~ KARANLIĞI RESMETMEK ~

Bölüm 15

"Berra hadi mutfağa gel yemek yiyeceğiz."

"Hayır istemiyorum."

"Hadi berra amma trip attın."

Neden çoğu konuşmamız bana yasinin yaşattıklarını hatırlatıyor?

"Ateş lütfen zorlama yemek yemek istemiyorum."

Göz yaşlarımı tutamıyordum.

"Berra be yapıyorum  bilmiyorum ama seni üzdüğüm için özür dilerim ."

Yutkunup" senlik bişey yok aslında sadece birkaç sey hatırlıyorum. Sana borçluyum. "

"Ne konuda?"

"Beni yani bizi yasinden kurtardın. Birde üstüne üstlük bize bakıyorsun."

Göz yaşlarımın şiddeti daha çok artmıştı. Zar zor konuşur bir hale gelmiştim.

"B-birde benim yüzümden iki insan öldü . Bir kişinin daha ölmesine izin veremem."

Ateş beklemediğim bir anda bana sarılınca ne yapacağımı şaşırmıştım. Göz yaşlarım diniyor ama kalbimin atışı şiddetleniyordu.

Bir  an nefessizlikten gidicem sandım ama zamanla alışıyordum . Ateş bir anda kulağıma eyilip fısıldamaya başladı.

"Dertlerimiz  ortakmışta haberimiz yokmuş. Hem benim için endişelenme kendi çareme bakarım ben."

Ne yani ateş cinayet işlediğinden pisman mı?

Hafifçe ittirerek ateşin kollarından ayrıldım. Göz yaşlarımı silip aynı soruyu tekrar sordum.

"Derdini istersen dinlerim ama zorlama yok tamam mı?"

"Tamam ama iki şartla."

"Genelde 1 şart derler ama neyse."

"Sana gülmek çok yakışıyor . Ondan hep gül tamam mı?"

Dur dur dur  az önce ateş bana iltifatmı etti?

"Az önce  bana çirkin diyordun ama!"

"Desene büyük bir yalan atmışım."

OHA! Ateş bana güzel dedii! Yüzümü eğip yanaklarımın  kızarmasının geçmesini bekledim çenemden tutup kendine çevirdi.

"Hemen kızarma ya. Tam bir domates oluyorsun."

İkimizde kahkaha atmaya basladık. Az önce üzüntüden sildiğim göz yaşlarımı şimdi  çok gülmekten siliyordum.

"İki şartın neymiş?"

"  1. Kimseye söylemek yok helede melise."

   2. Sende bana baştan derdini anlatacaksın"

"Peki tamam."

Önce uzun uzun ben olanları anlattım sonra ateş  derin bir nefes alarak.

"Yıllar önce yaşanmış bir olayla ilgili. Dünyalar kadar sevdiğim bir karım 1 ay sonra doğacak olan bir kızım vardı."

Ateşin ağlamaklı bir sesini duydum . Ne yani ateş ağlıyormuydu?

"İntikamdan gözümün önünü dahi göremez olmuştum."

"A-ateş iyimisin?" Ateşin ağlamaya başlamasıyla kötü olmuştum. Benim tanıdığım o karanlık insan  şimdi karşımda ağlıyordu.

"Peki onlara ne oldu?"

"İt herifin teki arabası ile karımı bitkisel hayata kızımı öbür dünyaya gönderdi! "

Ateş sinirli bir şekilde yanından kalkıp tam karşımda duran  aynaya yumruk attı.