ZELİŞ

2.2

25.05.23

bakıyorum uzun uzun, o ise etrafına bakıyor, garipsiyorum. "Kimse sözünü tutmaz Savcı."diyorum, gülümsüyor. Gözlerimi açıp kapıyorum, bir insanın gülüşü  kalbini deliye döndürür müydü? Döndürüyormuş.

"Ben sözümü tutuyorum, Zeliha."diyor, omuz silkiyorum.

"Tutamazsın çünkü o kırıldı, bana onu bulamazsın."diyorum, masaya doğru yaslanıyor.

"Nasıl kırıldı?"diye soruyor ilgiyle.

"Annem, kırdı. Gördüm nasıl kırdığını."diyorum, gözlerimi masa da sabitlerken.

"Annen sana zarar vermek için mi kırdı?"diye soruyor, başımı olumsuzca sallıyorum.

"Annemle amcam öpüşürken annemin kolu çarptı, ben bunu gördüm."diyorum, elimi yelpaze yaparak salladım yüzüme doğru, yüzüm yanıyordu.

"Annenle amcanı sadece o gün mü gördün?"diye soruyor Savcı, başımı olumsuzca sallıyorum.

"İlk gördüğüm o gündü, onlar yatak odasına gittikten sonra yerdeki kırıkları topladım, odamda bin kere yapıştırmaya çalıştım, olmadı, Savcı. Hiçbir zaman eski görüntüsüne kavuşamadı."diyorum, başını sallıyor.

"Eskisi bakmayı dene, eskisine dönüştürmek yerine."diyor Savcı, başımı olumsuzca sallıyorum.

"Onu babam almıştı anneme, bakamam. Babam güvenmedi bana, annem gibi."diyorum, çantasını karıştıran Savcı'ya.

Çantasından çıkardığı tatlı kurdele şeklindeki tokayı bana uzattı, "Saçlarına yakışacağını düşünüyorum."diyor, Savcı. Ona arkamı dönüyorum, "Saçlarıma takmanı istiyorum."diyorum, saniyeler sonra saçlarıma hafifçe dokunan bir el hissediyorum.

"Saçlarım çok yumuşak olmayabilir, güzel kokuyor bundan eminim ama çok yumuşak değil, Ahu ablanın şampuanı saçımı sertleştiriyor ama miss gibi kokutuyor, koklamak ister misin?"diye soruyorum.

"Kokusu çok hoş."diyor, başımı sallıyorum, "Taktım."demesiyle hızla ona dönüyorum ve fark ediyorum o daha uzaklaşmamıştı bile saçımdan. Yüzlerimiz o kadar yakındı ki biraz yaklaşsam burunlarımız birbirine değermiş, etrafta göz gezdirdim. Gözlerine bakmaya cesaretim yoktu, o da bunu fark ederek uzaklaştı benden. "Özür dilerim."diyor, başımı sallıyorum. Tam bir şey diyeceğim sıra kapı gürültülü bir şekilde açılıyor, "Vakit doldu."diyor, nöbetçi.

Ayağa kalkıyorum, "Kendine iyi bak Savcı."diyorum, o da gülümsüyor.

"Sende, bir dahaki görüşme de sözümü tutacağım."diyor, başımı sallıyorum, bileğime kelepçeler takılırken.

Ardından çıkıyoruz, "Bu adamda garip."diyor kolumdan tutan kadın, duymamazlıktan geliyorum çünkü doğru söylüyorlardı biliyorum, garipti bu adam.