Κάρμα

Είμαι ευτυχισμένη...

Ξύπνησε από τις ακτίνες του ήλιου που έλουζαν το δωμάτιό της. Άπλωσε το χέρι της όμως δε βρήκε τον Ιωσήφ εκεί. Παραξενεύτηκε. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Πάνω στον πάγκο αντίκρισε ένα ποτήρι παγωμένο καφέ και ένα τοστ. Το σημείωμα που υπήρχε στο τραπέζι την ενημέρωνε ότι θα επέστρεφε σύντομα. Χαμογέλασε γλυκά και κοίταξε το ρολόι τοίχου. Τεντώθηκε νωχελικά και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο όπου και αντίκρισε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια είδε το πρόσωπό της να λάμπει. Ήταν ευτυχισμένη και κάθε μόριο του προσώπου της το πρόδιδε αυτό. Πλύθηκε γρήγορα και βάφτηκε ελαφριά αφού σε λίγη ώρα περίμενε κάποιους πελάτες. Ένιωθε έτοιμη να τους βοηθήσει να οργανώσουν έναν παραμυθένιο γάμο. Διάλεξε ένα ανάλαφρο φόρεμα σε κρεμ χρώμα το οποίο και συνδύασε με ψηλές πλατφόρμες. Κοίταξε το ρολόι της για ακόμη μία φορά και απόρησε και η ίδια με τον εαυτό της που ετοιμάστηκε μέσα σε 10 λεπτά, χρόνο ρεκόρ για την Νάιρα.

Βγήκε από το υπνοδωμάτιο και πήγε στο χώρο που φιλοξενούσε το μαγαζί της. Αν και ήταν πρωί η ζέστη αυξανόταν επικίνδυνα. Άναψε το κλιματιστικό και αποφάσισε να πάρει τον Νίκο τηλέφωνο και να του μιλήσει για τις τόσο σύντομες αλλά ευχάριστες εξελίξεις στη ζωή της.

-<<Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα!>> τον άκουσε να της λέει μόλις αντίκρισε το πρόσωπό της στην οθόνη του υπολογιστή του.

-<< Καλημέρα Νίκο μου. Πώς είσαι;>>

-<<Πολύ καλά. Σήμερα θα δουλέψω από το σπίτι.>>

-<< Τέλεια! Θέλω να σου πω κάτι, όμως δε θέλω να με ακούσει η μαμά...>>

-<<Είναι μέσα με την Άλκηστη... Όλα καλά;>> την ρώτησε και η αγωνία είχε χρωματίσει ήδη την φωνή του.

-<<Περισσότερο από καλά... Χτες συναντήθηκα με τον πατέρα της Άλκηστης... και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί...>> του είπε και ο Νίκος είδε την αμηχανία στα μάτια της.

-<< Δεν είσαι σίγουρη για την επιλογή σου;>>

-<< Είμαι! Γιατί με ρωτάς κάτι τέτοιο;>>

-<< Γιατί είσαι αμήχανη;>>

-<<Δεν είναι ακριβώς αμηχανία. Απλώς δε σου έχω μιλήσει ποτέ για εκείνον και δεν ήξερα πως θα το πάρεις... Αλλά είμαστε καλά!>>

-<< Μάλιστα... και αυτός;>>

-<< Ανυπομονεί να γνωρίσει την κόρη του...>> του είπε με ένα χαμόγελο πέρα για πέρα αληθινό.