Geçmişin Tozları | YağHaz

Geçmişin Tozları | 34 |

/ 1 gün sonra /

Alp : Çağlar bir iş buldum, tam seninkine göre.

Çağlar : Tamam, yolla adresi gidelim de halledelim şunun işini.

Alp : Tamam Çağlar atıyorum şey.. Yağız beye de selamımızı ilet.

Çağlar : Anlaşıldı.

---

Ece ve Sinan malikanenin kapısından içeri girer girmez bir çift gözle karşılaşırlar, o gözlerin sahibi ise Yağızdır. 

Yağız : Size tabii ki hesap sormayacağım ama Ece, şunu bil ki kardeşim, gittiğin yerleri haber verirsen seni koruyabilirim.

Sinan : Yağız.. biz Eceyle evleniyoruz artık senin onu korumana gerek yok!

Yağız duyduğu cümleyle başına ağrı girmesi bir oldu. Elinin başına götürüp derin derin nefes aldı.

Yağız : Ben..benden izin almadınız.. Ece.. ?

Ece : Özür dilerim ağabey ama biz artık evlenmek istiyoruz.

Yağız : Ama Ece sen küçüksün kardeşim..

Ece : Ağabey ben artık o sekiz yaşında ki masum kız değilim! BÜYÜDÜM!

Sinan sırıtırken Hazan merdivenlerden aşağı iniyordu, Sinan'ın gözü ablasına kaydı hemen. Ece ise gözyaşı akıtıyor ağabeysinin gözlerinin içine bakıyordu, Yağız ellerini ovuşturdu.

Yağız : Haklısın. Artık özgürsün Ece. İstediğini yapabilirsin, istediğin kişiler seni koruyabilir, ağabeylik görevim bitmiştir!

Yağız arkasını dönüp giderken Hazan olayı anlamaya çalışıyordur.

Hazan : Ne oldu ya?!

Sinan : Eşin pek kızgın oldu bizim evlenmemize.

Ece : Hazan.. lütfen ağabeyimle konuş.. o halen daha benim ağabeyim.. ya lütfen..

Hazan : Tamam tamam, sakin ol. Sinan sen Eceyi al götür, ben de konuşayım Yağızla. 

Sinan onayladı ve Eceyi çekiştirir gibi evden çıkardı, Hazan Yağız'ın yanına yol aldı. Yağız bahçeye çıkmış gökyüzünü seyrediyordu.

Hazan : Yağız?

Yağız : Yalnız kalmak istiyorum.

Hazan : Ama..

Yağız : Aması yok, lütfen yalnız bırak beni..

Hazan, onun dediğini yapıp gitti.

---

Ece, Sinan ile arabada giderken içi içini yiyordu, ağabeysinin dediklerinde beyninde hala yankılanıyordu, yanlış yaptığını düşünmeye bile başlamıştı.

Ece : Ya Sinan, doğru mu yaptığımız?

Sinan birden arabayı durdurdu, Eceye döndü.

Sinan : EVET ECE! Yaptığımız çok doğru bir şey.. birbirini seven iki insan evleniyor, aynı ağabeyin ile ablam gibi.. Kendisinden örnek alarak bize saygı duymasını isterdim, söyledikleri hiç hoş değildi. Ne demek bir daha ağabeylik yapmayacakmış ya?! Olur mu öyle şey!

Ece : Ağabeyim dediğinin eridir.. Ya gerçekten bir daha..

Sinan : Ece sen bunları düşünme, evleneceğiz ya biz!

Ece : Evleneceğiz değil ?! 

Sinan : Evleneceğiz sevgilim.. 

Sinan Ece'nin elini tutup öpücük bıraktı, o narin ellere, Ece'nin yüzünde bir tebessüm oluştu.