Κάρμα

Μίλα μου...

Ένιωσε ένα χέρι στον ώμο του. Άνοιξε τα μάτια του και είδε τον γιατρό που παρακολουθούσε την Χριστίνα του. Πετάχτηκε απάνω σαν να τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα.

-<<Ηρεμήστε κύριε Παπαευστρατίου. Έχω καλά νέα. Η Χριστίνα ξύπνησε.>> του είπε χαμογελώντας του καθησυχαστικά.

Ο Φώτης ένιωσε τα αφτιά του να βουίζουν. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Έκατσε ξανά στην καρέκλα πίσω του και στήριξε το κεφάλι του με τα χέρια του. ένιωσε να μουδιάζει από χαρά. Σηκώθηκε αργά και κοίταξε τον γιατρό που στεκόταν μπροστά του.

-<<Είστε καλά;>> τον ρώτησε με ενδιαφέρον.

-<<Ναι... Απλά τόσες μέρες προσμένω να γίνει κάτι. Μπορώ να την δω;>> τον ρώτησε και η φωνή του έσπασε.

-<<Για λίγο. Ακολουθήστε με.>> του είπε και τον πήγε σε ένα δωμάτιο δίπλα από την εντατική όπου του έδωσε να φορέσει μια ειδική πράσινη στολή, παπούτσια και σκούφο.

-<<Θέλω να σας προειδοποιήσω. Η Χριστίνα δεν μπορεί να μιλήσει. Εκτιμώ ότι είναι από το σοκ. Θα της κάνουμε παρόλα αυτά περαιτέρω εξετάσεις και μαγνητική για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει.>> συμπλήρωσε και ύστερα του άνοιξε την πόρτα της εντατικής και τον οδήγησε στο κρεβάτι όπου ήταν ξαπλωμένη η Χριστίνα.

Ο Φώτης ένιωσε ότι κάθε βήμα που έκανε, ότι βυθιζόταν σε έναν βούρκο. Η Χριστίνα του, το κορίτσι του, ξαπλωμένη πάνω σε αυτό το κρεβάτι, με χιλιάδες σωληνάκια πάνω της. Το χέρι της το αριστερό ήταν ακόμη μελανό από το τρακάρισμα. Το πόδι της το αριστερό ήταν καλυμμένο με γύψο σε όλη του την έκταση ενώ λάμες είχαν τοποθετηθεί στον αστράγαλο και στο μπούτι. Το κεφάλι της ήταν δεμένο με επιδέσμους και μία μικρή, ανεπαίσθητη ουλή κοσμούσε τον αριστερό της κρόταφο. Στάθηκε δίπλα της. Εκείνη έστρεψε το κουρασμένο της βλέμμα πάνω του και άνοιξε το στόμα της να του μιλήσει. Έκανε προσπάθεια και ο Φώτης το είδε αυτό. Δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια του και μούσκεψαν το χέρι της. Εκείνη γύρισε το βλέμμα της αλλού. Ένιωσε ότι την λυπάται. Δεν ήθελε να την βλέπει έτσι. Ο Φώτης ζώστηκε με θάρρος. Της έπιασε απαλά το χέρι και έσκυψε πάνω της. Απόθεσε ένα φιλί στο μάγουλό της και ένα χάδι στο χέρι της.

-<<Είμαι εδώ και θα σε περιμένω. Δεν θα σε χάσω ξανά. Δεν θα το επιτρέψω στον εαυτό μου. Όλα θα πάνε καλά. Μου έχεις λείψει καρδιά μου.>>