Your Name

CHAPTER TWENTY

*Your Name: Dejavu?

"Totoo ba ang nalaman ko ha tanda?" naka-cross-legged sit siya sa upuang katapat ay isang hindi mapakaling matanda na kanina niya pa sinusundan ng tingin.

He didn't answer and continued pacing to and fro.

"Look, I don't really need to ask you but I just wanted a confirmation. I took my very first 'sick leave' because of you. And now you're just going to ignore me?"

Sa wakas ay napahinto at napatingin na sa kanya si tanda.

"Pwede bang huwag mo muna unahin 'yang mga pagtatanong mo? Busy pa ako," mukha ngang kanina pa ito hindi mapakali.

Napahalukipkip lang si Ern at mas napalubog sa malambot na upuan.

"Hindi ka ba nag-aalala kay Monday ha Ernesto?" napangiwi si Ern nang marinig ang first name niya mula kay tanda.

"I told you, just let her leave. Just let her do what she wants," napabuntong-hininga pa si Ern, "At sana malaman niyo na hindi habang buhay ay matuturuan niyo siya sa kung ano ang pwede at dapat niyang gawin.

Sinamaan siya ng tingin ni tanda.

"Talagang wala kang pakialam kay Monday eh! Kahit pa sabay kayong lumaki at lagi kayong magkasama sa mga mission ninyo. 'Wag mong sabihin na hindi mo alam kung ano ang pwedeng mangyari sa kanya kung ipagpapatuloy niya ang pagtakas sa mission niyang protektahan si Fiel. Malalagay siya sa alanganin!"

Napabuntong-hininga ulit si Ern.

"Kaya na niya ang sarili niya. Tsaka--" tila nag-alangan pa siya sa susunod niyang sasabihin pero itinuloy niya pa rin, "matagal na ang hinintay niya. Baka-- ito na siguro ang tamang panahon para malaman niya ang katotohanan tungkol sa pagkatao niya," natigilan si tanda.

"Ern-- alam mo ang tungkol doon?"

Hindi sumagot si Ern at napapikit.

"Sabihin mo sakin kung hanggang saan ang nalalaman mo! Ern!" mukhang natataranta si tanda.

Napamulat si Ern, "Hindi ba dapat unahin niyo naman ang sarili niyo keysa ang ibang tao?" there is a hint of worry in his voice.

"I didn't know everything! How would I know? Hindi ba't, all these years ay ginagawa niyo ang lahat ng paraan upang mailayo kay Monday ang katotohanan tungkol sa pamilya niya? Tungkol sa nakaraan niya?" napalapit si tanda kay Ern at tinutukan ito ng tingin.

"You know it's for her sake!"

"Then tell her! Tell her how you bear the weight of the truth all by yourself to protect her," napaiwas ng tingin si Ern dahil may kung ano sa loob niya na bigla na lang nagpabigat sa mga mata niya.

"I was a kid back when I saw you crying--" he paused and faced the ceiling, "in the forbidden attic of our house. And when you're not around, I broke in there. That's where I found out about Monday's parents-- and in the journal of her mother--"

Hindi na siya natapos dahil inambahan na siya kaagad ng suntok ni tanda sa sikmura. Napaluhod siya sa sahig dahil sa sakit.

"Sigurado akong binalaan kita Ern. Binawalan kitang malaman ang totoo dahil ayaw na kitang idamay! Pero sinayang mo lang iyon! Hindi mo na ako nirerespeto!" puno ng galit na saad ni tanda.

Hindi ito pinansin ni Ern at matapos ang saglit ay nagsalita.

"The funniest part was, I also hid it from Monday-- like what you did. And I befriended her knowing how pitiful she was. Hanggang ngayon-- it is because of sympathy," nakayuko si Ern habang nakakneel sa sahig. Sobrang bigat ng nararamdaman niya ngayon.