Unforeseen

Chapter 21

Chapter 21:  Amnesia
Daryl's Point of view

Dahan dahan ang ginawa kong pagpasok sa loob ng bahay namin

Kaagad akong umakyat sa taas at sa kwarto ni jam ako unang pumunta

Pagka bukas ko ng pinto halos manigas ako.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaction ko sa mga nakikita ko

"Manang" halos pabulong kong sabi dito
Naglahad sya ng kamay at mabilis ko iyong tinanggap

Nakahelera sa gilid ng kama ni jam ang dalawang naglalakihang maleta

Maleta ni jam at maleta ko

"Hijo, mag iingat kayo ha?" Pumiyok ang boses nya
"Manang" patanong kong sabi dahil naguguluhan ako

Alam rin ni manang ester ang tungkol sa diary ko kaya tulad ni cross ay alam nya ang lahat lahat

"Tumawag sakin si sir cross, sinabi nya sakin hijo kaya hinanda ko na" pagpapatahan sakin ni manang

Bata pa lang kami ni jam si manang ester na ang second mom namin 
Dama namin ni jam ang pagmamahal nya kaya sobra sobra din namin syang mahal

"Magmadali kana hijo baka parating na ang daddy at mommy mo" pagaalala nya

Niyakap ko syang muli. Sobra akong nagpapasalamat dahil may mga taong nagmamahal at handang tumulong samin. Mga taong naiintindihan ang apoy ng pag ibig

"Manang salamat po" pagpapasalamat ko kay manang
Ngumiti ito sakin "suportado ko kayo mga anak" di nakatakas sa paningin ko ang pagtulo ng luha nya

Sana, kagaya ni manang ganun din sila mommy at ang pamilya namin. Sana balang araw, matanggap at maunawaan nila kami

Lakad takbo ang ginawa ko habang papalabas ako ng bahay namin
Inaamin kong natatakot ako baka maabutan ako nila mommy

Maluwag akong naka hinga ng malinis ang kalsada ng subdivision namin

Kumaway muna ako Kay manang bago ako tuluyang umalis

Habang bumabyahe ako papuntang hospital ay halo halo ang nararamdaman kong emosyon

Cross's Point of view

Kung hindi ko kilala sina jam at daryl, iisipin ko talagang mag on sila.

Matagal ko ng crush si jam pero nilabanan ko yun.
Mahirap kasi hanggang ngayon crush ko pa rin sya

Pero alam ko kasing may nagmamahal na sa kanya...ang kuya Daryl nya and the fact na mag pinsan kami

Titig na titig lang kami ni Alec sa maganda at maamong mukha ni jam.
1 month syang coma and now 3 days nung sinabi ng mga tito namin na okey na ang lahat

Kelangan nya lang magpahinga. Wala na rin ang mga life support na nakakabit sa kanya

Sa bawat pag titig ko sa kanya ay hindi sinasadyang dumaosdos ang mga mata ko pababa sa katawan nya

Gustong gusto kong hawakan ang makinis nyang kamay pero agad akong nakaramdam ng takot

Takot na baka mas lumala pa ang nararamdaman ko para sa kanya