Κάρμα

Ελευθερία...

-<<Και για πες... Τι κάνει η Χριστίνα;>> τη ρώτησε ο Ιωσήφ καθώς η Νάιρα τακτοποιούσε τα ρούχα τους μέσα στη βαλίτσα. Ήταν καιρός να γυρίσει εκείνη και το παιδί στην Αθήνα και στην δουλειά της. Ο Ιωσήφ εκείνη την εβδομάδα θα έμενε στην Θεσσαλονίκη μέχρι να κλείσει τις εκκρεμότητες του με την εταιρία που εργαζόταν και ύστερα θα επέστρεφε στην οικογένειά του και στην καινούργια του δουλειά.

-<<Περίμενα να την δω σε χειρότερη κατάσταση...>> αρκέστηκε να του πει.

-<<Αλλά;>>

Η Νάιρα τον κοίταξε με βλέμμα προβληματισμένο. Έβαλε τα τελευταία ρούχα της στη βαλίτσα και την έκλεισε. Κάθισε στο κρεβάτι, δίπλα του, ενώ τα μάτια της γέμιζαν με δάκρυα που μάταια προσπαθούσε να συγκρατήσει. Ο Ιωσήφ τα είδε βουρκωμένα και δεν έκρυψε την ανησυχία του.

-<<Θα φύγει. Νοιώθει εγκλωβισμένη εδώ. Δεν θέλει να νοιώθει ότι την λυπούνται.>>

-<<Που θα πάει;>> ρώτησε ξαφνιασμένος, ανήμπορος να πιστέψει τα λόγια της.

-<<Βρήκε δουλειά στην Νέα Υόρκη. Μου εξήγησε ότι αυτά που ζητάει ο Φώτης δε μπορεί να του τα δώσει.>> είπε με μία ανάσα. <<Σε παρακαλώ. Μην πεις τίποτα στον Φώτη. Δεν το ξέρει ακόμα>> συμπλήρωσε φοβούμενη πως θα το μάθαινε από τον Ιωσήφ, θέλοντας να δώσει την ευκαιρία στη Χριστίνα να μιλήσει η ίδια στον Φώτη.

-<<Όχι ρε γαμώτο!>> είπε ο Ιωσήφ μέσα στην ένταση, περνώντας το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του. <<Είναι σίγουρο;>> την ρώτησε.

-<<Ναι...>> του είπε ρουφώντας τη μύτη της. <<Η Χριστίνα είναι πολύ περήφανο πλάσμα. Ποτέ δεν ήθελε να νοιώθει ότι είναι βάρος. Η ψυχολογία της είναι σε άσχημη κατάσταση. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα της έκανε περισσότερο καλό στην παρούσα φάση.>>

-<<Ότι και να λέμε εμείς, είναι δική της απόφαση. Σηκώνει τον δικό της σταυρό.>>

-<<Σαφώς... Λοιπόν, έτοιμες οι βαλίτσες. Πάω να τις βάλω στον αμάξι>> του είπε μελαγχολικά και απομακρύνθηκε από κοντά του.

-<<Έλα εδώ λίγο.>> τη σταμάτησε πριν βγει από το δωμάτιο και την τράβηξε να καθίσει στα πόδια του. Άνοιξε το κινητό του τηλέφωνο και της έδειξε κάποιες φωτογραφίες από ένα σπίτι. Η Νάιρα δεν καταλάβαινε τι ετοίμαζε. Αρχικά δεν έδωσε σημασία αλλά ο Ιωσήφ επέμενε να τις κοιτάξει. Πήρε το κινητό από τα χέρια του αναστενάζοντας ηττημένη και άρχισε να κοιτάζει προσεκτικά την οθόνη.