Sen anlat karadeniz

Yangazlar?!

Nefes'ten;
Gidiyorduk...
Gidiyorduk...
Gidiyorduk...

Sıkıntıdan dudaklarımı kemiriyordum. Tahir ciddi ciddi benimle evlenecekti.

Bir mazlumla.

Ama bir mazlum koskoca Karadeniz'e nasıl yetecekti?
Bu onun umurunda bile değildi. Sadece sevdasından yanan bir deliydi.

Birkaç dakika sonra durduk.

"Nefes in."

"Uuu,Tahir?,Sen ciddi ciddi Nefes'le evlenecesun."

"He yenge,sıkıntun varsa söyle."

"Yok ta..."

"Yok ta?"

"Ben diyeyim Tahir,benimle evlenince Vedat seni öldürecek. Sonra annen seni belki evlatlıktan silecek. Ve bu Nefes sana yetemeyecek."

"O ne demek,o?"

"Ya Tahir anla,ben o hapiste hem işkenceye hemde tecavüze uğradım!
Baba olmak istediğinde ben sana yetemeyeceğimi biliyorum. Ayrıca şartları geçtim,daha beni kimse tanımıyor!"

"Nefes,bak benum ayarumla oynama!"

"Gerçekleri söylemek senin ayarınla oynamaksa,üzgünüm Tahir!"

"Nefes,ben sana birkaç gerçeği söyleyeyum. Ben senun rızan olmadan hiçbir şekulde sana dokunmam. Ayruca şimdi tanursun sevgili(!)ailemu."

Elimden tuttu ve beni iki kişinin yanına getirdi.

"Uuu,abi bu kimdur?" (Fatih.)

"Abi hayurlu olsun el,ele?" (Murat.)

"Lan zevzemeyin hemen!"(Bay hödük)

"Nefes,bu Fatih bu Murat biz onlara yangaz deruk."(Asiye abla.)

"Yangazlar,bu da benum karum. Yani olacak. Nefes Zorlu."

Murat ve Fatih başlarını salladılar.

Murat bana hayırlı olsun dedi. Teşekkür ettim. Ama benim için değil Tahir için güzel bir haberdi bu!

Fatih gemiye gitmeleri gerektiklerini söyleyip uzaklaştılar.

"Nefes,şimdi abimle tanuşacasun."

Başımı sallayıp göz devirdim. Ya deli anlamıyordu beni!

Asiye abla hemen konuşmaya atladı.

"Uuu,Nefes ha bu delu fena ciddu."

"Ya ne demezsin abla!"

"Riv riv riv,valla boğaldum!"

Arabanın kapısını açıp oturdum. Ya ben buna hödük diyordum ama bu hödükten de beterdi. Olayları bir yandan onun gözünden değerlendiriyordum. Ama neden evlendiğimizi hala anlamıyordum.

Ya tamam seviyordum ama şimdi işler iyice ciddiye bindi. Ben bu ciddiyeti kaldıracak bir mazlum değildim...