I'm in love!♣

zayne an unbalanced ♣

''sevgilin mi?'' dedi simon, şaşkındı onun kadar bende şaşkındım. sevgilim ne yaa gitt kardeşimde başka birşey de kuzenim dee..

''peki perrie'ye ne oldu?'' şaşkınlığımı bırakında perrie kim ya? zayn'i kıskandığımdan değilde sadece merak işte.. elin yakışıklı, karizmatik katilini neden kıskanayım ki.. ağzıma biber süreceğim o olucak. bunları yüzüne söylemeyimde ego'su kalkmasın beyefendinin....

''anlaşamadık..  ve özel hayatımın seni ilgilendirdiğini sanmıyorum simon'' zayn'in düşencemi böldüğüne mi yanayım. yoksa biraz önce simondan korkuyor olup şimdi simon'a diklenmesinemi..

''sen nasıl istersen büyük adam..'' diye teslim olurmuşcasına ellerini kaldırdı simon.. 

''buraya ne için geldin?''bu liam'dı.. bu çocuklar hepten dengesiz..

''hadi ama illa birşey istemek için mi geleceğim. size bakmaya geldim'' dedi simon.. çocuklar ona 'başka ne için gelebilirsin ki' bakışı atıyorlardı.. tabi benim tahminim.. öyle bir bakışmı var yahuu..

''tamam çocuklarr bir işle ilgili konuşmaya geldimm'' bizim piskopatlar zeki çıktı... zeki ve piskopatlar haa hiç güleceğim yoktuu.. zatende yokk..manyak mıyım durduk yere güleyim..bana ne oluyorr yaaa, salaklaştım iyice..

''çalışma odasına geçelim.'' harry'nin lafı üzerine yukarı çıktılar.. bende anlayacağınız üzere yanlız kaldımm.. arkadaşım ash. olsaydı eğlenirdik en azından. şimdi ne yapıyor acaba?.. off ben eve gitmek istiyorum.. 

--------------------------------------------------------------------------------

kaç saattir televizyonun ekranıyla bakışıyorum. simon gitti ama çocuklar hala yukardaa.. acaba ne yapıyorlarr? gidip baksammı acaba.. ne olacakki.. ama malesef çocuklar geldi. tabi bende hemen yerimden kalkarak zayn'in üzerine yürüdüm.. ona hala sinirliydimm.

''sen, sen ne yapmaya çalışıyorsunn. bari kardeşimde, sevgilim ne!!!'' bana sinirlice baktıı..

''bir daha bana sesini yükseltme. ayrıca simon benim her b*kumu biliyor. kardeşim deseydim şimdi sen ölmüştün!'' ne diyeceğimi bilemeyerek kalktığım yere geri oturdum. gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum. yazarınızda bilmiyor. mal gibi söylettirdi bunları zayn'e şimdide mal gibi kaldım ortada.. bi laf sok şuna yazarda egom zedelenmesin..

''neyse kapatalım şu konuyu,ama bir oyun sürdürmeniz gerek biliyorsunuz değil mi?'' babacık araya girdi. zaten beni buralara yazar getirdi. (çok konuşma istersen amber) ben çeneyi kapar yazar konuştu..

''lanet olsun ki biliyorum liam..'' ne varki böyle davranacak, sanki çirkinim...sadece biraz hırçınım ama ben masum bir kızım ama böyle yapmayın..

''ben eve ve okuluma ne zaman gideceğim?'' çenemi tutamayarak sorduğum soruyla gözler bana döndü..

''herşey yoluna girene dek bizimle kalacaksın'' zayn'in sorumu cevaplayan sözleriyle sitem ederek.''ya bari okula gideyimm'' zayn bana düşüneceğim bakışı atttı. inanın bilmiyorum bu bakışı söylettiriyorlar.

''amber?''evde ilk defa biri adımı söylüyorr.. özlemişim adımı.. ve tabiki şanslı kişi harry.''efendim?''merak ediyordum acaba ne diyecekti..

''arkadaşın ashley acaba-'' sözünü tamamlamasına izin vermedimm..''evet ashley onun bir sevgilisi var ve bir gelecek planlıyorlar..'' bu harry'den nefret etmeme yetiyorr.. harry umursamaz bir biçimde telefonuyla oynamaya devam etti..

''amber'a misafir odasını ayarlarızz..'' misafir odasımı dedi o ama zayn bana sadece 5 oda var demişti. hahh birde kandırıldım tam olduuu..

''zayn?!!'' zayn'e sinirli bakışlar yolluyordumm.. teslim olurmuşcasına ellerini kaldırdı..''üzgünümm.'' bu zayn öncedende dediğim gibi tam bir dengesizz...

------------------------------------------------------------------------

herkez yatağına çekilmişti ve bende mecbur misafir odasına geçtimm.. zayn'in yanındaki oda tesadüfe bak senn..sabahtan berdir uyumaya çalışıyorum ama bir uyku tutmadıı..

eve gitmek istiyorum.. ashley'i istiyorumm. küçük bir çocuk gibiyim. ashley benim şu güne kadar hep yanımda oldu.

ashley'le ilk tanıştığımızda rahatsız olmuştum ondan. bana hep şakalar yapıyordu. bir keresinde 'evlat olsan sevilmezsin' demişti ama şakasına.. ben onu çok ciddiye almıştım.. onun üzerine ' nerden biliyorsun ki evlat mı oldum ki' demiştim oda hemen anlamıştı zaten..

benim annem ve babam ben çok küçükken yetimhaneye bırakmışlar.. yani beni resmen reddetmişler.. kısacası ben yetimhanede büyüdüm. ne kadar bir ailem olmasını istesemde beni evlatlık alanda olmadı. öylece kaldım tek başıma yetimhanede. hiç arkadaşımda yoktu benim..

''amber?'' bu zayn'di düşüncelerimi 2 sefer bölen zayn.. 

''efendim?'' dedim.. niye gelmişti bu.

''neden ağlıyorsun?'' ben ağlamışmıydım elimi yanağıma götürdüm gerçektende ağlamıştım. hemde beni bırakıp giden bir anne-baba için..

''y-yoo ağlamıyorum ben'' diyerek göz yaşlarımı siliyordumm..

zayn yanıma yaklaştı ve;

''yarın okula gidebilirsin'' dedi..

kusura bakmayın arkadaşlar geç yazdım birazz.. yazmıştım aslında ama internet gitti sonra geri geldi, sayfayı yenilemem gerekti. bende yenileyince yazdıklarım silindi. çok saçma bir cümle oldu ama..

okuyanlar lütfen görüşlerinizi belirtin..bu arada bu bölüm için bana fikir veren @eskianilar 'a çok teşekkür ediyorum...

****multimedya çocuklar ve amber****