon niet?
Waarom ben ik zo teleurgesteld dat hij wegloopt? Ik zou mijn blijdschap met hem willen delen. 'Zullen we iets gaan drinken?!' stelt Jenna voor. Brad en zij staan meteen op, maar Seth en ik blijven zitten. We hebben zo'n idee dat ze liever samen willen zijn nu. En Seth en ik ook. 'Gaan jullie maar,' zeg ik glimlachend. Dat hoeven we geen tweede keer te zeggen, want ze lopen blij weg.
'Zo, zusje. We hebben het gehaald.' Ik grijns naar Seth, die ook naar mij grijnst. 'Ja, goed van ons hè?' Hij knikt. 'Zeker.' Maar dan verdwijnt zijn grijns. 'Hoeveel had jij er?' Ik ga ze allemaal snel langs in mijn hoofd. 'Tien. En jij?' Hij glimlacht licht. 'Negen.' Net als Eric, bedenk ik me. De gedachte aan hem doet me weer raar voelen. Waarom voel ik me ineens zo raar als ik aan hem denk? Komt dat door wat er gebeurd is?
Had ik verwacht dat hij weer zo zou doen na mijn angstlandschap? Ik weet het niet. Misschien had ik dat wel gehoopt. Maar hij zei alleen maar gefeliciteerd. En dat ik het gehaald had. Ik blijf maar denken aan zijn handen in mijn nek en op mijn zij en zijn lippen op de mijne. Waarom deed hij het? En waarom deed ik mee? Deed hij het alleen maar zodat al mijn "angst" voor het verklikken weg zou gaan? Als dat zo is, dan heeft het wel gewerkt. Maar ik hoop eigenlijk niet dat dat zo is.
'Het is raar om te bedenken dat we een paar weken geleden nog Erudieten waren,' zegt Seth. 'Niet écht natuurlijk, maar ja. Ik kan me de avond voor de kiesceremonie nog heel goed herinneren.' Ik glimlach. 'Ik ook.' Seth glimlacht ook. 'We waren bang om het aan onze ouders te vertellen, terwijl ze het al lang door hadden. Maar gelukkig waren ze trots op ons toen ze ons kwamen opzoeken.' Ik denk terug aan bezoekdag, toen we onze ouders weer zagen. Het was een fijn moment geweest.
Seth schudt lachend zijn hoofd. 'Mama was ook onder de indruk van Eric, hè? Hij is ook wel veel veranderd, maar toch.' Ik kijk naar de tafel en probeer even níet aan Eric te denken. 'Wat is er?' Ik durf Seth niet aan te kijken als ik zeg: 'Hij.. we.. hebben gezoend.' Ik kijk op en zie Seth verbaasd kijken. 'Wat? Wanneer?' Ik vertel hem wanneer het gebeurd is en wat er daarvoor gebeurde.
Tot mijn verbazing begint Seth te grijnzen. 'Nou, dat werd dan ook eens tijd, zeg. Ik dacht al: wanneer gebeurt het eens?' Ik kijk hem vragend aan. 'Wat?' Ik voel dat ik rood word. 'Ik wist wel dat jullie elkaar leuk vonden.' Is dat het? Heeft hij me gezoend omdat hij me leuk vindt? En heb ik hem teruggezoend omdat ik hém leuk vind? 'Waarom ben je niet blij?' zegt Seth. Ik haal mijn schouders op. 'We hebben elkaar daarna twee dagen niet meer gesproken.. en net zei hij alleen maar gefeliciteerd tegen me.'
Ik zucht. 'Waarom voel ik me zo raar, Seth? Waarom ben ik zo teleurgesteld dat ik alleen een flauw glimlachje van hem kreeg, net?' Seth begint weer te grijnzen. 'Had je gehoopt op meer?' Ik voel dat ik rood word. Aan de ene kant voelt het raar om dit te bespreken met mijn broer, maar aan de andere kant weet ik dat hij juist degene is die het begrijpt. 'Ik.. weet het niet,' geef ik toe. 'Weet je wat ik denk?' zegt hij. 'Ik denk dat je naar hem toe moet gaan. Met hem moet praten. Dan kom je erachter wat je voor hem voelt, ook al weet ik dat natuurlijk al lang.'
Hij schudt lachend zijn hoofd. 'Man, hier zal Wes niet blij mee zijn.' Ik frons. 'Wesley?' Seth knikt. 'Ja, dat is overduidelijk de reden dat hij zo tegen je doet en zo min is over Eric. Hij vond je al leuk in Eruditie.' Ik kan me herinneren dat Seth het al eens eerder over Wesley heeft gehad op die manier, maar ik geloofde hem toen niet. Is dat het? Ziet hij Eric als een "concurrent"? Maar dat kan toch niet?
'Als hij me zo leuk vindt, waarom doet hij dan zo rot tegen me?' Seth haalt zijn schouders op. 'Omdat het een eikel is. Echt waar, je moet blij wezen dat je nu niet meer met hem omgaat. Hij is niet goed voor je.' Ik frons. 'En Eric wel?' Seth kijkt even bedenkelijk, maar dan glimlacht hij. 'Nou, ja. Denk er maar eens over na. Jullie waren altijd bij elkaar in Eruditie. Jullie gaven om elkaar en dat is nooit weggegaan in die twee jaar. Ik denk dat het nu gewoon veel meer ontwikkeld is.'
Ik weet niet waarom ik nooit eerder over Eric heb nagedacht op die manier. Misschien was ik bang dat ik iets zou gaan voelen voor hem? 'Ik zie dat Eric echt om je geeft en zijn best doet om je veilig te houden.' Ik knijp mijn ogen samen en kijk Seth onderzoekend aan. Hoeveel weet hij eigenlijk? Weet hij dat Eric me geholpen heeft, terwijl hij eigenlijk Afwijkenden doorgeeft aan Jeanine? En waarom heeft Eric hém ook veilig gehouden. Toch niet alleen maar voor mij?
'Goeie jongen, die Eric.' Seth grijnst. 'Ik denk dat je maar naar hem toe moet gaan om met hem te praten. Je wilt hem toch niet laten lopen?' Ik kijk naar de tafel. 'Maar hij is mijn beste vriend.. wat als ik toch niet meer voor hem voel?' Seth haalt zijn schouders op. 'Dan kom je daar nu achter. Kom op, waar wacht je nou nog op? Ga naar hem toe.' Ik kijk hem aan. 'En jij dan?' Hij glimlacht. 'Ik ga misschien maar eens met mijn nieuwe factiegenoten praten.' Hij kijkt naar de tafel waar de geboren Onverschrokkenen zitten.
Ik glimlach naar hem. 'Dankjewel. Zonder jou was ik echt nergens.' Seth grijnst. 'Weet ik toch.'
