The Mysterious Man in my Bed

Chapter20

Paimpit na napaiyak si Joyce pagkatapos maalala ang nangyari sa kanila ng estranghero kagabi. She cannot turn it back anymore. Kinapa niya ang kanyang puso kong may pagsisisi siya ngunit wala naman siyang mahagilap. Iniyakan niya ang lalaking nakatalik niya ng mag damag. Kung kilala siya nito ay bakit hindi man lang ito nagpakilala sa kanya? At kung si Hagyun man iyon, buong puso niyang ipagkakaloob sa lalaki ang kanyang katawan. Dahil mahal niya ito.

Nabasa ng luha ang kumot na nakabalot sa kanya. Suminga-singa pa siya dahil sa kanyang pag-iyak. Masakit rin ang buo niyang katawan. Ang gasgas na natamo niya sa kanyang pag-kakagapos ay namumula rin iyon dahil fresh na fresh pa ang mga sugat. Kaya bago pa magka-infection iyon ay naisipan niyang maligo. Sinabayan ng agos ng tubig ang kanyang pag-iyak. Hindi naman siya nag-luluksa ngunit tila kay bigat lang ng kalooban niya dahil hindi niya matukoy kung sino ang estrangherong nakatalik niya ng buonh mag-damag.

Pagkatapos niyang naligo ay nagbihis siya ng cotton wool na sweater at pajama. Naisipan niyang mahiga ulit pagkatapos linisin ang kanyang buong katawan. Joyce turned on the playlist on her cell phone. Bigla ay lalo siyang na-broken hearts dahil sa lyrics nang kanta. "Ang sabi mo sa akin hindi ka katulad ng tatay ko! Pero pinagmukha mo akong tanga! Walanghiya ka!" Panghihimutok ni Joyce ng maalala niya si Hagyun. Kung bakit saka ngayong kailangan niya ito ay hindi na ito nag-paparamdam sa kaniya.

The music make her more sad and heart broken. Tagos na tagos sa kanya ang lyrics nito at saktong-sakto sa sinapit niya. Napahagulgol si Joyce.
"

I hate you! I hate you Hagyun!" Panggigil niyang sambit sa pangalan ng binata. Mahal na niya ito una pa lang. This man make her know the value of being love and inlove. Kahit pa tutol na tutol siya noon sa love, love na 'yan dahil sa sinapit ng kanyang ina mula sa kanyang ama. Ay unti-unti niyang natutunan itong mahalin at unti-unti rin niyang binaon sa limot ang pangit niyang nakaraan.

Guwapo at mayaman si Hagyun. Of course maraming babae ang nag-kakandarapa dito. Marami ang babaeng nag-huhubad sa harapan ng binata. Karamihan ay sexy at magaganda rin ang na-gkakagusto sa kaniya at may posibiladad na naaakit ito. May chance na mambabae ito. At siya? Walang pinagkaiba sa sinapit ng kanyang ina. They have both tge same destiny. Ang iwanan nang taong mahal nila.

"Nakakainis ka! After na may nangyari sa atin, iniwanan mo na lang ako! Buwisit ka! Ano'ng klase kang lalaki?" Panghihimutok muli ni Joyce dahil dalang-dala siya lyrics ng kanta na nakasalang ngayon. Handa naman niyang patawarin si Hagyun humingi lang ito ng tawad sa kanya. Sino ba naman siya para hindi magpatawad? Isa pa, pareho lang naman nilang mahal ang isa't-isa.

"I hate you, Hagyun! I hate you!" She's shouting the same repeatedly habang patuloy sa pag-iyak. Ngunit kasinungalin iyon dahik iba ang sinisigaw ng puso niya. Hindi alam ni Joyce kung ilang litro na ng luha ang naiiyak niya pero hindi pa rin siya nauubusan ng luha. "Mahal kita kung alam mo lang. Naging duwag lang ako para aminin saiyo ang totoo. Pero bakit? Bakit naging duwag ka rin para sa akin? Bakit ba kailangan kong masaktan ng ganito? Did I deserved it to pay for may dad mistakes? Karma ba sa akin to? Why? Ano'ng kasalanan ko?" mga katanungang isusumbat niya kay Hagyun at nais niyang masagot nito. Pero nasaan na ba si Hagyun ngayon? Hindi man lang nito kinamusta ang kalagayagan niya? Kung ano na ang nangyayari sa kaniya?