Indecisive

2/2 (10)

"Tara guys let's eat!"

Nang kumuha na kami ng makakain, kumunot ang noo ni Bea habang tinitingnan ang plato ko.

"Are you gonna eat all of that?"

"Oo! Stressed ako, bakit ba!?"

"Tsk tsk. Bahala ka dyan."

Nagtungo na kami sa table namin at masayang nagkainan nang biglang naki upo si Ysa sa tabi ni Nico which is nasa harapan ko.

Natahimik ang lahat ng kumakain sa table namin maliban kay Ysa na masyadong nagpapa cute at ginagampanan ang pagiging girlfriend nya kay Nicolo.

"Love, say 'ahhh'. Sige na, eto oh susubuan nalang kita para mas ganahan ka kumain. Here, honeybunch"

Lahat ng mata ay nakatuon lang sa kanilang dalawa. Mukhang masyado silang nag eenjoy sa isa't isa. Hindi ba nila napapansing hindi lang sila ang tao rito?

"Excuse me"

Nag walk out ako at nagpunta sa rooftop. Nakaka inis. Baka matapunan ko ng juice ung Isabelle na un. Kagigil sarap itapon sa bangin.

Leche. Sinong mag aakala na mag iiba ang ugali ni Ysa pagdating kay Nico? I mean, as far as I know, mahinhin kumilos si Ysa. She knows how to act professionally in front of people. Tas ngayon? May pa daysary daysary pang nalalaman? Tch.

Teka nga. Bakit ba ako nagkaka ganito? Paki ko naman kung sila na. Grabe, kanina pa ako nag eemote pero ngayon ko lang narealize na WALA PALA AKONG KARAPATANG MAGSELOS. Sino ba ako? Kaibigan lang naman ako ni Nicolo. Tch.

"Mind if I sit beside you?"

I just nodded mindlessly.

"Upset?"

Nagkibit balikat lang ako habang nakatingin parin sa magandang view mula sa taas.

"Are you that affected?"

Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga saka nilingon ang kung sino man tong nasa tabi ko.

"Why would I be?" sagot ko nalang kay Nathan.

Nag indian sit sya at humarap saakin.

"Oh c'mon. You can just admit it. Actions speak louder than words Samantha."

Tch. Oh alam mo naman pala eh. Dami pang sinasabi tsk. Mukhang mapapa english pa ako kapag kinausap ko itong lalaking ito.

Wala na akong ibang sinagot kundi isang malalim na buntong hininga ulit.

"When I was a child, I used to play with my brothers. We usually play basketball at our mini court near the backyard that Dad built for us three. Well, of course we also play with Dad."

Pinakinggan ko lang sya habang kitang kita sa mukha nya ang saya hanggang sa unti unting nawala ang ngiti sa kanyang mala-anghel na mukha.

"But everything changed. We no longer get even the slightest chance to play with our father. We don't even see him at our own house anymore. He's always not around." malungkot na wika nya.

"Everything changed when they started our family's business and then it began to grow larger and larger each day and my parents managed to be successful in terms of business matters."

Pinagmasdan ko lang ang mukha nya at bakas ang disapointment dito.

"While my parents are not around, I observed that even though Kuya Nigel is the oldest among us three, Kuya Nicolo is always the one who often sacrifice things just for other people's sake."