✓HER PRISON HEART (SELF-PUBLISHED UNDER BSP PUBLISHING)

Chapter 9: The song for you

Kasalukuyan lamang akong nakadapa sa aking kama habang nagsusulat ng panibagong yugto sa aking istorya. Sa paglipas ng ilang oras sa aking pagsusulat, bigla akong napabuntong hininga.

"Ayoko ng ganitong nararamdaman. Ayoko ng ganito dahil batid ko na makakasira lamang ito ng maganda kong mood. Pero, nakakainis! Bakit hindi ko mapigilan ang namumuo kong damdamin sa kanya? Bakit kahit anong pagpipigil ang gawin ko ay mas lalo lang akong nahuhulog sa kanya?" malungkot na wika ko sa sarili.

Ang tinutukoy ko kanina pa ay walang iba kundi ang seatmate ko. Nakakainis talaga dahil hindi ko maintindihan ang damdamin kong ito para sa kanya. Para akong hindi mapakali at lagi ko siyang naiisip. Kahit na batid ko, sa mga oras na ito ay may isang babae din siyang iniisip. Ngunit hindi ako yun.

Zach POV.

"Hey, Melody! Are you listening to me?" tanong ko ulit sa kanya habang kumakain ng dala kong baong pagkain. Ewan ko kung nakailang beses ko na yang tinanong kay Melody, pero hanggang ngayon hindi pa din siya sumasagot sa akin. Tsk! Is she ignoring me? Pero, sa wakas ng panahon ay lumingon na din siya sa akin.

"Ang sabi ko kung puwede ba tayong umalis ulit dalawa sa linggo?" tanong ko ulit sa kanya.

"E? Umalis kayo nang linggo?" gulat na tanong ni Sean. Nandito na pala ang dalawang baliw kong kaibigan.

"Tss. Hindi kana nagsasabi sa amin, bro. Haha." may pang-aasar sa tono na wika ni Zeus. Teka lang, sila ba tinatanong ko kanina pa? Tsk!

"I'm not asking you." bulong ko sa isang tabi. Buti nga at hindi nila narinig yun e. Tsk!

"Oh? Visiting your lolo again?" sa wakas ay tugon din ni Melody sa akin.

"E? Dinala mo na si Melody kay uncle?" gulat na tanong na naman ni Sean. Sabat ng sabat naman ang lalaking 'to. Tsk! Maka-uncle pa, feeling relative sila ni lolo. Tss.

"You haven't told us everything, ha?" pagpaparinig ni Zeus sa akin.

Hindi ko nalang pinansin ang mga pinagsasabi nilang dalawa at kumain nalang ng kumain. "No, Melody. This time, We... we... Why?" inis na saad ko ng makitang nagpipigil ng tawa ang dalawang baliw kong kaibigan. Kainis talaga kahit kailan ang dalawang 'to.

"This time, we really do a fake date?" tanong ni Melody.

Hala? Alam niya din pala ang gusto kong sabihin kanina pa. Pinahirapan niya pa kong sabihin sa kanya. Tumango nalang ako sa kanya bilang tugon.

"Okay." mabilis naman niyang tugon. Her 'Okay' is really creepy. Tsk!

"Teka, Anong oras na ba? Parang kanina pa tayo nandito sa rooftop e." tanong at pag-iiba ko ng usapan.

"Oo nga e. Hindi pa nga tumutunog ang bell e." pagsang-ayon ni Sean sa sinabi ko.

Magsasalita pa sana si Zeus ng biglang magkaroon ng announcement para sa buong campus students. "Announcement! Nagkaroon ng urgent meeting ang lahat ng mga teachers. Kaya wala munang klase ang lahat ng students ngayon!" Nagkatinginan kaming tatlong magkakaibigan dahil sa narinig. Kaya naman pala e.

"Yey! Maaga ang uwian. Makakapunta pa ko sa bagong bukas na cake shop. Hihi." tuwang-tuwa na pahayag ni Sean.

"Tss. Then, I will going to national bookstore now. Nabasa ko na kasi lahat ng books na mayroon ako." sambit naman ni Zeus.

Isang malalim na buntong hininga ang napakawalan ko. Ang dalawang 'to... wala ng ibang inintindi kundi ang pagkain at libro. Well, ako din naman dati. Kapag walang pasok, natutulog lang ako lagi sa bahay. Haha.

"How about you, Melody?" tanong ko sabay lingon sa direksyon ni Melody.

