Κάρμα

Δεύτερη Φορά...

Κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα και οι δύο. Η Νάιρα δεν ήξερε τι θα έλεγε στο παιδί για την κατάσταση που επικρατούσε και πως θα έμενε μαζί τους πλέον για να καταλάβει κι εκείνο, ενώ ο Ιωσήφ ήταν η δεύτερη φορά που περνούσε μια παρόμοια κατάσταση. Το στομάχι του είχε δεθεί κόμπος και ένιωθε να ζαλίζεται. Η Νάιρα προσπαθούσε να τον ηρεμήσει, όμως μάταια. Ό,τι κι αν του έλεγε δεν μπορούσε να πάρει μακριά τη σύγχυση και το φόβο που ένιωθε. Το κουδούνι που χτύπησε σαν από μηχανής Θεός του ανάγκασε να σταματήσουν να μιλάνε για λίγο και οι δύο έσπευσαν να ανοίξουν. Αντίκρισαν τον Δημήτρη ο οποίος φαινόταν πολύ χαρούμενος. Τους κοίταξε και τους δύο από πάνω μέχρι κάτω εξεταστικά και σταύρωσε τα χέρια του κάτω από το στήθος του.

-<<Τι συμβαίνει;>> τους ρώτησε.

Το ζευγάρι κοιτάχτηκε και ο Ιωσήφ γύρισε την πλάτη του και βημάτισε νευρικά μέχρι τον καναπέ και ξανά πάλι πίσω. Η Νάιρα τον τράβηξε μέσα και του έδωσε ένα ποτήρι με νερό ενώ τον προέτρεψε να κάτσει. Ο Δημήτρης τα είχε χαμένα.

-<<Θα μου πείτε τι συμβαίνει;>> τους ρώτησε ανήσυχος.

-<<Δημήτρη, τότε που συναντήθηκα με τον Ιωσήφ στην Θεσσαλονίκη, ετοιμαζόταν να παντρευτεί την Δήμητρα, η οποία ήταν έγκυος τότε. Τελικά καταλάβαμε ότι είναι έγκυος από τον τότε καλό φίλο του Ιωσήφ.>> του είπε. Η φωνή της έτρεμε από το άγχος και την αγωνία ενώ δεν είχε σταματήσει να μπλέκει και να ξεμπλέκει τα δάχτυλά της, νευρικά.

-<<Ωραία, και;>> την ρώτησε κάνοντας της νόημα με τα χέρια να συνεχίσει.

-<<Σήμερα, σε λίγο δηλαδή, θα γνωρίσουμε τον γιό μου. Και είμαι σε πολύ δύσκολη θέση. Γιατί η μητέρα του είναι άρρωστη και πήραμε την απόφαση να τον μεγαλώσουμε με την Νάιρα>> είπε ο Ιωσήφ με μία ανάσα.

-<<Ρε, παιδιά... Ένα, ένα... Δηλαδή, το παιδί είναι δικό σου τελικά, και θα τον μεγαλώσετε μαζί... γιατί η μητέρα του είναι άρρωστη...>> είπε ενώ προσπαθούσε και ο ίδιος να βάλει τις σκέψεις του σε μία σειρά.

-<<Δημήτρη δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Όμως θέλω να γνωρίσω το παιδί αυτό. Ο Ιωσήφ είναι ο πατέρας του και σκέφτομαι ότι αν η Άλκηστη έμενε μόνη της θα ήθελα να υπήρχε κάποιος να την φροντίσει. Και απλά... έχω αγάπη πολλή Δημήτρη και δεν θέλω αυτό το παιδί να μείνει μόνο του. Είναι απλά ένα παιδί. Είναι κομμάτι του Ιωσήφ μου.>> είπε η Νάιρα απολογητικά και τον κοίταξε στα μάτια.