Live Until We Die (Book1)

Ninth Leaf

Updated! Lovelots, Petals. All love from ate Daxx! All support from you! Hart hart! Pasukan na ngayon ah. Pagbutihin ang pag aaral. Muwaps.

—————

Dumiretso na ako agad sa classroom namin. How I wished na madapa yon sa hagdanan at pumalo ang ulo sa kanto para hindi na siya magising. Nang gigil talaga ako sa kaniya kanina! Tss.

Tapos ngayon, magkikita nanaman kaming dalawa? Makakatabi ko pa siya!

Marami akong kaklase na nakatingin sa'kin. Ito kasi ang unang beses na may nakaaway ako sa school. Kilala nila ako sa pagiging cheerful at mabait na estudyante. Hindi sila makapaniwala sa ginawa ko sa Janelle na 'yon kanina.

Inaantay kong dumating si Sofie, to atleast make me calm. Siya lang kasi ang nakakapagpakalma saakin. She makes me laugh instantly without giving an effort.

Parang yung si Janelle na 'yon. She makes me annoyed without making any effort.

Biglang bumukas ang pintuan. Iniluwa 'non si Nemo na naka earphones at parang ngumunguya ng bubblegum. He looked at me with a smile.

Ano ang ginagawa niya dito?

Maraming estudyante ang nagbubulungan. Isa rin sa campus crushes si Nemo Alcantara. Kahit na tahimik siya, maganda ang mga mata niya, curvy red lips, thick eyebrows, long eyelashes, pointy nose and his perfect jaw line.

Lumapit siya sa'kin habang nakapamulsa. Walang sali salita ay kinuha niya ang bag ko.

"You're going with me."narinig ko ang pag tili ng mga kaklase namin. "Don tayo sa section ko."

I can say na napakatipid niyang magsalita. What would I expect? Si Nemo ang kausap ko. Ang pinakatahimik sa kanilang anim.

"Huh?"wala sa sarili kong tanong sa kaniya. Bat ako sasama sa kanita? At bakit hindi ako pwede dito sa classroom ko?

"Ako may ari ng school. And that's an order."hindi na ako naka sagot pa nang tumalikod na siya at nagsimulang magalakad papunta sa pintuan. Nang makarating na siya 'don ay tulala pa rin akong nakatingin sa kaniya. Sinenyasan niya ako by tilting his head quickly. Sinasabi niyang I should go with him.

Napakagat ako sa ballpen na hawak ko at tumayo na lang. Madami nanaman ang nakatingin sa'kin. Bakit ba lagi na lang ganito? Ano ba ang nangyayari?

"H-hoy! Nemo! Ibalik mo ang bag ko sa'kin!"sinubukan kong hilahin sa kaniya ang bag ko pero hindi ko makuha 'yon. Pakiramdam ko ay masisira lang 'yon pag nagpumilit ako.

Kagat ballpen na lang akong sumunod sa kaniya.

Alam niyo yung pakiramdam na parang wala siyang pakialam kung pagtinginan kayo? Ang gusto niya lang ay masunod ang gusto niya? Ako alam ko ang pakiramdam 'non. Nakakahiya.

Muka akong P.A. ni Fire. Mukha akong personal alalay. Sa height difference pa lang maming dalawa, mukha na akong alalay sa tangkad niya.

Huminto kami sa isang pamilyar na classroom.

Ito ang classroom ng mga maiingay at magugulong estudyane. Don't tell me...

"Get in."full of authority ang boses niya.

Nanginginig akong nakinig sa kaniya. Kahit na ayoko mang pumasok 'don dahil sa marami ang siraulo ay binuksan ko na ang pintuan.

I was expecting a messy and noisy room. Pero iba ang nakita ko. Iba ang naabutan ko. Tahimik ang mga estudyante na may kaniya kaniyang hawak na libro at malinis ang classroom. This place wasn't hell.

Pero halos mapatalon ako namg isarado ni Nemo ang pintuan. Hindi ko alam kung saan nang galing ang mga itlog pero bigla na lang silang nagsibatuhan 'non. Marami ang natamaan at marami ang tumama sa pader at sahig.

May mga babae na halos mangiyak ngiyak na sa ulo nila na amoy itlog na.

I was jaw dropped. What the hell is happening here?!

"Ehem."when Nemo suddenly cleared his throat, biglang tumahimik ang paligid at bigla na lang may naglinis ng mga kalat. "Ayoko na muna ng magulo. May bisita tayo."

Sabay sabay silang tumango kay Nemo. No, please ayoko dito.

Sunod sunod lumapit saamin ang apat na babae na natapunan ng itlog. Nakayuko sila kay Nemo. Nagpaalam sila na maglilinis na muna ng sarili nila sa dorm ng school. Pumayag naman si Nemo sa kanila at binigyan sila ng clearance para payagan sila ng dorm at ng guard.

I was still shocked nang makaupo na ako. Nahagip ng mata ko si Rocher, Herrald at si McQueen na nakatingin at nakangiti sa'kin. Sabay sabay silang tumayo at nagsilapitan sa'kin. Pero di pa man nila ako nalalapitan ay humarang na sa kanila si Nemo.

"Wag niyo na muna siyang guluhin."humila siya ng upuan at itinabi 'yon sa'kin.

Kakamot kamot sa ulo at sa batok ang tatlo ba bumalik sa mga upuan nila. Binigay naman na sa'kin ni Nemo ang bag ko at nginitian ako. Hindi ko alam kung ako lang, pero hindi siya marunong ngumiti. Pilit lang 'yong ngiti niya na hindi mo maintindihan kung masaya ba o malungkot siya.

Pakiramdam ko ay napakagaan ng loob ko sa kaniya.

"Ah..."napakagat nanaman ako sa ballpen ko. Ano ba ang dapaf na sabihin ko sa kaniya? Eh.

Nangunot ang noo ko nang lalo niyang pinilit ngumiti saka yumuko at nagsimulang matulog.

Ibang klase din talaga 'tong si Nemo eh noh? Iiwanan ka niyang unspoken and stiffend with his simple acts.

I can't help but to smile. Nakakatuwa lang talaga ang mga ganong klase ng tao. Pero in the other side, I really feel pitty on him. Kasi alam at ramdam ko na masakit. Na may dinadala siyang sugat sa puso niya pero wala lang siyang masabihan.

Nagulat ako nang iangat niya ang kamay niya at isaksak ang earphone sa tainga ko nang walang kahirap hirap kahit na hindi pa siya nakatingin sakin.

He's sweet. Siguro kaya rin siya campus crush. Kasi kahit napakatahimik niya, sensitive pa rin at sweet siya sa mga tao sa paligid niya.

In someways, naramdaman kong bumilis ang tibok ng puso ko at gumuhit ang ngiti sa labi ko. It feels like I know him more than anyone else does. My heart just say so.

CaurdaxxCodes