Hoe het begon

Chapter 14 - Hoe het begon

Weer een nieuwe chapter ^^ Enjoyy! Ik ga 2 maanden de toekomst ^.^

~Point of view Sammy~

Ik zit op bed samen met Vienne, ik ben al best wel wat aangekomen. Met Vienne gaat het volgens mij niet zo goed, ze ziet er nog dunner en slechter uit dan de eerste keer dat ze de kamer binnen kwam. Vienne en ik zijn samen muziek aan t luisteren en aan t praten, we zijn super goede vriendinnen geworden. Ik kan over alles met praten, ze steunt  me heel erg en ik probeer haar ook zo veel als dat ik kan te steunen. Toch vertelt Vienne niet zo vaak aan me hoe het gaat met haar anorexia, ze wil graag de leuke dingen in het leven laten zien en niet de moelijke pijnlijke dingen. Dat is soms wel fijn, iemand die altijd het positieve uit het leven wil halen ook als jij het even niet ziet zitten, maar soms zou het fijn zijn als ze wat meer vertelde over haar moeilijkheden zodat ik haar kan helpen.

Ik ben ver in gedachten, en ik merk niet dat Julian de kamer binnen is gekomen. Hij staat achter me en pakt me vast waardoor er een gilletje mijn mond verlaat. HIj komt lachend van achter me gelopen en geeft me een kus. Opdat moment komt de zuster ook binnen, het is weer lekker druk! Ze ziet er blij uit, ze zegt: "Sammy ik heb ontzettend goed nieuws voor je, als het zo goed gaat als nu, dan mag je over een weekje naar huis toe!" Ik kan mijn oren niet geloven, eindelijk weer naar huis, eindelijk weer in mijn eigen bed! Want heb ik die gemist. Ook weer gewoon bij mijn ouders zijn! Alle dingen die vroeger zo normaal waren zijn nu zo ontzettend fijn!

Ik spring van het bed af en vlieg de zuster om de hals, ze is even verbaast, maar dan moet ze lachen. "Raar kind dat je bent" Nadat ik de  zuster om dr nek gevlogen heb, vlieg ik ook Julian en Vienne om de hals! Ik ben zo blij! 

De zuster gaat lachend weer weg, en Julian, Vienne en ik blijven achter in de kamer. We zitten op bed, en we praten samen een bedje, Vienne zegt: "Sammy, ik ga je echt heel erg missen als je weg bent!" Ik kijk naar haar en ik zie dat ze het moeilijk heeft. Ik zeg: "Ik kom je heeel vaak opzoeken en je kan met altijd bellen. appen, smsen of weet ik veel wat! Weet dat ik er altijd voor je bent!" Ik geef haar een knuffel en dan kan ik mijn tranen niet in houden en komen ze met stromen. Vienne moet ook huilen. Ik wist niet dat ze zoveel voor me zou gaan betekenen.

Als we allebei uit gehuild zijn kijken we elkaar glimlachend aan! Julian geeft ons allebei een knuffel, het voelde goed even gehuild te hebben. Vienne begint te gapen. Ze gaat op haar bed liggen, en zegt: "Ik ga even slapen ik ben zo moe!" Julian en ik zeggen allebei slaaplekker en verlaten dan de slaapkamer.

We lopen hand in hand door de gang, we gaan naar een soort grote huiskamer van de afdeling waar ik op lig. We gaan samen op een bank zitten die daar staat. Ik ben niet vaak in de huiskamer, ik vind mijn slaapkamer fijner om te zijn. Als je in de huiskamer bent word ik voor mijn gevoel nog erger geconfronteerd met de anorexia en ik vind het al erg genoeg. 

Na ongeveer een uurtje in de huiskamer gezeten te hebben gaat Julian naar huis. Ik loop met hem mee naar de lift, en daar nemen we afscheid van elkaar. Ik ga terug naar mijn slaapkamer en ik zie dat Vienne nog ligt te slapen. Ik pak mijn mobiel en ga met oortjes in bed muziek luisteren. Voordat ik het door heb ben ik in slaap gevallen.

Jeeejj Sammy mag bijna uit het ziekenhuis! Maar wat gaat er nog meer gebeuren?!?!

I hope you like it :)

Comment & Vote & Follow 

Love you all <3

Liefss