FARKLI

X 6.Bölüm X

Yumuşamış yüz ifadesi ani bir sinirle kasılmıştı ve ellerimi göğüsünden sertçe indirmişti ve dengede durmam için kolumu sertçe tutmuştu ve beni taşıyarak odama götürdü aslında ben buna taşımak diyemezsin sanki döve döve götürmüştü beni yatağın üzerine sertçe itip kapıdan çıkacakken "j-jungkook ş-şey ben t-teş yani teşe-teşekkür ederim." Dedim

"Hani ben insanım ya onu anla diye yardım ettim." Diyip kapıyı sertçe çarpıp çıktı ne yapmaya çalışıyordu bu? Ve aklımda olan tek soru bu değildi benden nefret ettiği halde iki kelime söyledim diye bana neden yardım etmişti? v-ve neden bana yardım ettiğinde okadar garip hissetmiştim? Anlam vermediğim bir labirente dönüp dolaşıyordum...

Kısa bir uyku merasiminden sonra gözlerimi araladım yavaşça yataktan doğrulup saate baktım saat akşam olmuştu kalkmaya yeltendim ama bu sefer gerçekten ayağımı kıpırdatamıyordum

Her hareket ettirmeye çalıştığımda daha da ağrıyor ve gözlerim doluyordu

Bence artık doktora git!!

Evet doktora gitmeliydim ama nasıl? Jungkook a söylemeliyim değil mi? Ama o katnem suratlı soğuk nevale götürmezdi

Denemekte fayda varrr.

İç sesim bu aralar beni çok şaşırtıyordu odasına kadar gidemeyeceğim için onu aradım jungkook "nevar!" Diye cevap veredi derin bir iç çektim "jungkook bi odama gelirmisin?" Diye sorunca "ayağın yokmu sen gel!" Dedi "gelemiyorum." Dedim titrek sesimle.

Kapım açılınca oraya baktım jungkook "çabuk söyle para mı lazım?" Diye sordu. "Para mı? Of neyse beni hastahaneye götürürmüsün?" Diye sorunca bu soruma karşı "hayır" demişti "dizim ağrıyor!" Dedim "banane bundan sen git" Dedi sinirle.

"Nasıl gideyim yürüyemiyorum!" Dedim "başkası götürsün." Dedi "kim var ki?"dedim. Son söylediklerimi fısıldayarak söylemiştim duymamasını umuyordum.

"Sadece hastaneye gidelim ve bundan sonra artık senden birşey istemeyeceğim" kendimi ona muhtaç bırakmaktan nefret ediyordum. Normal ses tonumdan biraz daha alçak bir şekilde "sanki hiç yokmuşum gibi davranacağım" diyip eğik kafamı dahada yukarı kaldırdım "bir nevi benden kurtulacaksın" diyip burukça gülümsedim

Yavaşça yanıma gelip beni kucağına aldı koluyla bacağımı sıkıyordu hafif yüzüm değişince sanki sıktığı yer gevşemişti gözleri dizime kayınca morarmış dizime baktı ve beni odadan çıkardı

Beni arabaya yerleştirip direksiyona geçti arabayı çalıştırıp hastanenin yolunu tuttu. Ben ise sadece yolu izliyordum soğuk bir şekilde "aklındaki saçma düşünceleri sil senden kurtulacağım için yardım ediyorum" Dedi "aklımdan senin düşündüğün gibi şeyler geçmiyor." dedim

"Ne geçiyor?" Dedi böyle bir soru beklemiyordum "sadece bir labirent de dönüp dolaşıyorum sanki bir çıkışı yok." Göz ucuyla bana baktı "her labirentin bir çıkışı vardır." Dedi bana böyle bir cevap vermesini beklemiyordum.

"Sen öyle san." Diye fısıldadım ve jungkookun telefonu çaldı ekranda 'Wendy' yazısını görmemle o konuştuğu kız olduğunu hatırladım "bu gün gelemiyorum işim çıktı" Dedi karşıdaki kıza. "İşim var işte Wendy uzatma!" Dedi ve telefonu kapattı bütün kızlara böyle mi davranıyordu bu?

Hastahaneye varınca jungkook la doktorun yanına geçtik doktor dizime dokundu yüzüm ekşiyince bana baktı "nasıl oldu bu lisa hanım??" Diye sordu dudağımı dişleyip "ayağım takıldı dizimin üzerine düştüm." Dedim

"Çok zorlamışsınız ilk başta küçük bir çatlakmış ama zorlayıp iyice kırmışsınız" diyip jungkooka baktı "siz eşisiniz değil mi?" Diye sordu oda başını salladı "hadi o gelmedi siz niye erkenden getirmediniz dizindeki kırık damarlarına Zarar verseydi bacağını kaydedebilirdi!" Dedi jungkook pişman bir şekilde başını eğdi cevap vermedi

Bacaklarını kaydedebilirdi....

Duyduklarım beni korkutsada belli etmemeye çalıştım onun yüzünden bacaklarımı kaydedebilirdim.

Doktor dizimi alçıya aldı kırık küçük ama teklikeliymiş o yüzden sadece bir hafta kalacağını söylemişti kollarındaki desteklerle yürümeye çalışıyordum ama alışmadığım için pek bir işe yaramıyordu arabaya binmiş beni bekleyen jungkooka baktım bişey canını sıkmışa benziyordu zorla arabaya bindim

...

"Özürdilerim" dedim bana baktı soğuk bir şekilde "neden?" Dedi "galiba biriyle bulaşacaktın benim yüzümden gidemedin." Dedim ve kafamı cama çevirdim "sorun değil." Dedi bana sorun değil mi demişti o kıyamet alamet-i töbeee eve gidip namaza başlıcam.

Sessizce kafamı cama yasladım ve dışarıyı izlemeye başladım.

...

Sabah gözlerimi sıcacık yatakta açmıştım etrafıma bakındım kimse yoktu

beni o mu getirmişti?

Tamam artık kesin namaza başlıyorum.

Evet imana gelen bir adet lisa😂

Evet imanlı lisayla saygı gösterelim😂