After We Happened

XXXI. It Has Been Ten Years

Kabanata 31

It Has Been Ten Years

Thank God!

It was only just a dream!

I woke up, ang dilim ng paligid. Ano kayang oras na? Kaagad kong kinapa ang cellphone ko sa aking tabihan.

Weird? Kailan pa naging single bed 'tong kama ko? Then, I felt something on my hand. Nasaan ba ang ilaw? Pinilit kong tumayo and something was pulling me down, making it harder for me to move. Hindi tuloy ako maka-upo ng maayos.

Someone's holding my hand. I slightly squeezed the hand. Kaagad namang nabuksan ang mga dim lights.

"Darlin, you're awake! I was so damn worried about you!" she said. "I told you already, don't stress yourself!" she's already crying.

It happened again, huh?

Ibig sabihin hindi 'yun panaginip?

Putangina lang.

"What happened?" I asked her.

Pinigilan niya naman ang pagluha niya. "You were crying when you went home, then, you just passed out."

"Ah..." tipid kong sagot.

"Darlin, 'nak naman. Can't you just let it go? Pumayag ka na naman sa matagal ko ng sinasabi sa 'yo..." pagpilit pa sa akin ni Mom.

Ilang taon niya na ba ako pinipilit?

Isa?

Dalawa?

Tatlo?

Hindi.

Mag-aapat na taon na.

"I've told you many times already, Mom. 'Wag na nga. Huwag na. Please, huwag na rin nating pag-usapan pa 'to, it's useless, Mom. Wala rin namang patutunguhan ang pagpilit mo sa akin..." I told her then she just nodded.

Alam ko namang tutol na tutol siya.

"I wanna go home, Mom."

Gustong-gusto ko ng umuwi.

Nasaan na ba kasi si Daffney?

Uuwi na kami...

"Okay. I'll just call the doctor," sabi niya at lumabas na ng kwarto. I wonder if she even visited me? Nagaalala man lang ba siya sa akin? Alam niya man lang ba na nandito ako ngayon?

Syempre... hindi.

She's already busy taking care of someone else. Yeah, sakit, no? 'Yung dati niyang ginagawa noon sa 'yo, sa iba niya na ginagawa ngayon. 'Yung dating sa 'yo noon, ngayo'y sa kanya na.

Medyo masakit lang naman.

Medyo.

Pinayagan naman na ako ng doctor umuwi din kaagad, huwag lang daw akong magpaka-stress masyado sa trabaho at sa buhay. Masyado daw kasing napapagod ang katawan ko dahil sa sipag kong mag-trabaho. Mag-relax din naman daw ako pa-minsan minsan. What can I do?

Work was such a great distraction.

She's my safe haven.

Paano ako makakalma? Paano ako marerelax kung hindi ko na siya kapiling? Kung hindi ko na siya makakasama?

Pumunta na ako sa kwarto ko and I don't know what led me na buksan 'yung box na pinagtaguan ko ng lahat ng mga bagay binigay niya sakin.

I just sat inside my walk-in cabinet. Kinuha ko 'yung isang polaroid doon. It was a picture of me and Daffney when we were back in college.