Κάρμα

Πατρική αγκαλιά...

Μπήκαν μέσα στην αυλή του πατρικού του Ιωσήφ. Η Νάιρα ξεφύσησε. Ο κήπος μοσχοβολούσε, παρόλο που δεν υπήρχαν πολλά λουλούδια. Το βλέμμα της περιπλανήθηκε στο σπίτι και στον γύρω χώρο. Πόσες αναμνήσεις είχε από το συγκεκριμένο οίκημα; Η μικρή ακολούθησε την μαμά της διστακτικά. Κρατούσε το χέρι της σφιχτά. Η Νάιρα το κατάλαβε ότι η μικρή είχε άγχος. Έσκυψε και κοίταξε την κόρη της.

-<< Τι σκέφτεσαι αγάπη μου;>>

Εκείνη δεν απάντησε αμέσως. Κοίταξε πρώτα τη μητέρα της. Ύστερα τον πατέρα της που στεκόταν δίπλα της και ύστερα το πάτωμα.

-<<Θα με αγαπούν σαν την γιαγιά μου; Ο μπαμπάς μου θα μείνει ο μπαμπάς μου;>> μουρμούρισε η Άλκηστη.

Η Νάιρα χαμογέλασε στοργικά.

-<<Σου υπόσχομαι ότι είναι οι καλύτεροι. Σε αγαπούν πριν ακόμα σε γνωρίσουν. Ο μπαμπάς σου δεν θα φύγει ποτέ πια ξανά.>> της είπε και η μικρή την αγκάλιασε.

-<<Άλκηστή μου, τώρα που είμαστε οικογένεια, δεν θα σα αφήσω ποτέ ξανά μόνες σας. Στο ορκίζομαι!>> της είπε και την σήκωσε στην αγκαλιά του.

Η Άλκηστη έμεινε εκεί. Ένιωθε ασφάλεια. Ο Ιωσήφ κοίταξε την Νάιρα και κράτησε το χέρι της μέσα στο δικό του. Την κοίταξε μέσα στα μάτια δίνοντάς της κουράγιο για την επικείμενη συνάντηση με τους γονείς του. Περπάτησαν μαζί, δίπλα-δίπλα μέχρι την κεντρική πόρτα και χτύπησαν το κουδούνι. Άνοιξε η πόρτα σιγά σιγά και πίσω της ξεπρόβαλλε η κα. Μαριάννα. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Έλαμπε από ευτυχία και αυτό φαινόταν στα υγρά από συγκίνησα μάτια της.

-<<Καλημέρα σας.>> κατάφερε να πει η Νάιρα, η οποία ντρεπόταν να την κοιτάξει.

Η Μαριάννα την τράβηξε στην αγκαλιά της και άφησε τα δάκρυά της να τρέξουν πάνω στα μάγουλά της.

-<<Καλώς ήρθατε κορίτσι μου!>> της είπε.

Σήκωσε το βλέμμα της και είδε την εγγονή της να την κοιτάζει ντροπαλά. Απομακρύνθηκε από την αγκαλιά της Νάιρας και πλησίασε αργά τον Ιωσήφ.

-<<Εσύ είσαι η άλλη μου η γιαγιά;>> άκουσε την Άλκηστη να την ρωτάει.

Σαν κελάιδισμα ακούστηκε η φωνή αυτού του κοριτσιού στα αφτιά της. Ξαφνιάστηκε η Μαριάννα. Έχασε τα λόγια της προς στιγμήν.

-<<Εγώ είμαι.>> της είπε και ένας λυγμός την έπνιξε.

-<<Γιατί όλοι κλαίνε;>> ρώτησε τον πατέρα της ψιθυριστά.