I'm in love!♣

l love you..♣

zayn'in ağzından-----

içimde sadece bir boşluk var.. eğer amber'i simon'a ve diğer adamlara sevgilim diye

 tanıtmasaydım böyle olmayacaktı.. şimdiyse hiçbir suçu olmamasına rağmen o lanet hastanenin siktiğim odasında yatıyor...

orda benim olmam lağzımdı. onun değil... onun hiçbir suçu yok.. belki ona kız gibi tavır atmasaydım, belki onuda yanımda götürseydim böyle olmayacaktı...

o lanet defter yüzünden.. hem kalbini kırdım. hemde kendisini....

''hastanın yakını kim?'' soru beynimde yankılanırken.. en sonunda cevap vermeyi akıl edebilmiştim..

''benim'' kadın beni süzdükten sonra...

''acaba nesi oluyorsunuz?'' dedi, ge.çekten nesi oluyordum?..

''s-sevgilisiyim..'' ikinci kez sevgilisi rolünü oynayacaktımm.

''heşeye hazırlıklı olmalısınız. fazla kan kaybetmiş..'' sözler beynimde dolanıyordu.. ama anlayamıyordum... arkamdaki duvara tekme attım....

kadın korkudan gerilemişti.. bense sadece tekme attığım duvar'ın önüne çöktüm...

ağlıyordum... aynı eskiden yaptığım gibi.... kız gibi ağlıyordum...çocuklarda üzgündü.. harry bile ağlıyordu... o kadar sevdirmişti kendini...

liam'ın sırtımı sıvazlamasıyla.. yanlız olmadığımı anladım... çocuklar benim yanımdaydı... ama amber yoktu işte... o hayatıma girdiğimden beridir, farklı bir duygu hissettiriyordu..

hiç çözemediğim duygu... kimseye hissetmediğim bir duygu...

karşıda ashley'i görünce ayağa kalktım..hızlı yürüyordu.. göğzümü yumruklamaya başladı...

''hepsi senin yüzünden, senin s-suçun'' evet herşey benim suçumdu.. ama ben bunların olacağını nerden bilebilirdim ki...

harry ashley'i çekince yeniden yere çöktüm...  

amber bana ne yapmıştı böyle... daha dün nefret ettiğim kişi için, bugün ağlıyorum...  onu orada bırakmaya izin veremem... onu ölüme terk edemem...

yoğun bakımın kapısının açılmasıyla yerimden kalktım..doktor'un diyeceklerini bekliyordum...

'operasyon başarılı geçti..'' donup kalmıştım.. bir anda harry'nin bana sarılmasıyla kendime geldim...

''p-peki yanına gidebilir miyiz?'' dedikten sonra doktor bir takım şeyler zırvalayıp gitti....yanına bir kişi girecekmiş...

çocuklara baktığımda  bana gülümsüyorlardı... bu benim gireceğimin bir belirtisiydi....

üstüme bir takım şeyler giydirildiğinde odaya girdim.. öylece yatıyordu..rengi soluktu..ÇOK FARKLI hissediyordum.. hemde çok.. sanki beni yanına çağırıyor gibiydi..

ona biraz daha yaklaştım..o kablolara bağlı olması,çok acıtıyordu

o farklıydı, aynı hissettiğim duygular gibi.. amber yeni hayatımın tek anahtarıydı..onu daha fazla bu halde göremezdim...

arkamı döndüm amber'a kapıya doğru ilerledim......

''Z-zayn'' sesini duymamla durakladım...amber'a geri döndüm.. uyanmıştı...yanına yaklaşarak elini tuttum...

''ö-zür dile-rim'' dedi....hemen yanına çöktüm...

''şhhh.. konuşma sadece dinlen. en kısa zamanda burda çıkacaksın'' diyerek elini tuttum.. gülümsedi ve elimi sıktı...