Sen anlat karadeniz

dalgalı bir hayatı taşıyan mazlum

Nefes'ten;

Ağlayarak uykuya daldım. Biliyorum, bu gerçek değildi.Bir kabustu.Ama Tahir'i öyle görmek gerçekten o kadar zor gelmişti ki.Ona ihtiyacım vardı.Acılarımı biliyorum taşıyamazdı ama yinede biriyle paylaşmaya ihtiyacım vardı. 

''Tahir.''

Tahir'den;

Nefes'inadımı seslendiğini sandım. Yada yine hayallere dalmıştım. Ama odamın kapısını açanın Nefes olduğunu görünce çok şaşırdım.

''Nefes?''

''Ya şey kusura bakma kapıyı çalmadım,Üzgünüm.''

''Tamam, noldi?''

''Soru yok,sırıtmak yok''

''Tamam.''

Hiç beklemiyordum. Birden biraz utanarak yanıma geldi.Benim sağıma oturdi. Ve bana sarıldı.Hıçkırıyordu.

''Tahir,biraz böyle kalsak?''

''Olur.''

''Ha bir de, hani ben biraz önce medet umma demiştim ya?''

''Hee,noldi?'' 

''İstersen umabilirsin ama bir daha öpmek yok.''

''Evlenirsek dahi mi?''

''Ukala!''

''Ya,bak hala riv riv ediy ya.Hem konuşturmiy,sonra birde gelip kedi gibi yatay.''

''Tahir,evlenirsek neden olmasın?,ama öyle bir seçenek yok.''

''Niye olmasın?''

''He bencede niye olmasun?''

''Asiye abla?!''

''Uy nenem,basıldum!''

''Off.''

''Hayde siz konuşun.Ben kaçtum!!''

...............................................................

Yarın;

Nefes'ten;

Dünü hatırladım ve gülümsedim. Asiye abla yine Reisliğini göstermişti.Ama o rüya ve evlilik meselesi... Tahir'e kızmıyordum. Seviyordu, ve bunu yanlış yollardan yapmak istemiyordu. Ama bir mazlum bir Karadeniz'e nasıl yeterdi? Nasıl onun o koca kalbini feth ederdi? Ben bu evin gelini olamazdım. Tahir'e,Tahir'ime bunu yapamazdım. Ben sevemezdim,gülemezdim. Onada banada sevmek haramdı.

''Nefes,hazırsan çıkalum.'' 

''Geldim!''

Acaba ben o kişiye Tahir'e anlattığım gibi hayatımda yaşadıklarımı anlatabilecek miydim?