Hoe het begon

Chapter 18 - Hoe het begon

~ Point of view Vienne ~

Julian zoende me, en kijkt me nu recht in mijn ogen aan. Ik zit in een tweestrijd, voor wat moet ik nou kiezen voor de liefde of voor de vriendschap. Het is een hele tijd stil in het ziekenhuiskamertje, maar dan begin ik toch te praten.

“Ik vind het heel moeilijk dat ik moet kiezen tussen jou of tussen voor mij mijn beste vriendin. Maar ik kies toch voor Sammy en zeg nee tegen jou. Ik kan het Sammy en mezelf niet aan doen om met jou te gaan. Ik weet dat ik dan erge schuldgevoelens krijg en dat ik dan ook mijn beste vriendin, mijn voorbeeld kwijt ben. Julian ik vind je een hele leuke, lieve jongen maar ik wil niets met je. Ik kan zeggen we kunnen vrienden blijven, maar dat maakt deze situatie waarschijnlijk alleen maar moeilijker. Maar toch zeg ik het, laten we gewoon vrienden blijven en deze middag vergeten.”

Ik zie het gezicht van Julian betrekken, eerst verdrietig en dan zie ik een boze uitdrukking op zijn gezicht. Hij zegt  “Ik begrijp je niet meer, je zegt net nog dat je me leuk vind, en nu ga je ineens kiezen voor dit kut beste vriendin van je.. Wat wil je nou! Zal ik je eens de volle waarheid vertellen over mijn relatie met Sammy, ik had alleen met haar omdat je dun was! Toen ik er achterkwam dat ze anorexia had wilde ik eigenlijk meteen zeggen het is over. Ik bleef alleen bij haar voor jou! Zo dat is er ook weer uit!” Hij loopt naar de deur toe en gooit hem met een klap dicht! Ik barst in huilen uit, wat er net allemaal gebeurde kan ik niet bevatten..

Als ik even later weer een beetje bij ben gekomen van alles wat er net gebeurt is pak ik mijn telefoon en bel ik Sammy. De telefoon gaat een paar keer over en dan krijg ik Nadja aan de telefoon. Ze zegt “heey Vienne, met Nadja. Sammy is er even niet kan ik je misschien ergens me helpen?” ik twijfel even maar dan zeg ik “Jaa, umh, zou je misschien even naar het ziekenhuis kunnen komen het is heel erg dringend. Het heeft te maken met Julian, hij was hier net en er is zoveel gebeurt dat het lastig uit te leggen is aan de telefoon”

“Ik ga even bij Sammy kijken en dan zal ik zeggen of ik kan komen, wacht heel even hoor” Ik hoor dat de mobiel word neer gelegd en ik wacht rustig totdat Nadja weer terug is. “Ik kan even naar je toe komen, ik ben over een kwartiertje ongeveer” zegt ze. Ik zucht opgelucht en zeg “Oke fijn, tot straks”

Ik hang op en leg op gelucht mijn telefoon weg. Ik kan straks even mijn hart luchten bij Nadja.

**ongeveer een kwartier later**

Ik zit op bed te wachten op Nadja, en als ik net mijn mobiel gepakt heb om een spelletje te gaan spelen, wordt de deur open gedaan en is Nadja er. Ik kijk haar opgelucht aan, en ze gaat op het oude bed van Sammy zitten. Ze zegt “Je klok zo overstuur over wat er gebeurt was aan de telefoon, vertel me alles over Julian, hij heeft het een paar uur geleden met Sammy uit gemaakt via de telefoon. Ze is er kapot van! Ze huilt al de hele tijd en lig op bed. Ik heb chocola gegeven, maar dat at ze bijna niet op. Ik had er niet over na gedacht met haar anorexia en zo. Joliene is nu nog bij haar.” Ik knik en ik vertel Nadja het hele verhaal over wat er gebeurt is, over Julian die zei dat die verliefd op me is, en over de zoen, en over dat ik zei dat ik voor vriendschap koos en hij helemaal boos werd, ik vertel haar alles. Met moeite vertel ik over wat Julian op het laatst tegen mij zei. Waarom hij met Sammy had.

Als ik klaar ben met vertellen kijk ik naar Nadja. Ze kijkt boos voor zich uit. Zou ze ook boos zijn op mij, omdat ik verliefd was/ben op Julian? Ik durf het bijna niet te vragen, maar toch doe ik het. “Nadja, ben je boos op mij?” Nadja kijkt me een beetje verbaast aan en zegt “Waarom zou ik boos moeten zijn op jou? Jij hebt juist voor de vriendschap gekozen, en dat vind ik heel knap van je! Ik ben juist boos op Julian!”

Ik zucht opgelucht, alsof er een last van mijn schouders af valt. Eigenlijk ligt er nog een hele last op mijn schouders, want ik moet Sammy dit ook allemaal vertellen en dat vind ik heel moeilijk.

Ik vraag aan Nadja “Wil jij misschien mij helpen om dit hele verhaal aan Sammy te vertellen? Ik vind het moeilijk om het in m’n eentje te doen”  “Maar natuurlijk wil ik dat! Ik zal van de week samen met Sammy langs komen zodat jij alles kan vertellen. Je moet zelf zeggen wanneer je er klaar voor bent” Ik glimlach blij naar haar “Dankjewel, en ook bedankt dat je langs wilde komen. Het is een hele opluchting om het hele even aan iemand te kunnen vertellen” zeg ik. “Het was een kleine moeite, maar ik moet nu echt weer gaan! Sorry”

We nemen afscheid van elkaar en ik blijf in mijn eentje achter op mijn kamertje.

Whaaaa ik heb even een bom van inspiratie, en kon het niet laten nog een hoofdstukje te plaatsen :) Dus 2 hoofdstukken achter elkaar! 

Hoe gaat Sammy reageren als ze dit allemaal hoort?

Comment & Vote & Follow

Love you all <3

Liefss