After We Happened

XLIV. What's Left Of Us

Kabanata 44

What's Left Of Us

"Goodmorning, Ma'am Daff!" bati sa akin ng nasa front desk ng kompanya. I only nodded at her and smiled. Marami pa ang bumati sa akin, pero tanging tango lamang at tipid na ngiti ang ibinibigay ko sa kanila.

When I entered my office, I put my bag at the swivel chair
and went beside the glass windows of my office. Clouds and skyscrapers... everywhere.

"Big time!" halos mapatalon ako. Laking gulat ko ng nasa loob na pala siya ng office ko. Kung saan-saan talaga 'to nasulpot! Hindi na nagbago!

"What?" I asked irritatedly.

"Taray naman!" sabi niya at kaagad na lumapit na sa akin.

"Gurang ka naman!" pangaasar ko pa sa kanya pero tinawanan niya lang nanaman ako katulad ng palagi.

"I thought kailangan mo ng tulong ko?" he asked. "But... it looks like aasarin mo lang naman ako dito," pagtataray niya pa sa akin.

"Fine," I rolled my eyes. "Hindi kita aasarin, basta tulungan mo na lang akong ayusin 'tong mga gamit ko," utos ko pa sa kaniya.

"Fine!" he imitated my voice. This guy! Some things never change nga naman.

Inimpake naming dalawa ang lahat ng files at gamit ko dito sa office. Hindi ko naman akalain na ang hirap palang mag-lipat. Tinatamad na tuloy ako.

"Sa wakas! Tapos na!" I exclaimed when we were finally finished putting all my files and things into boxes.

"Iba ka na din talaga..." umupo siya sa couch ng office ko at mukhang napagod nga siya sa pagtulong sa akin.

"Kaysa naman umalis pa ako dito, 'di ba?" I started. "This is my home, narito ang mga pamilya ko... mga pinsan ko, kaibigan... at ikaw..." pero wala siya.

"You miss him, don't you?"

I do... pero bakit ko naman iyon sasabihin sa mokong na ito? Nope. Ayokong asarin niya lang ako... kasi masasaktan nanaman ako sa realidad.

"No..." I almost whispered.

"Alright, sabi mo e..."

"Hindi nga sabi!" kontra ko.

He chuckled. "Alright nga, hindi ba? Don't be so defensive, Daffney..." then he winked at me.

"Basta ha? Make sure na pupunta ka bukas. Both ha! Both!" I emphasized. I raised my brow at him. "Cancel all your meetings, okay?"

"Sure, ikaw pa ba?" Tumayo na siya at nilapitan ako. I hugged him... hindi ko alam kung para saan iyong yakap dahil mukhang kahit siya ay nagtaka.

"Thank you for everything, Kross..." I whispered in his ear as I felt him hugging me back.

"You're always welcome, Daff."

* * *

I got home very tired and exhausted! Ang dami-dami ko ba namang ginagawa these past few months. Well, ginusto ko namang pagsabayin ang lahat, hindi ba?

"Mommy!" salubong sa akin ni Drae ng makita niya ako. "Look, Mommy!" pagpapakita niya sa akin sa letter na hawak-hawak niya.

It was from his Darlin again. Palagi niya na lang pinapadalahan si Drae ng mga sulat at laruan... at ako?

Wala.

Ni ha, ni ho... wala. Parang bigla niya na lang akong kinalimutan... bigla na lang... wala na. Tapos na ulit kami. Hindi na ulit kami.