Natigilan ako ng makitang kumakain palang siya ngayon. Nang mahalata niyang nakatingin ako sa kanya ay walang emosyon siyang nagtanong sa akin. "What?" tanong niya habang may pagkain pa sa kanyang bibig.

"Nothing. Parang ngayon lang kasi kitang nakita na kumakain dito sa school. Haha." tugon ko sa kanya.

"Oh? I haven't eat breakfast, so that's why." tugon niya sa akin at saka pinagpatuloy ang pagkain.

"So, where are you going after eating?" tanong kong muli sa kanya.

You know? Facts about Melody, you need to repeat your questions or thoughts to makes her know and hear what's you wanted to say to her. Tsk!

"A... Maybe I'm going to the park again and reading some book while listening to my favorite music again." tugon niya.

"Then, pwede ba kong sumama sa'yo sa park? Wala din naman kasi akong gagawin ngayon." tanong ko sa kanya.

Napatitig sa akin ang wala pa ding emosyon niyang mukha. Pagkatapos ay muli siyang nagwika. "Oh? Kumanta ka muna sa harap ko." sambit niya. Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, pero ang mas ikinagulat ko pa ay ang pag-ngiti niya sa akin. Buti na nga lang at kanina pa umalis ang dalawa kong kabigan. Pero, teka lang...

"Hindi ako marunong kumanta." sagot ko sa kanya.

"Haha. I'm not asking you if you're good in singing or not. I'm commanding you to sing for me." tumatawang tugon niya sa akin.

Tsk! Nahawa na yata siya sa kabaliwan ng dalawa kong kaibigan. Huminga ako ng malalim at nagsimula ng kumanta sa harap niya.

"♪You're insecure... Don't know what for. You're turning heads when you walk trough the door... Don't need make up, to cover up. Being the way that you are is enough...♪"

Tsk! Hindi ko alam kung tama pa ba ko sa tano ng kinakanta ko ngayon. Basta, bahala na! Ang alam ko lang, pangit talaga boses ko. Pero, ginusto niya yun e. Bahala siya d'yan. Haha.

"♪Everyone else in the room can see it. Everyone else but you...♪"

Hindi ko din alam kung bakit, pero parang feel ko talagang kumanta ngayon. Parang may kakaiba kasi akong nararamdaman ngayon at hindi ko alam kung ano yun. Tsk!

"♪Baby, you light up my world like nobody else. The way that you flip your hair gets me overwhelmed. But when you smile at the ground it ain't hard to tell. You don't know, oh oh. You don't know you're beautiful. If only you saw what I can see... You'll understand why I want you so desperately. You don't know, oh oh. You don't know you're beautiful, oh oh. That's what makes you beautiful...♪ So, okay na ba yun sa'yo?" pagkatapos kong kumanta ay tanong ko sa kanya.

Hindi ko alam kung bakit bigla siyang tumingin sa ibang direksyon nang lumingon ako sa kanya. Masiyado kayang masakit sa tenga ang boses ko, kaya naiinis na siya ngayon sa akin? Sorry naman. Sinabi ko na naman ang bagay na yun sa kanya e. Tsk!

"Don't look at me too much." Nabigla at natigilan ako sa sinabi niya. Hala?! Masiyado bang halata ang pagtingin ko lagi sa kanya? Sorry naman sa kanya.

"But, Is there something wrong when looking at you?" naguguluhang tanong ko sa kanya.

Masama na pala ngayon ang pagtingin sa tao? Paano kung nakikipag-usap, sa iba ka titingin?

"Teka, what kind of question is that?" tanong niya din sa akin. Tsk! Hindi ko talaga siya maintindihan.

"So, ano? Pwede na ba kong sumama sa'yo?" pagbabalik ko ng usapan namin kanina. Ngunit nanatili pa din siyang nakatingin sa ibang direksyon at saka nagbuntong hininga.

"Yeah. Do what you want." sagot niya sa akin. Pagkatapos ay tumayo na siya at naglakad na palabas ng rooftop. Agad naman akong tumayo at sumunod sa kanya. Dahil mukha yatang hindi uso sa kanya ang salitang maghintay. Tsk! I really don't understand her.

Sometimes, she is too kind to me, but quiet when I tried to talk with her and sometimes, she become talkative, but at the same time, an evil one. Napapailing na lamang ako kay Melody nang sumunod ako sa kanya.