My Bestfriend •On going Story•

Untitled 82

Malapit na mag start yung kasal niya, im happy for him.

Lumapit siya samin, habang papalapit siya mas lalo naman nadadagdagan yung kaba ko,

"ayan na siya shemsss, act normal, act normal aisaka"

Lumapit siya, Nakita ko na naman yung mga pamatay na ngiti niya, kahit medyo malayo siya amoy ko yung scent na ginamit niya, Lumapit siya na parang wala lang, na parang walang nangyari, na parang ako nasaktan, na parang hindi niya ako naiwan, na parang hindi ako umasa, at na parang hindi ako nagulat na may iba na pala siya, na para bang hindi siya nagsinungaling sa dahilan niya nung iniwan niya ko.

andon yung family ko, andon din family niya masaya.. masaya sila. ako oo kung nandon ka, you will see me there smiling, laughing but deep inside pinapatay ako ng sarili ko, deep inside wasak na wasak ako, pero diba kapag mahal mo, kung saan siya masaya dun ka.

Nag start na ang ceremony, and mas kailangan kong pigilan ang emotion ko.
Habang naglalakad na ang mga abay sa kasal, I was there, staring at him
Balisa siya, Pinagpapawisan ng sobra.

And then after a minutes, heto na.
Papasok na ang bride niya, ang soon to be wife niya.

Pinagmamasdan ko siya,pabaling baling ang tingin ko, sa kanya, sa mga tao at sa bride niya.

At biglang nagkatinginan kami nung malapit na yung bride sa kanya.
Tumigil ang mundo ko, at pumatak nalang bigla ang luha ko.

Saglit lang siya napatingin.
I saw him.
He saw me.
Nakangiti na siya pag tingin ko ulit sa kanya, habang hawak na niya yung mapapangasawa niya.

I was dying inside.
How i reallg wish na ako yun.
But then its not me.
Naluluha siya. Tears of joy.
At hindi ko napigilan napaiyak na ko sa loob ng simbahan.

Tinanong ako ng mama ni Jade.
"Why are you crying my dear?"
I answered

"Tita, Im just so happy to see Jade growing up like this, dati kalaro ko lang yan,ngayon,Ikakasal na"

And mas lalo akong napahagul-gol sa sakit.

At nag start na ang ceremony. Sinabi na kung sinong tutol sa kasal.
Gusto ko tumutol.
But then masaya siya, i know it.

Tumingin sila both sa mga tao to see kung mayroon nga,
And Jade, he was staring at me.
I'm looking at his eyes.
He knows, Im in pain.

I ran out to the church,
And now, i was in the bus going home"

Yan yung mga sinabi ni Aisaka sa notes niya sa phone,Before mangyari yung accident. Little did she know na hinihintay ko siya na magtutol sa wedding kaya ko tumingin sa kanya, Gusto ko sanang malaman pero she ran. Hahabulin ko sana siya kaso balisa rin ako, ayokong mapahiya sa magulang ng Fiancè ko, niyaya ko ng kasal tapos iiwan ko.

Now, Ang laki ng kasalanan ko kay Aisaka. Kung sana siya, edi sana siguro natupad yung plano naming pamilya noon.