Küçük Berdel [ TAMAMLANDI ]

♡ Seni Seviyorum ♡

Baran'ın benden ona söylememi istediği kelimeleri ona söylemek zorunda kaldım çünkü duvar ve Baran'ın arasında adeta ezilmiş gibiyim ve karanlıkta onun boyuna yetişe bilmek için parmak uçlarıma çıkıp omuzlarından tuttum ve kulağına arda arada fısıltı şeklinde.

-Seniiii seviyorummm, seni seviyorummm......

Dedim Baran  karanlıkta olmamızdan faydalanarak belimden tutup beni kendine daha da çok çekti ve bana sıkıca ola bildiğine sıkıca sarıldı sanki tek beden gibiydik  Baran bana sıkı sıkı sarılırken.

-İnan bu anı çok bekledim. Artık tamamen benimsin ve bana aitsin seni çok seviyorum.

Dedi ve yine aşkımızın ateşi bu gece bizi yakmaya bizi yakınlaştırma başladı yani kısacası karı koca ilişkisi 💏 🔥👅 🛌

Sabaha kadar kaç kez birlikte olduk yada kibar şekilde anlatacak olursam sabaha kadar kaç kere aşkımızın ateşine yenik düşüp birbirimizin olduk hatırlamıyorum

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Sabah saçlarımın durmadan hareket etmesi ile uyandım ne oluyor diye düşürken Baran'ın küçük bir çocuk gibi saçlarımla oynadığını gördüm ve gülerek.

-  Günaydın canım.

Dedim ve Baran da aynı şekilde şekilde gülümseyerek alnımdan öperek.

- Günaydın aşkımmm....

Dedi ve biraz sesli gülümseyerek ona baktım Baran gülümsemi tuhaflayarak.

-  Ne oldu  ?

Dedi bende ona yani Baran'a

-  Hatırlasana daha bir kaç gün önceye kadar birbirimizi öldürecek kadar nefret ederken şimdi ise şu halimize bak.

Dedim  ve üzerime çarşafı dolayıp yerdeki kıyafetlerimi de alıp banyoya gittim kısa bir duş alıp kıyafetlerimi giyip çıktım ama bu seferde Baran oda da yoktu bu yüzden biraz korktum. Hemen hızlıca aşağı indim ve mutfakta bir şeyler yiyordu bende gidip yanına aynı şeyi yaptım bir kaç saat içinden de o evden ayrıldık.

Artık konağın önüne gelmiştik hiç bir şey olmamış gibi davranarak Baran elimden tutup konağın büyük kapısından içeri geçti ama içerideki bütün insanların yüzü asık bir şekildeydi özellikle Zafer baba çok sinirliydi Berivan annenin tam tersi ağzı kulaklarındaydı biz ne oluyor bile diyemeden Baran'ın çalan telefonu ile koşarak hastaneye Elifin yanına gittik çünkü doğum çoktan başlamış.

Herkez bir an önce doğumun bitmesini hastanede beklerken tüm gözler Baran ve benim üzerimdeydi. İkimizde ne olduğunu şimdilik anlayamadık ama bu pekte hayırlı bir şeye benzemiyor acaba yokluğumda sürtük Derya mı bir iş felan çevirdi diye düşünüyorum ama bir sonuca ulaşamıyorum.

Herkezin gözü yerde veya doğum hanenin kapısındaydı ve doktorun doğum haneden çıkmasıyla herkez ayağa kalktı.

Haklı olarak abim doktora.

-  Karım ve çocuğum nasıl iyiler mi ?

Dedi ve doktor ilk ciddi dursa da  sonradan gülümseyerek abimin omzuna dokundu ve tekrardan gülümseyerek.

- Eşiniz ve oğlunuz ikisi de çok iyi birazdan ikisinide ayrı odaya alacaklar o zaman göre bilirsiniz ama hastayı yormamaya çalışın.

Dedi ve gitti abimin yüzündeki mutluluk ve huzuru göre bilmek çok güzeldi Baran da bunu fırsat bilerek bana sessizce.

-  Acaba ben ne zaman böyle doğum hanenin  kapısında  bekleyeceğim.