Γιατί;

206 43 3
                                    


Μερικές μέρες πριν...

Κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Το πρόσωπό του ήταν κουρασμένο. Τα γένια του ήταν εβδομάδων ενώ κάποιες άσπρες τρίχες έκαναν την εμφάνισή τους στα πλάγια του κεφαλιού του. Tο σώμα του το ένιωθε κουρασμένο και το μυαλό του μπαϊλντισμένο και γεμάτο από πολλά ερωτηματικά. Κοίταξε το ρολόι που διακοσμούσε τον τοίχο του δωματίου του και απρόθυμα φόρεσε μια κοντομάνικη μπλούζα σε μαύρο χρώμα. Πήρε τα κλειδιά της μηχανής του και το κινητό του και τα βόλεψε στις θήκες του μπουφάν του. Εκείνη τη στιγμή άκουσε τον γνωστό ήχο κλήσης και βιάστηκε να το βγάλει από την τσέπη του.

-<<Έλα Νιόβη μου. Όλα καλά;>>

-<<Φώτη! Δε θα το πιστέψεις!!! Ο Ιωσήφ! Ο Ιωσήφ βρήκε την Νάιρα χτες!!! Και δε θα πιστέψεις αυτό που έχω να σου πω! Φώτη έχουν παιδί!!!!>>

Ο Φώτης είχε μείνει στήλη άλατος. Το στόμα του είχε στεγνώσει. Το μυαλό του θόλωσε. Με το χέρι του έψαξε τριγύρω και βρήκε μία καρέκλα όπου σχεδόν σωριάστηκε πάνω της. Ένιωσε να ζαλίζεται ενώ τα αφτιά του άρχισαν να βουίζουν.

-<<Νιόβη, τι λες;>> της είπε και εκείνη το μόνο που άκουσε ήταν ένα μουρμούρισμα ξέπνοο.

-<<Φώτη είσαι καλά;>>

-<<Νιόβη, τι λες;>> επανέλαβε εκείνος την ερώτηση του με λίγο πιο δυνατή φωνή, αλλά σχεδόν ξεψυχισμένα.

-<< Φώτη τι έπαθες;>>

-<< Πες μου σε παρακαλώ αυτό που μου είπες πριν>> της είπε και η Νιόβη κατάλαβε ότι κάτι πολύ σοβαρό του συνέβαινε.

-<<Η Νάιρα όταν έφυγε πριν πέντε χρόνια ήταν έγκυος το παιδί του Ιωσήφ. Χτες την βρήκαμε από τύχη και από εχθές ο αδερφός μας είναι με την Νάιρα.>> του είπε και περίμενε αντίδρασή του.

-<<Χαίρομαι πολύ.>> αρκέστηκε να της πει. <<Θα σε πάρω μετά.>> συμπλήρωσε και της έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα.

Το τηλέφωνό του γλίστρησε από τα χέρια του και έπεσε με θόρυβο στο πάτωμα του εργένικου διαμερίσματός του. Δάκρυα αυλάκωναν τα μάγουλά του. Πως τα είχε κάνει έτσι; Και τώρα τι; Παιδεύτηκε και εκείνος σχεδόν πέντε ολόκληρα χρόνια. Το μυαλό του ταλανιζόταν από σκόρπιες σκέψεις.

Ύστερα από αρκετή ώρα σηκώθηκε από την καρέκλα του και βγήκε από το διαμέρισμά του κλείνοντας με θόρυβο την πόρτα πίσω του. Καβάλησε την μηχανή του και χάθηκε μέσα στο σκοτάδι με προορισμό ένα καινούργιο μπαράκι στο κέντρο της πόλης.

ΚάρμαDonde viven las historias. Descúbrelo ahora