Geçmişin Tozları | YağHaz

Geçmişin Tozları | 36 |

Özgür ayaklandı ve 'ağabeyim' diyerek Çağlar'a koştu, ikili bir özlemle sarıldılar, Çağlar hem Özgür'ün saçını okşuyordu hem de babasına bakıyordu. Özgür çekilince babasına doğru yürümeye başladı Çağlar. Yağız ayaklandı, Çağlar ile karşı karşıya geldiler.

Yağız : Hoş..hoş geldin.

Atahan sinirle ayaklandı ve Çağlar ile babasının arasına ellerini koyup ikiliyi ayırdı, Yağız şaşkınca Atahan'a bakıyordu, Çağlar ise alayla gülümsüyordu.

Atahan : Bu eve girmene kim izin verdi?!

Hazan : Atahan!!!

Çağlar : Burası benim de evim, kardeşim.

Özgür : Atahan sen karışma!

Hazan ayağa kalkıp Çağlar'ın yanına geçti. Yağız'ın gözleri Hazan'ı bulunca ve bir de Hazan'ı Çağlar'ın yanında görünce sinirlendi.

Yağız : Atahan tamam haksız dediğinden ama Hazan senin bizim yanımızdan onun yanına geçmen?

Özgür : Sadece annem de değil, ben de ağabeyim Çağlar'ın yanındayım.

Asel : Ben de!

Asel de Hazan'ın yanına gidip beline sarıldı, Hazan kızının saçlarını okşayıp Yağız'ın gözlerinin içine baktı, Çağlar bir gururla gülümsedi.

Atahan : Baba! Nasıl izin verirsin? Anne, Özgür, Asel gelin şuraya!

Çağlar : Ben bu eve geri döndüm! Kimse beni ve yanımdakileri kovamaz, karşı çıkamaz, anladın mı koçum?!

Atahan Çağlar'ın üzerini yürüyecekti, Yağız kolunu uzatıp durdurdu onu.

Yağız : Hazan, geçin şuraya, Çağlar sen de kalabilirsin, oğlum!

Atahan'ın  gözleri babasını buldu, Yağız üzülerek başını eğdi ve bahçeye çıktı, Hazan da peşinden.

Özgür yeniden Çağlarla sarılıp koltuklara yerleştiler, Atahan Çağlar'a yaklaşıp işaret parmağını sallayarak :

Atahan : Unutma ağabey, onlar benim ailem, burası benim evim ve sen buraya ait değilsin!

Çağlar ona sadece gülerek yetindi, Atahan göz devirip odadan çıktı.

Özgür : Sen ona bakma ağabey, sen hep buranın ve bizimden birisin.

Çağlar : Zaten takan kim değil mi Melisa?!

Melisa gülümsedi, Asel Melisanın yanına geçip ona çizdiği resmi gösterdi.

---

Yağız'ın gözleri doluydu, ailesi resmen onun tarafında değildi ve Yağız Egemen bunu kabul etmiyordu, her ne olursa olsun, iyi günde de kötü günde de dediği karısı karşısına geçmişti hem de oğlunun yanına, haklının tarafına, Yağız haklı olanın kim olduğunu biliyordu ama Atahan'ı da çok seviyordu onu üzmek dahi istemiyordu bile. Maalesef Yüce Yağız Egemen bitiyordu, artık ne yapacağını şaşırmış biri olmuştu, Hazanla şuan bakışıyorlardı sadece, eskiden böyle değildi, eski olsa şuan konuşurlar ya da dans ederlerdi ama artık yaşlanıyorlar idi. 

Hazan : Susuyoruz, susmaya devam ediyoruz, çünkü artık konuşarak bir yere varamıyoruz, kopuyoruz birbirimizden, üzüyoruz kendimizi, yıpranıyoruz, yaşlanıyoruz..

Yağız : Ayrılıyoruz birbirimizden her geçen gün, üzülerek yaşlar bırakıyoruz arkamızdan, doğruyu seçmekte güçlük çekiyoruz ama bak yine burada varız ikimiz, aynı yerde aynı havayı soluyoruz çünkü biz seviyoruz birbirimizi, kopamıyoruz, kopmayacağız!