Bölüm 10

47.3K 2.2K 121
                                        

Lydya yemek yerken kocasına bakıyordu. Utansa da onun yüzünü görmek, maviliklerinde kaybolmak istiyordu.Gabriel yakışıklıydı. Lydya onun gibi bir kocaya sahip olduğu için fazlasıyla şanslıydı. Ama aynı zamanda şanssızdı. Düğünlerinde kocasına bakan aç gözler geldi genç kadının aklına.Sinirlenmeden edemedi."Kraliçe ne dedi?"dedi Victoria o sırada."Gerçekten çok iyi biri.Ve çok misafirperverler efendim"dedi Lydya gülerek.

"Evet kesinlikle öyledir Elizabeth. Çok hoş sohbetlidir."dedi Victoria."Baba"dedi o an Gabriel."Margaret artık çalışmamalı.Fazlasıyla yaşlandı"dedi Gabriel.Charles onu onayladı."Evet Gabriel.Ona diyorum ancak dinlemiyor"dedi William."Bugün bende konuşsam iyi olur"dedi Gabriel yemeğine devam edip."Margaret'ın yeğenini siz yokken işe aldım. Fazlasıyla tatlı ve masum kadın. Gabriel ona bir eş bulmalıyız"dedi Victoria. "Tabi Colin nasıl?"dedi Gabriel. O an Lydya müdahale etme isteğinde bulundu. "Olmaz."dedi. O an herkes Lydya'ya baktı. "Neden?"dedi Gabriel. Ne diyecekti? Colin ve kardeşim birbirlerine aşık gibiler o yüzden beklemeliyiz mi? Aslında mantıklıydı.

"Şey...Sir Colin birine ilgi duyuyor galiba."dedim. "Ahaha öyle olsaydı bana söylerdi"dedi Gabriel. Lydya buna sinirlenerek sustu. Ve yemeğine devam etti.Ona inanmıyor muydu? İlk yemeği bitiren ve masadan kalkan Lydyaydı. Gabriel hatasını anlamış ve içi pişmanlıkla dolmuştu. Colin ona söylemek zorunda değildi. Lydya'yı dinlemeliydi.Lydya masadan kalkınca Gabriel'de anında kalktı. Karısının peşinden gitti.Tabi arkasından ona gülen iki kişiden haberi yoktu. Victoria ve William mutluydu. Oğlu farkında olmadan anlayışlı biri haline geliyordu.

"Lydya"diyerek durdurdu karısını Gabriel.Lydya anında durdu ve Gabriel'e baktı."Lordum."dedi. "Seni dinlemeliydim. Evet özür dilerim. Colin'in sevdiği kızda kim?"dedi Gabriel. "Olsaydı size söylerdi Lordum"dedi Lydya. İğneleyici bir sesle."Çok inatçısınız Leydim"dedi Gabriel.İyice Lydya'ya yaklaştı. "Sizde çok düşüncesizsiniz lordum"dedi Lydya."Düşüncesiz olsam burada olmazdım değil mi?"dedi Gabriel kaşının birini havaya kaldırıp."Tamam siz kazandınız"dedi Lydya arkasını dönüp yürümeye devam etti. Aslında bu hoşuna gitmişti. Gabriel'in ondan özür dilemesi değerli hissettirmişti genç kadına. Gabriel Lydya'nın arkasından gülüyordu. Bunun cezasını gece çıkaracaktı Gabriel.Bu fikir bile kanının kaynamasına yetti.Lydya fazlasıyla cesur,asi ve hırçındı. Nasıl baş edecekti onunla?

Lydya hızla Lucy'nin yanında gitmek için ailesinin yanına gitti.Direk Lucy'nin odasına çıktı. Lucy'nin gözlerinin kırmızılığı bir terslik olduğunun belirtisiydi."Lucie ne oldu?"dedi Lydya kardeşinin yanına oturarak."Yok bir şey abla. Alerjim tuttu galiba"dedi Lucie durumu toparlamaya çalışarak."Colinle ilgili birşey mi oldu?"dedi Lydya.Lucie sustu."Onu seviyorsun değil mi?"dedi Lydya.Lucie o an ağlamaya devam etti.Yaşadıklarını anlattı ablasına.İçi rahatlamıştı sanki.Sanki ablasını onu çok iyi anlıyordu.Öyle şevkatle bakıyordu ki Lydya Lucie ablasına sarıldı."Lucy neden öyle söyledin kardeşim?Her şeyi berbat etmişsin"dedi Lydya."Bilmiyorum abla. Birden ağzımdan çıktı.Öyle demek istememiştim"dedi Lucy.

Gözlerini sildi.Lydya hafifçe güldü.Kardeşi ilk defa aşık olmuştu.Ona tavsiye verecek durumda değildi Lydya ama doğru yolu gösterebilirdi kardeşine"Sana pişman olmadığını söylemiş ve sen bu bir hata demişsin.Onunla konuş"dedi Lydya."Olmaz.Onun yüzüne bakamam.Ne diyeceğim hem?Beni sevmiyor bile"dedi Lucy."Lucy. Kendine güven.Kalbine güven."dedi Lydya."Sana haber vermeye gelmiştim."dedi Lydya.Bunu söylerse kardeşi harekete geçebilirdi."Colin'i evlendirmeyi düşünüyorlar"dedim direk."Ne?Ki-Kiminle?"dedi kekeleyerek Lucy."Bilmiyorum."dedim üzgünce."Olmaz. Onsuz yapamam"dedi Lucy."O zaman neden duruyorsun?Git bul onu.Onu sevdiğini söyle"dedi Lydya iyimserce.Kardeşine cesaret gerekliydi."Abla anlamıyorsun"dedi Lucy."Evet seni anlamıyorum. Onu başkasına veremezsin. Sen güçlü birisin.Git ve göster ona sevgini! Annem hep ilk adımı atan siz olun derdi. Korkmayın derdi. Ne kadar çabuk unuttun Lucy. Annemle babamın aşkını unutma. Şimdi git ve onu bul sonradan pişman olma!" dedi Lydya.Lucy hızla yerinden kalktı. Lydya haklıydı.O kadar pişmandı ki o sözlerden. Bunu telafi etmeliydi. Lydya memnuniyetle güldü.Lucy anında evden çıkmıştı bile.İlk aşkının, ilk öpücüğünün gitmesine izin veremezdi.

EsirHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin