Hoe het begon

Chapter 16 - Hoe het begon

 ~point of view Sammy~

Eindelijk is het dan zover, ik mag weer naar huis. Ik stop mijn laatste dingen in weekendtas die op mijn bed staat. Straks ga ik afscheid nemen van Vienne, ik denk dat ik dat het moeilijkst vind. Ik ken haar nog niet heel lang, maar het voelt alsof ik haar mijn hele leven ken. Tuurlijk heb ik Nadja en Joliene ook gemist, maar met Vienne kan ik gewoon beter praten over mijn eetstoornis want zij begrijp en voelt precies wat ik voel. Ik ben klaar met het inpakken van mijn tas en ik ga even op bed zitten, ik wacht op Vienne, ze is bij de controle om te kijken of ze al vooruit is gegaan.

~point of view Vienne~

Ik zit aan een tafel tegen over de dokter hij stelt allemaal vragen, maar ik reageer een beetje afwezig, met mijn gedachtes zit ik bij Sammy, het is vandaag haar laatste dag hier. Ik ben zo trots op haar, ze is een soort voorbeeld voor mij! Ik moet van de dokter op een weegschaal gaan staan, 39,2 staat op het schermpje, een steek gaat door me heen. Aan de ene kant wil ik heel graag aankomen zodat ik hier weg kan en weer een normaal leven kan gaan leiden, maar aan de andere kant wil ik niet weer dat dikke varken worden dat ik eerst was. De dokter zegt, Vienne ik heb goed nieuws voor je, al je nog 3 kilo aan komt, mag je weer naar huis toe.

5 minuten later sta ik weer op de gang, en ga ik terug naar mijn slaapkamer, als ik de kamer binnen kom zie ik Sammy op bed zitten. Ik ga op mijn bed tegen over haar zitten. We praten een tijdje, tot dat de telefoon van Sammy, gaat. “hee mam” zegt ze. “Is goed, tot zoo” en ze hangt weer op. “Mn ouders gaan nu rijden, ze zijn over een kwartiertje bij het ziekenhuis. Ze wachten buiten op me” vertelt ze. Ik slik even en zeg “Nu  word het allemaal wel heel erg officieel, en moeten we afscheid gaan nemen.”

~point of view Sammy~

“Nu word het allemaal wel heel erg officieel, en moeten we afscheid gaan nemen.” Hoor ik Vienne zeggen. Het klinkt zo raar, afscheid nemen van de plek waar ik net aan gewend begon te raken, waar ik net een mooie vriendschap heb op gebouwd. Het is moeilijk om weg te gaan bij Vienne, het liefst zou ik blijven om Vienne te steunen.

Ik knik en probeer mijn tranen in te houden. Vienne ziet het en staat op. Ze komt naar me toen en geeft me een knuffel, de tranen beginnen nu wel echt te lopen. Vienne fluisterd in mijn oor “Is ga je missen, je bent een lieve mooie meid, en ik ga vechten totdat ik hier ook uit ben! We gaan gewoon nog heel vaak afspreken en we vergeten elkaar niet!” Ik knik en snik zachtjes veder op de schouder van Vienne.

Eindelijk weer een nieuwe chapter! hopelijk vonden jullie het een beetje leuk :) IK heb bijna 50K reads :o Thankyousomuchhh! Jullie zijn echt amazing <3 

Comment & Vote & Follow

Love you all <3 

Liefss x