Accident✴Peter Parker

o n y e d i

"...Ve sonrasında çantasını solucanlar ile doldurmuştum. Adam çıldırmıştı!" Demişti Valerie kahkahaları eşliğinde. Peter da kendisinden farksız değildi. Saatlerdir birliktelerdi. Yemek yemiş, oyun oynamış, dondurma yemişlerdi. Şimdi ise sinemaya gireceklerdi. Peter ilk defa bu kadar eğlendiğini hatırlıyordu. Daha önce karşı bir cins ile-May halası hariç- bu kadar fazla vakit geçirmemiş, eğlenmemişti.

Sonunda kendilerini bilet gişesinde bulduğunda bir süre vizyondaki filmlere bakmışlardı.

"Hangisine girelim?" Demişti Peter, kıza dönerek.

Valerie bir süre düşündükten sonra fragmanından anlaşıldığı kadarı ile olması gerekenden biraz daha fazla mide bulandırıcı bir korku filmi seçmiş, alayla gülümseyerek çocuğa bakmıştı.

"Korkmazsın değil mi, böcekçik?"

"Bu filmi izlemek için yürek yemiş olmak lazım." Demişti Peter dehşetle gişenin arkasındaki televizyonda oynayan fragmanı izlerken.

"Yoksa şimdiden korktun mu, Parker?"

"Kim korkacak göreceğiz." Diyerek meydan okumuştu Peter.

"Pekala bir anlaşma yapalım. İlk çığlık atan diğerinin istediği bir şeyi yapar."

Peter bir süre düşündükten sonra kızın elini sıkarak başı ile onaylamıştı.

"Anlaştık."

***

"Bunu yapamam! Başka bir şey iste benden!" Demişti Peter isyan ederek. Valerie ise Peter'ın aksine gayet eğleniyordu.

"Anlaşma, anlaşmadır. Şimdi dediğimi yap, civciv."

Peter sıkıntıyla nefesini vererek kızın gösterdiği iç çamaşırı mağazasına girmiş, hemen ardından genç kız da girmiş, Peter'ı gözetlerken normal bir müşteri gibi davranmaya başlamıştı.

Peter utana sıkıla reyon görevlisi olan sarışın kızın yanına gitmiş, kızın  gözlerine bakmaya çekinirken sarışın kız gülümseyerek genç çocuğu baştan ayağa süzmüş, Valerie yerinde huzursuzca kıpırdanmıştı. Gidip kıza yumruk atmak istiyordu.

"Merhaba, ben Amelia. Size nasıl yardımcı olabilirim?" Demişti genç kız gereğinden fazla bir samimiyetle.

"B-ben sütyen bakıyordum. Yardımcı olur musunuz?"

Reyon görevlisi kızın yüzü bir anlık düşmüş, daha ciddi bir ifade yer almıştı sevimli yüzünde. "Tabii. Sevgilinizin bedeni kaç?"

"Aslında ben kendime bakıyor-"

Valerie daha fazla dayanamayarak hiç düşünmeden Peter'ın yanına varmış, koluna girerek içten bir gülümseme ile bakmıştı. "Burada beğendiğim bir şey yok, hayatım. Hadi gidelim." Demişti gözlerini şaşkın Peter'dan çekip hayal kırıklığı ile bakan kıza dönerek.

"Sana ihtiyacımız kalmadı. Şimdi ikilemeye ne dersin, güzelim?" Demişti Valerie öfkeyle. Hemen ardından Peter'ı kolundan tutarak alışveriş merkezinin koridoruna çıkmış, açıklama yapmamak için önden hızlı hızlı ilerlemeye başlamıştı ki Peter kızı kolundan tutarak kendisine çevirmişti.

"Az önce olan da neydi öyle?" Demişti hayretle, gözlerini sürekli kendisinden kaçıran kıza.

"Vicdanım el vermedi. Seni kurtarayım dedim."

"Anlaşma, anlaşmadır. İstediğini yapıyordum." Peter her ne kadar ciddi olmaya çalışsa da tebessüm etmeden edemiyordu. Karşısında kız utançtan renkten renge giriyordu.

"Başlarım anlaşmaya! Kızın ağzının suyu akıyordu sana bakarken! Bıraksam üstüne atlayacaktı! Aslında var ya gidip onun sana bakan gözlerini oymalıyım!" Valerie bir anda öfkeyle bağırmış, Peter başta şaşırsa da sonra minik bir kahkaha atmıştı.

"İtiraf et. Kıskandın."

"Tabii ki de kıskandım! Sen benim sevgilimsin!"

Peter tebessüm ederek yanıtlamıştı.

"Öyle miyim?"

"Değil misin?" Valerie genç çocuğa merakla bakarken Peter kızın yüzüne eğilerek önce dudaklarına uzunca bir öpücük bırakmış, ardından burnunu burnuna sürtmüştü.

"Bunu evet olarak kabul ettiğimi bilmeni isterim, sevgili manitam."