Nefes'ten;
Ayakkabılarımı giydim ve Tahir'in yanına gittim.Arabanın kapısını açtım ve oturdum. Benimle birlikte Asiye abla arkaya Tahir ise sürücü koltuğuna oturdu.
''Yengem,yolda Saniye Hanum'la karşılaşmayuk dimi?''
''Anam hastanede mi ki?''
''He tansiyon konturolü vardu.''
''Hay ben böyle işe!''
''Tahir,küfür etme!''
''Yenge ne etsek?Beklesek mi?''
''Bilmiyrum ki. Nefes sen dersun?''
''Ne diyeyim ki? Arayıp sorsanız?''
''Hay akluna bin yaşa elticuğum.''
''Yenge!''
''Noldi da kudurdin?Ben bu kızı bu eve gelin ederum.''
''Yenge riv riv etma,ara anamı.''
''Yiğit! Yiğit yok! Tahir?''
''Kizum korkma. Aha geldu.Gel Yiğidum sen yanıma otur. ''
''Asiye abla Yiğit'i oturttuysan ara anamı.''
''Tamam. Çalıyor.''
''Ana sen çıktın mı hastaneden?''
''Tamam ana hayde kapa.''
''çıkmış mı?''
''Kuyumcu Gültekin'deymiş.Sömürsün altunlaru.''
''Tamam gidiyruz.''
Konaktan çıktık. Dev gibi meşelerin bize göz kırptığı bir yola girdik.Uzun bir süre o yoldan geçtik. Yol boyunca hiç konuşmadık. Başımı cama yasladım. Gemiye giderken de böyle bir yerden geçmiştik. Gemide olanlar aklıma geldiğinde gülümsedim.
Orada o zaman o kadar saçmalamıştım ki.Dikiz aynasından Asiye ablaya kaydı gözüm. Bana göz kırptı. Komik olan o ki Tahir bana,Yiğit ise Tahir'e bakıyordu. Kıkırdadım.Tahirin gözleri dikiz aynasından ayrıldı ve benim gözlerime kaydı.
''Heyecanlı mısın?''
''Hayır sadece korkuyorum. ''
''Neden?''
''Çünkü...''
Yutkundum. Bunu söylemek istemiyordum.
''Çünkü,eskiden Vedat'ta beni bir kez psikolojik yardım almam gerektiğini söylemişti. Adama sorunlarımı anlattığımda ise şizofren olduğumu ve halisinasyonlar gördüğümü söylüyordu.Ve beni hastaneye yatırmak gerekiyormuş.Vedat sonradan uyuşturu aldığımı söyledi ve adam ise bu fikirden vazgeçti.''
''Biz şahit olduk yaşaduklaruna. Ayrıca Volkan'ı tanıyoruz. O öyle gamsuz değuldur.''
Başımı salladım. Tekrar cama yasladım.Birkaç dakika sonra varmıştık.Derin bir soluk aldım. Arabadan Tahir ile arabadan indik hastaneye girerken benimle birlikte kötü anılarımda girdi beynime. Tahir elimi tuttu.
''Rıza var mı?''
gülümsedim.
''Var.''
Oda gülümsedi. Kendi kendime dedim ki;
''Bu adamla hayatıma mutluluk girecek. Bu adam benim umudum,inadım,mutluluğum.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen anlat karadeniz
FanfictionYıllardır acı ve göz yaşları arasında boğulmuştum. Keşke boğulmakla kalabilseydim. O eve hayallerimi ve çocukluğumu gömmüş,başkalarının günahları bedenime yüklenmişti. Hayatta kaldım,oğlum için.Benim dünya tatlım, sanki cehennemdeki tek cennet köşem...
