ZELİŞ

3.2

3.2

"Buradan çıktığında ne yapmayı düşünüyorsun?" diye sordu, Savcı. Aslında ilk buraya düştüğümde hep çıkma hayalini kuruyordum, özgürce gökyüzüne bakamamak o kadar büyük engeldi ki benim için sanki ben 15 yaşımdaydım ve her gün aynı eziyetle karşı karşıyaydım.

"15 yaşımda başladı birçok şey." diyorum, 2 aydır buradayım ve birçok psikolog ile karşı karşıya bırakıldım, dürüst olmak gerekirse hepsi gerçekten tatlı insanlardı, yaralarıma şifa olmak konusunda oldukça ciddilerdi de ama ben 2 yıl önce de gitmiştim onlara iki ilaçla gönderilmiş ve sadece bir polis memuruyla görüştürmüşlerdi beni, polis memuru gerçekten ilgiliydi ama amcam o kadar etkili konuşan bir adamdı ki problemin bende olduğuna karar verip amcamla yalnız bırakıp beni gitmişti ve benim o kadar dil dökmem bomboş bir şeydi.

Ne acınası değil mi?

"Nasıl şeyler?" diye soruyor, Savcı.

"Amcam ilk olarak sözlü tacizle başladı, sözlü hakaret de denebilir. Hani kendimi her konu da yetersiz hissettirmeye başlamıştı ve ben çocuktum, o ne zaman hakaret etse problemin gerçekten bende olduğuna karar veriyordum." diyorum, sanki ellerim titriyordu. O zamanlar ne kadar da ahmakmışım.

"Nasıl sözlerdi?" diye sordu.

"Senden hiçbir şey olmaz, sen aynı baban kadar salaksın, çirkin yüzüne nasıl katlanıyorlar, beceriksiz, bir çay bile getiremiyorsun, göğüslerin..." diyorum, devamını söylemeye dilim varmıyor şahsen.

"Annenle anlaşıyorlar mıydı?" diye soruyor, gülüyorum.

"Anlatmıştım, çok iyi anlaşıyorlardı. Dürüst olmak gerekirse annemden çekiniyordu, bazen annemin o adamla samimiyetini buna yoruyorum, beni korumak için mi yakındı sonra ise son zamanlardaki tavrı geliyor, polis geldiğinde beni suçladığı zamanları düşünüyorum, ya amcam çok etkili konuşan bir adamdı ya da annem beni sevmiyordu." diyorum.

"Amcan zeki bir adam." diyor Savcı, kaşlarımı çatıyorum.

"Bunu nerden çıkardın?" diye soruyorum.

"Evinize polis geldiği zaman tutanak tutulmuş ve amcanın sözlerini okudum, gerçekten zeki bir adam, seni o dönem dinlesem bile amcanın açıklamaları daha mantıklı gelirdi." diyor, başımı eğiyorum.

"Bazı anneler gerçekten çocuk hak etmiyor." diyorum, başını sallıyor.

"Bugün amcan hakkında bu kadar konuşmamız yeterliydi, hem senin için yorucu olmuştur." diyor, başımı sallıyorum.

"Teşekkür ederim, her şey için." diyorum, gülümsüyor.

"Birkaç hafta gelemeyebilirim." diyor, şaşırıyorum.

"Neden ki?" diye soruyorum, bana doğru yaklaşıyor sanki sır vermek istercesine.

"Dışarısı çok karışık, garip şeyler oluyor." başımı sallıyorum.

"Bir kız geldi, yasak varmış, çok saçma değil mi?" diyorum, başını sallıyor.

"Ortalık çok karışacak gibi gözüküyor." başımı sallıyorum.

28 Ekim 2023