Love is love
P( 11 )
အိမ်ပြန် ရောက်တော့လည်း...အိပ်မပျော်နိုင်။ ငယ်လေးသာ သိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ....လက်ခံနိုင်ပါ့မလား....ဦးလေးတို့ကရော.....ဖေကျော်ကရော ဘယ်လိုနေမလဲ...။
အရေးအကြီးဆုံးက ငယ်လေးရဲ့ စိတ်...လက်ခံနိုင်ဖို့.....
တစ်ညလုံး ထိုင်နေခဲ့ပြီး...မနက်ရောက်တော့....ခပ်စောစောပင် ကောင်းကောင်း တို့အိမ်ဆီထွက်လာခဲ့သည်။ မနက်စာ စားနေသည့်...ဦးမင်းလွင် ဘေးနား သွားရပ်လိုက်ပြီး...
" ဦး .... "
"အမ်...မောင်သူရိန် အစောကြီးပဲကွယ်....ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ... "
" ဦး..ကျွန်တော့်ကို အချိန်ခဏလောက် ပေးလို့ရမလား....ကျွန်တော်နဲ့ တစ်နေရာကို လိုက်ခဲ့ပေးပါ.... "
ဦးမင်းလွင် ဘာမှမပြောဘဲ....နံနက်စာ စားပြီးသည်နှင့်....သူရိန်လင်းနောက်ကို လိုက်လာခဲ့သည်။ အလင်းခေါ်သွားသည့်နေရာက.....ဖေကျော်တို့အိမ်ာ..။
အိမ်ထဲမှာ ဇေလင်းတစ်ယောက်ပဲရှိနေသည်။အဲ့ကလေးကလည်း သူ့အခန်းထဲမှာသူ စာလုပ်နေသည်။
အပေါ်ထပ် ကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး...ငယ်လေးရဲ့အခန်းရှေ့ရောက်တော့...အလင်း နောက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး.....တံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်ကာ
" ဦး...အရင် ဝင်ကြည့်လိုက်ပါ... "
အတန်ကြာတော့မှ အလင်း နောက်ကနေ လိုက်ဝင်လာခဲ့သည်။ ထိတ်လန့်နေသလို မျက်နှာဖြင့် ဦးလေးက...နံရံမှာကပ်ထားသည့်...ငယ်လေး ပုံတွေကို ကြည့်ကာ....မျက်ဝန်းတို့က ညှို့မှိုင်းလာသည်။
အလင်း အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရှူထုတ်လိုက်ရင်း ...
." ကျွန်တော် ဘာကိုပြောချင်တာလဲဆိုတာ....ဦး သိမှာပါ.... ဦး သေချာကြည့်ပြီးရင်....ဧည့်ခန်းထဲကို လာခဲ့လိုက်ပါ ကျွန်တော် စောင့်နေမယ်.....ဦးမှာလည်း ပြောစရာတွေရှိမယ်ထင်တယ်... "
ပြောပြီး အလင်း ထွက်သွားသည်။
ပိတ်သွားသည့် တံခါးကို ငေးနေရင်း ဦးမင်းလွင် စိတ်လှုပ်ရှား မှုကို အနည်းငယ်ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် သားငယ်လေးရဲ့ ပုံတွေကို လိုက်ကြည့်မိရင်း......ဝမ်းနည်းလာုပန်သည်။
