Hoe het begon

Chapter 20 - Hoe het begon

Omg laatste hoofdstukje, nu komt er nog epiloog en een dankwoord en dan is het gewoon klaar! :o hopelijk vinden jullie het hoofdstuk leuk :)

**2 weken later**

~ Point of view Sammy ~

Het is eindelijk zo ver, vandaag mag Vienne ook uit het ziekenhuis! Ik ben zo trots op d’r. Haar ouders hebben mij uitgenodigd op en surpriseparty voor Vienne, en ik heb er echt heel erg veel zin in. Om 4 uur moet ik bij het huis van Vienne zijn, er is dan familie van Vienne, en een paar andere vriendinnen als het goed is. Ik heb best een beetje zenuwachtig, want ik heb die mensen nog nooit ontmoet. Het is nu 1 uur, dus ik moet nog 3 uur wachten voor het zover is. Maar wat moet ik nu gaan doen? Ik verveel me best erg! Misschien kan ik vragen of Nadja zin heeft om af te spreken, dus ik bel haar. “Heey Nadd” zeg ik als ze op neemt. “Heey Samm” zegt Nadja “Ik verveel me, zullen we naar de stad ofzo?” Nadja antwoord enthousiast “Jaa gezellig, ik verveel me al de hele ochtend en ik moet nog een cadeautje kopen voor mn moeder! Zal ik naar jou toe komen” “Ja is goed tot zoo” en we hangen op.

 Binnen 10 minuten is Nadja bij me, en ik vertel haar dat ik straks de surpriseparty voor Vienne heb en ik eigenlijk nog iets voor haar wil kopen. Nadja vertelt net als aan de telefoon dan ze nog een cadeautje voor haar moeder moet kopen omdat ze morgen jarig is.

We gaan onderweg naar de stad, en als we in de stad zijn is weer zo gezellig als vroeger! Het is al lang geleden dat ik met Nadja naar de stad ben geweest! We slagen er allebei in om een leuk cadeautje te vinden, en ik koop ook een leuke truitje van de Vero Moda en Nadja koopt nog een jurkje van de H&M.

Als we weer terug komen uit de stad gaan we nog naar mijn huis. We hangen een beetje voor de tv, kletsen over leuke dingen en lachen veel. Nadja is echt de beste vriendin ever! Als het kwart voor 4 is gaan ik op de fiets naar het huis van Vienne. Gelukkig woont Vienne in de buurt van Nadja zodat we samen kunnen fietsen. Op een gegeven moment moet ik rechtsaf en neem ik afscheid van Nadja.

Ik kom aan bij het huis van Vienne, en de moeder van Vienne had tegen me gezegt dat ik via de achterdeur naar binnen moest gaan want die zou open zijn.

Ik loop door de tuin van Vienne en ik zie de deur al op een kiertje staan. Ik stap naar binnen en word verwelkomt door de mensen die al binnen zijn. Ik krijg een partypopper die ik moet open schieten als we allemaal surprise roepen. En ik moet achter de bank gaan zitten.

Het is bijna zover, ik heb de autodeuren al horen dicht klappen, en ik wacht op het moment dat ik de voordeur hoor. Als ik voetstappen in de gang hoor voel ik de zenuwen door me heen gieren. Zou ze het leuk vinden? En dan is het zover, de deur gaat open, ik en iedereen springt overeind, er word SURPRISE geroepen en partypoppers worden geschoten. Ik zie Vienne blij kijken en de zenuwen zijn helemaal weg. Gelukkig ze vind het leuk!

Als Vienne met een aantal mensen gesproken heeft komt ze naar mij toe, en zegt “Ik vind het zo leuk dat je er bent” Ik lach en geef haar een knuffel. En zeg “Fijn dat je weer thuis bent, ik ben trots op je!”

Na een hele gezellige avond gehad te hebben bij Vienne, ga ik weer naar huis. Als ik thuis kom zit mijn moeder in haar eentje op de bank tv te kijken. Ik vraag aan haar “heey mam, waar is papa?” ze antwoordt “hij moet weer eens overwerken.” Ik ga bij haar op de bank zitten en ik zie dat ze ‘Say yes to the dress’ aan t kijken is. Ik vind het soms een best leuk programma, zulke mooie jurken!

Na nog een paar programma’s gekeken te hebben ga ik naar mijn kamer toe. Papa is nog steeds niet thuis en ik denk dat mama op hem gaat wachten. Ik vind dat veel te lang duren. Als ik in bed lig zit ik nog even op mijn mobiel. Ik hoor mijn vader thuis komen. Even later hoor ik schreeuwende stemmen, mijn ouders hebben ruzie. Mijn moeder had me verteld dat toen ik in het ziekenhuis lag papa heel vaak moest overwerken. Ik denk dat ze het niet vertrouwden en ze nu dus ruzie hebben. Ik probeer te verstaan wat ze zeggen, maar het lukt niet.

Ik lig nog een tijdje wakker en even later val ik in slaap.