KABUS EVİ

Özel Bölüm ❤

   Korku kategorisinde 30. sıradayız. Bu benim için çok büyük bir şey. Hepinize teşekkürler.

   9K KABUS EVİ AİLESİ!!!!! ÖZEL BÖLÜMÜ OLAYLARDAN HABERDAR OLMANIZ İÇİN YAZDIM. OKUYAN, OYLAYAN VE YORUM YAPAN HERKESE TEŞEKKÜRLER! AYRICA MUHTEMELEN KISA BİR SÜRE İÇİNDE BİR ÖZEL BÖLÜM DAHA GELECEK. LÜTFEN BEKLEYİN.

1 yıl sonra

......

Bir yıl... O korkunç olaylardan beri tam bir yıl geçmişti. Bu sürede tabi ki artık lise 2'ye gidiyordum... Ege'yle hala çıkıyoruz. Güzel bir evim ve hala yaşayan bir ailem var (!). Bu arada gidip Cenk'le tanıştım. Şu polisle. Onunla çok iyi arkadaş olduk.

Bir türlü unutamadığım o korkunç olayları yaşadıktan sonra sadece Ege'ye anlatabildim. Ege sayesinde atlattım. Hep benim yanımdaydı. Asla onu bırakmayacağım.

..........

Kapı çaldı. Aşağı indiğimde kapıyı açtım.

-Ege!

-Aleyna!

Sarıldık ve içeri girdi.

-Eee sizinkiler nerede?

-İkiside çalışıyor.

-Gezelim mi?

-Olur. Ama önce bizimkilere mesaj atayım da merak etmesinler.

-Tamam.

Bizimkilere mesajı attıktan sonra çıktık. Aklımda planlarım vardı.

-Ege?

-Efendim?

-Şu kabus evimize gidelim mi?

-Bunu atlattığımızı sanıyodum.

-Ne alakası var?! Sadece oraya birileri taşındı mı merak ediyorum..

-Taşındıysa ne yapıcaksın? 'Pardon sadece bakmaya gelmiştik' mi diyeceksin?

Bu dediğinin üzerine ikimizde güldük.

-Hayır sadece yanlış geldiğimizi söyleyeceğim ve geri döneceğiz.

-Peki o zaman. Gidelim.

............

Bahçeye girdiğimizde evin dışına baktım. Son geldiğimizden daha korkunç görünüyordu. Bahçede yürürken solmuş çiçeklere baktım. Muhtemelen kimse yaşamıyordu.

İkimizde kapının önüne geldiğimizde çalmak için elimi kaldırdım. Tam o sırada kapı kendiliğinden gıcırdayarak açıldı. İçi boş görünüyordu. Ege'ye baktığımda o da korku dolu gözlerle bakıyordu. Benim gibi.

-Aleyna, içeri girmek gibi bir hata yapmayacağız değil mi?

Önüme baktığımda buraya ilk geldiğimde ki gibi içim ürperdi. Ve aklıma yaşadığım olaylar geldi..

-Hayır Ege. Böyle bir hata yapmayacağız...

Evin kapısını çektikten sonra el ele tutuştuk. Bahçenin çıkışına doğru yürürken Ege'yle ayrılmayacağımıza dahi kendime söz verdim. Birini kaybetmenin... Ege'yi kaybetmenin verdiği duyguyu bir kez yaşamıştım ve çok kötüydü. Bir daha böyle bir şey yaşamayacaktım...