Hoe het begon

Chapter 17 - Hoe het begon

Nu is het dan zover, ik geef een laatste knuffel aan Vienne en ga dan de kamer uit. Ik zeg de zuster gedag die langs kom lopen en ga met de lift naar beneden. Ik loop het ziekenhuis uit, en als ik buiten sta kijk ik nog een keer achterom. Blij dat ik weg mag, maar toch zo verdrietig dat ik Vienne moet achterlaten. Ik zie mijn ouders al bij de auto staan en ik loop naar ze toen. Ik sta bij de auto en ik word gelijk plat geknuffeld door mijn moeder. “ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe trots ik op je ben” zegt ze. Ik knik, en ga in de auto zitten. Als we onderweg zijn naar huis begin het te regen, ik kijk naar buiten en zie hoe de druppels stuk voor stuk op het raam vallen. Voordat ik er erg in heb zijn we weer bij huis aan gekomen. Ik stap uit de auto, ik kijk naar het huis. Wat ben ik hier lang niet geweest. Ik zie door de ramen dat er slingers en ballonnen hangen in de woonkamer. Voor het raam hang een grote slinger met er op WELKOM THUIS.

Ik loop naar de voordeur, en stap naar binnen, mijn vader loopt met mijn weekendtas achter mij aan. Ik open de deur van de huis kamer en dan..

Ik hoor allemaal mensen “SUPRISE” roepen en omhoog springen. Om me heen zie ik mijn familie zie ik mijn familie en vrienden staan. Ik kijk rond naar de mensen die in de kamer staan. Ik mis iemand, een steek gaat door mijn hart. Waarom is Julian er niet? Het liefst wilde ik dat hij hier was, maar hij is er niet.. 

~ Point of view Julian ~

Ik fiets door de regen naar het ziekenhuis, vanochtend mocht Sammy naar huis. Ik was uitgenodigd voor een verrassing feestje voor haar, maar ik ben niet gekomen. Aan de ene kant voel ik me schuldig tegenover Sammy, maar ik moet naar Vienne toe. Ik moet haar iets vertellen. Terwijl ik fiets bel ik naar Sammy, de telefoon gaat 3 keer over en dan krijg ik gehoor. “Heey Juul” zegt ze. Ze klinkt droevig. Het schuldgevoel gaat weer door me heen, maar het moet. Ik zeg “Sammy ik weet dat dit niet de beste manier is om dit te vertellen, maar.. hoe ga ik dit zeggen.. umhh, ik wil niet meer veder met je. Het spijt me.” Het is even stil aan de andere kant. Dan hoor ik Nadja tegen Sammy zeggen “wat is er Sammy” Sammy antwoord niet, en loopt weg, ik krijg Nadja aan de telefoon. “heey Julian, weet jij wat er met Sammy is” De schuldgevoelens worden steeds erger, maar ik kan nu niet meer terug. “Ik heb het net uitt” Ik kan mijn zin niet eens afmaken of ik hoor Nadja al weer praten. “Je bent een zak! Een dikke egoïst.” Dan word er op gehangen en hoor ik mijn telefoon tutten. Ik doe mijn mobiel weg en fiets hard door. Ik ben er bijna, ik zie het ziekenhuis al staan.

Ik loop door de gangen van het ziekenhuis, op weg naar de kamer van Vienne. Ik loop naar de kamer binnen en zie Vienne op bed zitten. Ze kijk blij op als ze me ziet. Ik glimlach naar haar en ga op bed zitten. Ik begin te praten “Vienne ik moet je wat vertellen. Vanaf de eerste keer dat ik je zag deed je mijn hart al sneller kloppen, ik wist dat het niet kon, ik had Sammy toch dacht ik. Maar naar verloop van tijd merkte ik dat mijn gevoelens voor jou echt waren. Het was niet zomaar een hart dat sneller klopte het waren vlinders die heel mijn lichaam door gingen. Ik durfde het Sammy het niet te vertellen. Ze als zo onzeker over zichzelf dat ik haar niet kon aandoen om het uit te maken. Ik probeerde mijn gevoelens voor jou weg te stoppen en me volledig op Sammy te richten. Maar het lukte niet. Ik wilde geen ruzie tussen jou en Sammy veroorzaken en ik wachten met het uitmaken totdat Sammy uit het ziekenhuis weg mocht. Ik heb het net uitgemaakt met Sammy en ik ben hier om je eigenlijk maar 1 ding te vertellen. Ik hou van je!”

Vienne heeft de hele tijd met open mond zitten luisteren, en als ik klaar ben met mijn verhaal begint zij te praten.

 “Nu jij verhaal gedaan heb zal ik mijn verhaal ook maar vertellen. Ik kwam hier in het ziekenhuis en ik had geluk, ik had gelijk een super lief kamergenootje, Sammy. De eerste keer dat ik je zag was op de gang in het ziekenhuis. Ik durfde niet lang naar je te kijken, want ik was bang dat jij het zag. Het eerste was ik dacht was, waauuww. Ik wist toen nog niet dat jij het vriendje van Sammy was. Toen ik daar achter kwam, was ik aan de ene kant blij en aan de andere kant vond ik jammer. Ik was blij omdat ik wist dat als jij het vriendje van Sammy was ik meer met je om kon gaan en met je kon praten. Maar ik vond het jammer, want je had met Sammy en je zou toch nooit op mij vallen, je had met z’n mooi meisje als Sammy. Oke nu weet ik dat je wel op me valt, en dat doet me blozen, maar ik ga veder met mijn verhaal. Ik begon steeds meer voor je te voelen naar mate dat ik je beter leerde kennen. Je was zo aardig, lief, spontaan en als je lacht, serieus je laat mijn hart zoveel harder kloppen dan hoort. Ik was helemaal gek van je. Maar ik wist dat het niet kon vanwege Sammy. Nu je mij verteld dat je me leuk vind, wil ik je het liefst nu om de nek vliegen. Maar Sammy dan. Ik weet niet..”  Ik laat Vienne niet uit praten en zoen haar. Ik haal mijn lippen van de hare af en kijk haar recht in de ogen.

Wat gaat er nog allemaal gebeuren tussen Vienne en Julian. Voor wat kiest ze, voor liefde of vriendschap? 

Comment & Vote & Follow

Ik wil nog even zeggen, heel erg bedankt dat jullie mijn verhaal lezen, dat vind ik sws al bijzonder, en ook dat jullie altijd comments en votes achterlaten! Dit verhaal komt bijna bij het eind, en ik twijfel nog of ik een nieuw boek zou gaan schrijven. Ik wil een heel ander onderwerp, maar ik weet nog niet wat. Heb jullie misschien ideeen? Laat het achter in de comment of stuur prive bericht, misschien kan ik er wat me en geeft het me inspiratie :)

Love you all <3

Liefss x