Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.1
Bileğimdeki kelepçelerden kurtulmam ile kendimi koğuşun içerisine attım, bileklerime kelepçe takılmadığı sürece özgürdüm. Düştüğüm koğuş, aslında o kadar da kötü değildi. Evde, olduğum gibi değildi, dilediğim şeyleri yiyip içemiyor hatta bazı geceler aç bile yatabiliyorum fakat dışarıdayken bende olmayan şey var burada.
Özgürlük var. Belki dışarıya belirli saatler içerisinde çıkıyoruz, bazen de çıkamıyoruz ama birisi ne bana zorbalık yapıyor ne de aşağılıyor. Burada en sevdiğim şey de bu aslında, çünkü evimden daha çok güven veriyor bana.
Annem, benim şanslı olduğumu söylerdi hep. Her gittiğim okul ne kadar kötü olsa da, hep iyi arkadaşlarım, güzel ortamlarım olmuştu, çok garip değil mi? Aynı şey burada da oluyordu, yine güven verici hatta iyi insanların arasına düşmüştüm, tabii hepsi de iyi değil.
Bazıları ile hala konuşmadım ama bana, hiç kırıcı bir kelime kullanmadılae ya da aşağılamadılar.
"Zeliş, bak yeni birisi geldi."dedi, Ahu abla. Başımı kaldırdım ve başını yere eğmiş, yerinde sallanan bir kız ile karşılaştım, simsiyah gözüküyordu, ninja gibi.
Ona doğru yaklaştım ve söylediklerine kulak verdim;
"... Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
..."diyordu, gözlerimize bakmazsa da ağladığı açık bariz ortadaydı.
"Zeliş, kız ne diyor?"diye soruyor bana Ahu abla. "İstiklal Marşı'ndan bir dizeyi okuyor."diyorum, kaşları havalnıyor ve yüzüne şaşkınlık misafir oluyor. Sitemi neye karşıydı pek bilmiyorum ama üzgün olduğu ortadaydı. "İyi misin?"diye soruyorum ve yüzüme hiç bakmayan kız, başını kaldırıyor ve uzun uzun yüzüme bakıyor, gülümsüyorum. Çünkü yüzündeki kırgınlığı her ne kadar saklamaya çalışsa da o kadar göz önündeydi ki, kimse saklayamazdı.
"İyi misin?"diye tekrardan soruyorum ve dudaklarından dökülen sözcükler ile dudaklarım büzülüyor, "Ben terörist değilim, değilim ben."diyor, telaşla, başımı sallıyorum.
"Elbette değilsindir, anlat hele."diye Ahu abla, kızın önünde eğiliyor ve ellerini tutuyor. Demir kapı gürültü ile çılıyor ve Ahu ablanın sözü kesiliyor, karşıma sapasağlam gördüğüm Selma abla ile gülümsüyorum, "Selma abla, iyi misin?"diyorum ve yanına doğru hızla adımlıyorum.
"İyiyim, güzel kızım. Biraz rahatsızlandım ama bak, hemencicik geldim."diyor, gülümsüyorum. Selma ablanın yüzündeki gülümseme soluyor ve elindeki kelepçeyi gösteriyor bana, başımı sallıyorum yüzümdeki gülümsemeyi eksiltmeden, "Hadi tak Selma abla, yine Savcı geldi değil mi?"diyorum, başını sallıyor ve kelepçeyi canımı acıtmadan takıyor.
Ardıma baktığımda Ahu ablanın yeni gelen kıza sarılıp teselli ettiğini görüyorum, Selma abla kolumu hafifçe tutarak dışarıya çekiyor beni, demir kapıyı tekrar kapatıyor.
"O kıza ne oldu, Selma abla?"diye soruyorum, yüzü düşüyor.
"Yeni yasa çıktı, o yüzden burada."diyor, kaşlarımı çatıyorum.
"Nasıl bir yasa?"diye soruyorum, yüzü düşüyor, "başörtüsü yasağı çıktı, kızım. O da üniversite öğrencisiydi, çok direndi hükümete ve şu an burada."dedikleri ile affaladım.
"Böyle bir yasa neden çıktı ki?"diye soruyorum, omuz silkiyor. Siyah kapının önüne geldiğimizde bileğimdeki kelepçeleri çıkarttı Selma abla, siyah kapıyı açarak içeriye girdim ve ardımdan kapıyı kapattım.
Siyah deri çantasının içerisini karıştırıyor ve elindeki çikolata ile solmuş gülümsemem tekrar canlanıyor, "Sana getirdim,"diyor ve bana uzatıyor. İlk önce almamayı düşünsem de gereksiz tavrımdan dolayı çikolata yeme hakkımı kaybedemezdim.
"Bir dahakine geldiğinizde yine beklerim."diyorum, başını sallıyor, "Bende, bana her şeyi anlatmanızı beklerim."diyor, omuz silkiyorum.
"Benimle şart koşamazsınız, çikolata yemezsem bir yerim eksilmiyor ya."diyorum, başını sağa sola sallıyor, "İnadınızdan vazgeçin. O adam uyandığı vakit, sizin ifadenizden dolayı birkaç yıl ceza alır, onu da rahatlıkla paraya dönüştürebilir ve size yaptıklarının aynısını bir başkasına yapabilir, bencil olmayın."diyor ve söyledikleri mantığıma uyuyor.
