100% Verliefd

Hoofdstuk 14

Tanja keek me vragend aan. "Is er iets?" Vroeg ze. Ik schrok uit mijn gedachten en knikte. Tanja keek me nog 'vragender' aan wachtend op een uitleg. "Dat is Tristan.. Samen met Sara..." Vertelde ik terwijl ik wees naar het blonde meisje en Tristan. Ik had haar ervoor al verteld wat er allemaal gebeurt was in de voorbije twee weken.

Plots voelde ik een hand op mijn rug, het was Sara. Ik keek haar neutraal aan toen ze naar me glimlachte. "Heeeeeey!" Riep ze luid. Tanja zweeg net als ik. Sara begreep al snel dat we haar met Tristan hadden gezien. "Eum... Ik ben Tristan net tegen gekomen en.. Kan ik je anders even alleen spreken Sofie?" Tanja zwemt rustig weg, gelukkig is ze niet zo nieuwsgierig. Ik zweeg nog steeds en keek haar aan. "Hij... treurt al dagen om je. Hij is verliefd op je en ik moest het eigenlijk subtiel aan je vertellen maar.. Je had ons nu toch al gezien dus..." Ik knikte en gaf haar een knuffel. "Sorry, ik... ik dacht even.." Ze onderbrak me:" Dat zou ik nooit doen." Glimlachte ze. Ze begreep me echt. Maar ik besefte eigenlijk nog niet echt wat Sara gezegd had.

Tristan was verliefd op me.
Hij was gewoon verliefd op me.
Wow, wacht. Nee. Ik was niet verliefd op hem. Ik... Ik was... Boos. Ik mocht dit niet leuk vinden. Ik moest me er niets van aantrekken. Ik... Ik... Ik weet het niet meer. Wie weet was hij niet eens verliefd op me. Hij moest het zelf maar zeggen. Ja... Dat was het. Ik geloofde het niet voor dat hij het zelf gezegd had. Zo.

Sara, Tanja en ik waren niet meer tot dat onderwerp gekomen en zwommen meer als 3 uur al lachend en pratend. Maar stiekem bleef het door mijn hoofd spoken. Ben ik verliefd op Tristan? Of niet?

Ik kwam met (nog steeds) natte haren thuis. Mama lag te slapen in de zetel dus ik ging maar naar boven. Ik sprong op mijn bed. Wat was ik toch blij om weer eens in mijn bed te liggen. Ik deed het licht uit en trok het laken over me. Maar plots gaf mijn gsm licht. Een berichtje van Tristan. Aarzelend opende ik het bericht: 'Kan ik je spreken?' Ik sms'te hem snel terug: 'Wanneer?' Ik was niet zeker of ik dit moest doen. Maar op een of andere manier voelde het juist aan. De volgende minuten kreeg ik veel berichten, en ik verzendde er ook veel. Het gesprek ging als volgt:

Tristan: 'Zo snel mogelijk. Nu?'

Ik:'Het is al vrij laat... Morgen?'

Tristan:'Ik zal je komen ophalen om 20.00 uur.'

Ik:'Ga je me dan uitleggen wat er die nacht eigenlijk gebeurt was?'

Tristan:'Ja, en nog veel meer.."

Ik:'oke, maar ik ga slapen... Daag'

Tristan: 'Slaapwel ❤'

Hij stuurde een hartje. Hij stuurde een hartje. En... dat is... Volkomen normaal. Niet omdat hij een hartje stuurde dat hij verliefd op me is. Haast alle jongens sturen hartjes naar mij. Oke nee dat is niet echt waar maar ik stuur ook niet zoveel met jongens. *Zucht* wow. ik zuchtte in mijn gedachten! Ik wist niet dat dat kon. Wat ben ik toch een idioot. Waar gaat dit naartoe? Ik denk dat ik... Ik denk dat ik bang ben om opnieuw verliefd te worden.

-Heyy... Vanaf nu ga ik elk hoofdstuk opdragen aan mijn readers die lieve comments achterlaten/vaak voten. Dit hoofdstuk draag ik op aan @Adinda1999 omdat ze een lieve comment had achter gelaten, nog eens dankje daarvoor! xoxo