The Mistress' Tale

CHAPTER NINETEEN

CHAPTER NINETEEN

"Huy Zyrrah! Nakikinig ka ba?!" Maging ako ay nagulat sa sigaw ni Kylie. Malakas din niyang pinukpok ang mesa na nagpagulat sa amin ni Francheska, or should I say, sa lahat ng tao sa loob ng coffee shop. But Zyrrah didn't even move an inch. Tulala pa rin itong nakatitig sa kanyang kamay na nakapatong sa mesa.

Cheska and I bowed many times at the people around to apologize for Kylie's manner. Napabuntong hininga kami ng bumalik sila sa kani-kanilang usapan. Malakas kong tinampal si Kylie nang makabawi sa kahihiyan.

"Ano ba! Bakit kailangan mo pang gawin yun?" Mahina kong sigaw at pinandilatan siya ng mata. She just snorted and made a face before she glared at Zyrrah, who's still oblivious of the surroundings.

"Oo nga Ky, nakakahiya sa mga tao." Francheska, on her usual self. So timid and soft-spoken. Sa tingin ko, kung marerealize ni Kylie kung gaano siya kaloud, siguradong mahihiya siya kay Cheska, or maybe not. Wala nga pala siyang hiya sa katawan.

"Heh! Itong kaibigan niyo ang sisihin niyo. Kanina pa ako nagsasalita, hindi naman pala nakikinig." Sabay irap sa katabi. Nagkatinginan kami ni Cheska at sabay na bumuntong hininga at napa-iling. Kahit kalian, basta magkasama sila hindi nawawalan ng ingay ang barkada.

I diverted my gaze to Zyrrah. She's unusual quiet today. Kahit noong magkita kami sa harap ng coffee shop ay wala siyang kakibo kibo. I bet, this is the reason why Francheska called me last night. She said, something's wrong with Zyrrah this past few days. Ang weird daw ng kinikilos ni Zyrrah and it bothers her. It bothered us too the moment we knew. And seeing Zyrrah at this state, I think there's really something to be concerned.

Hindi ako sanay ng nakikita siyang ganito. She's always smiling and bright. At kahit may problema siya, especially with Yael, lagi niyang kinukwento at iniiyak sa amin. Ngayun ko lang siya nakitang ganito kaseryoso ang mukha. Something must be wrong.

Kanina ko pa gustong magsalita but Kylie just can't stop talking about random things. Sometimes it doesn't make sense at all, but I understand why she's doing those. She just wanted to lighten up the mood. I know Kylie, she doesn't want a disconsolate atmosphere when it comes to us. Kaya kahit panay ang irap niya kay Zyrrah, worriedness is still visible in her eyes. Ganoon din si Cheska na panay ang sulyap kay Zyrrah sa tapat.

Napabuntong hininga ako sa sitwasyon. I don't know Zy's problem and I badly want to know but the silence is somehow saying that this is not the right time.

"Here's your order, ladies. Enjoy!" The waiter broke the silence cheerfully, unaware of the heavy atmosphere. Nilapag niya isa isa ang mga order naming kape at magiliw kaming ningitian. hindi siya pinansin ng dalawa at tango lang ang sinagot ko. Maliit na ngiti lang ang binigay ni Cheska but his wide smile never faded.

"Thank you." Kahit nang umalis ay nakangiti pa rin siya. Nakunot ang noo ko.

"Tss." Kylie hissed and grabbed her mug angrily. Ang kaninang panggap niyang galit ay naging totoo. Mas lalong kumunot ang noo ko. Pansin ko ngang siya ang laging tiningan ng waiter kanina. Oh, I smell something fishy. Kung hindi ako nagkakamali ay kadepartment namin yun, third year.

I looked at her maliciously. Nang mapansin ay aking tingin ay agad niya akong inirapan at hinarap si Zyrrah.

"Huy babae! Talaga bang hindi mo kami papansinin ha! Wala kang kakibo kibo, sa tingin mo ba dahil mayaman ka hindi ka mapapanisan ng laway? Ha- "