KABUS EVİ

1×13

Seçim senin. Baban mı? Yoksa bi adam mı?

...............................

Yanımdaki adama doğru baktım ve sadece şunları söyledim:

-Üzgünüm. Senin bir hayatın yok ama benim var ve babamı kurtarmam gerek...

Adam yapma dercesine baktı ama ben bıçağı aldım ve kalbine sapladım. Onu öldürdüm..Ben bir adam öldürdüm..

Hayalet kadın konuştu:

-Sonunda istediğimiz oldu ve bunu sen başardın. Şu an kızım babanı serbest bıraktı. Ama eve,karşı evden bir komşu ziyarete geliyor. Hemen kaçmalısın ama ön kapıdan çıkamazsın.

Ne yani birde yakalanacak mıydım? Önce kıyafetimle bıçağı sildim ki parmak izim kalmasın. Sonra koştum. Arkada bir pencereyi açtım ve çıktım. Arka bahçede de koşup çitlerden atladım ve kaçtım. Soluk soluğaydım. Eve geldim.

Kapıdan içeri girdiğimde içimde iyi bir his vardı. Salona geçip oturdum. Ege geldi. Dedim ki:

-Sence başardık mı? Yani kurtulduk mu?

-Bilmiyorum ama öyle görünüyor. Bence yine de tedbirli ol, onlara güven olmaz.

-Tamam...

O sırada telefonum çaldı. Babam arıyordu:

-Alo baba?

-Alo kızım anneni aldılar, gördüm...

-Ne?! Baba nerdesin?

-Tatil yerindeyiz. İkisi anneni aldılar ve benim için geliceklerini söylediler. Kızım evden çık ve kalabalık bir yere git. Kendini kurtar.

-Baba dur!

Derken babam telefonu kapattı. Ne yani istediklerini yapmıştım!

Küçük kız birden karşımda belirdi.

-Maalesef görgü tanığı bırakamayız. Bize yardımcı olduğun için yakında ruhun huzura kavuşacak.Ama önce baban.

Diyerek kayboldu. Babam kurtaramayacağım kadar uzaktaydı. Bu caniler bizi öldürecekti. Kendimi kurtarmalıydım...

Spor ayakkabımı giydim ve evden çıktım. Evimiz ıssız bir yerde olduğu için insanların olduğu kalabalık yere kadar koşmalıydım.

Koştum....O sırada evimizin önünde onlar belirdi. Babamı öldürüp gelmiş olmalılardı. Koştum ve koştum... İki sokak kadar ileride insanlar var, oraya ulaşmalıyım...Koştum.... Ayağım lanet bir taşa takıldı ve düştüm. Lanet olsun yaklaşıyorlar ve ben yerde sürünüyorum! Ölüm bana hiç olmadığı kadar yakın....